Herakles to grecki heros, syn boga Dzeusa (Zeusa) i śmiertelnicy Alkmeny. Posiadał nadludzką siłę, którą ujawnił już w wieku dziesięciu miesięcy, dusząc gołymi rękami nasłane na niego przez Herę, jadowite węże. Kiedy bohater dorósł, jego sylwetka składała się przede wszystkim z bardzo rozbudowanych mięśni. Miał skórę spaloną słońcem, która przybrała brązowy kolor. Podeszwy stóp Heraklesa stwardniały bardziej niż sandały. To wszystko za sprawą wykonywanych przez niego zadań. Jego głowę okrywał hełm z głowy lwa nemejskiego, a skóra z tego zwierzęcia służyła mu za wierzchnie okrycie. Nie rozstawał się ze swoją własnoręcznie wykonaną maczugą. Heraklesa cechowała odwaga i potężna siła. Świadczy o tym fakt, że nie bał się walczyć z niebezpiecznymi zwierzętami, jakim musiał stawić czoła, i zawsze wygrywał te starcia. Sposób, w jaki bohater oczyścił z brudu stajnię Augiasza (przeprowadził przez nią strumień rzeki), argumentuje jego pomysłowość. Swoją cierpliwość okazał ganiając przez rok łanię kerynejską. O swej waleczności dowiódł łapiąc bez obaw olbrzymiego byka karteńskiego. Pokorą i uczciwością wykazał się, wykonując dwanaście prac
, które były karą za zabicie swojej żony i dzieci. Niestety Herakles posiadał wadę: był gwałtowny i miewał napady szału, co wywoływało u niego nieprzemyślane działania, które często kończyły się tragicznie. Przykładem jest chociażby zabicie przez herosa niewinnego pedagoga, który chciał pomóc mu się rozwijać w dziedzinie literatury. Herakles to ciekawa postać. Walczył ze złem, ale jemu też zdarzało się popełniać błędy. Nie był idealny. Jednak za swoje złe uczynki pokornie odbywał kary. Posiadał boskie cechy, takie jak nadprzyrodzona siła, czy odwaga, lecz nie zabrakło mu cech zwykłych śmiertelników. Bohater zasługuje na pochwałę, ponieważ pomagał słabszym i potrzebującym.
Herakles to grecki heros, syn boga Dzeusa (Zeusa) i śmiertelnicy Alkmeny. Posiadał nadludzką siłę, którą ujawnił już w wieku dziesięciu miesięcy, dusząc gołymi rękami nasłane na niego przez Herę, jadowite węże.
, które były karą za zabicie swojej żony i dzieci.Kiedy bohater dorósł, jego sylwetka składała się przede wszystkim z bardzo rozbudowanych mięśni. Miał skórę spaloną słońcem, która przybrała brązowy kolor. Podeszwy stóp Heraklesa stwardniały bardziej niż sandały. To wszystko za sprawą wykonywanych przez niego zadań. Jego głowę okrywał hełm z głowy lwa nemejskiego, a skóra z tego zwierzęcia służyła mu za wierzchnie okrycie. Nie rozstawał się ze swoją własnoręcznie wykonaną maczugą.
Heraklesa cechowała odwaga i potężna siła. Świadczy o tym fakt, że nie bał się walczyć z niebezpiecznymi zwierzętami, jakim musiał stawić czoła, i zawsze wygrywał te starcia. Sposób, w jaki bohater oczyścił z brudu stajnię Augiasza (przeprowadził przez nią strumień rzeki), argumentuje jego pomysłowość. Swoją cierpliwość okazał ganiając przez rok łanię kerynejską. O swej waleczności dowiódł łapiąc bez obaw olbrzymiego byka karteńskiego. Pokorą i uczciwością wykazał się, wykonując dwanaście prac
Niestety Herakles posiadał wadę: był gwałtowny i miewał napady szału, co wywoływało u niego nieprzemyślane działania, które często kończyły się tragicznie. Przykładem jest chociażby zabicie przez herosa niewinnego pedagoga, który chciał pomóc mu się rozwijać w dziedzinie literatury.
Herakles to ciekawa postać. Walczył ze złem, ale jemu też zdarzało się popełniać błędy. Nie był idealny. Jednak za swoje złe uczynki pokornie odbywał kary. Posiadał boskie cechy, takie jak nadprzyrodzona siła, czy odwaga, lecz nie zabrakło mu cech zwykłych śmiertelników.
Bohater zasługuje na pochwałę, ponieważ pomagał słabszym i potrzebującym.