Question

Napisz Charakterystykę głównych postaci w Władcy Pierścieni..

Answer 1

Charakterystyka Ramzesa i Horusa

W tej charakterystyce chciałabym porównać dwóch głównych bohaterów noweli Bolesława Prusa pt. "Z legend dawnego Egiptu". Stuletniego władcę Egiptu Ramzesa oraz niedoszłego faraona Horusa. Ramzes był człowiekiem starym i schorowanym, dlatego władzę miał przejąć jego wnuk Horus.
Ramzes miał silny charakter, rządził Egiptem od pięćdziesięciu lat. Był dla Egipcjan bardzo stanowczy i despotyczny, dlatego też uważany jest za najsurowszego władcę Egiptu. Ramzes nie miał litości nawet dla własnej rodziny. Za jego rządów Etiopczycy byli niewolnikami, a każdy, kto trafił do niewoli egipskiej miał odcinany język. Ramzes nienawidził ludzi dobrych dla niewolników. Kochał bogactwo i uwielbiał wojny. Horus był jego całkowitym przeciwieństwem. Był on wrażliwy i dobrotliwy. Kierował się sprawiedliwością i zdrowym rozsądkiem. Chciał dbać o potęgę państwa pokojowymi metodami. Był absolutnym przeciwnikiem gnębienia ludu i prowadzenia wojen. Horus miał duże postanowienia co do swojego kraju. Kazał on wydać wiele edyktów, a do głównych z nich należały: zmniejszenie czynszu ludziom i prac niewolnikom, co bardzo sprzeciwiało się rządom Ramzesa, a także pokój
z Etiopczykami, co było dla obecnego władcy niewyobrażalne, gdyż Etiopczycy byli niewolnikami egipskimi. Horus chciał też odwołać Jetrona z wygnania.
Cechą charakterystyczną Ramzesa bylo to, zę był on bardzo oddany państwu, ponieważ zdecydował on się zażyć lekarstwo, przez które mógł umrzec, ale ozdrowieć. Był on tak związany z Egiptem, że kiedy umierał, nie chciał dopuścić, aby państwo nie miało władcy. Gdy Horus czekał na jego śmierć, aby dostać Pierścień, Ramzes ozdrowiał. Chwilę później Horus zmarl przez ukąszenie pająka. W chwili śmierci Horus okazał sie człowiekiem małego serca, gdyż dbał jedynie o wypełnienie edykty uwolnienia Bereniki.
Po porównaniu obu władców sądzę, że lepszym władca był Ramzes, ponieważ Egipt miał sprawiedliwego władcę, który widział, co jest dobre dla państwa. Każdy Egipcjanin był równy, bez względu na to, czy był jego rodziną, czy był mu całkiem obcy.

Answer 2

Frodo- był jedynym synem Drogo Bagginsa i Primuli Brandybuck. Po śmierci rodziców w 2980 roku Frodo został zaadaptowany przez swego kuzyna, już 99-letnirgo Bilba i zamieszkał wraz z nim w Bag End. W 3001 roku Bilbo opuszcza Shire podczas swych 111 urodzin, a Frodo stając się pełnoletnim dziedziczy cały jego majątek, w tym Jedyny Pierścień. Lecz Frodo nie długo mógł cieszyć się własną ciepła norką, gdyż, gdy Gandalf odkrywa znaczenie Pierścienia, Frodo wraz z przyjaciółmi: Meriadokiem Brandybuck, Samwise'em Gamgee i Peregrinem Tuk zmuszony jest opuścić rodzinne strony i pod pretekstem osiedlenia się w swojej dawnej siedzibie udaje się do Imladris - Rivendell. Jeszcze przed wyruszeniem z Bag End pojawiają się Czarni Jeźdźcy ścigający hobbita. Frodo przeczuwając zamiary Nazguli staje się bardzo ostrożny w poczynaniach. Zatrzymując się w Bree w karczmie „Pod Rozbrykanym Kucykiem" Hobbici spotykają Obieżyświata, który ofiarowuje im swoją pomoc w dotarciu do Rivendell. Pierwsze starcie z Nazgulami następuje dopiero na wzgórzu Wichry Czub, gdzie Frodo zostaje poważnie zraniony przez nóż najeźdźcy. Teraz było już pewne, czego chcą Jeźdźcy. Saurona i wszelkich niegodziwych istot, jakie kiedykolwiek zostały poczęte. pozwalając na samotną wędrówkę swojemu Panu.nigdy. Frodo gdy jest jużu stóp Góry Przznaczenia nie chce wrzucić pierścienia, Gollum go atakuje i odgryza mu palec, po niezbyt długiej walce Gollum wraz z Pierścieniem spada do lawy.

Gandalf Szary- bo pod takim imieniem był znany ludziom, przybył do Śródziemia w tysięcznym roku Trzeciej Ery na okręcie Elfów przypłynąwszy z Wielkiego Morza Zachodu. Na pokładzie prócz niego było jeszcze czterech a wszyscy należeli do rasy starszej niż sam świat- do Istarich. Gandalf będąc Majarem w Nieśmiertelnych Krainach nosił imię Olorin, tam też uznano go za najmądrzejszego wśród swej nacji. W Śródziemiu zwany był różnymi imionami przez różne plemiona: Mithrandirem – przez Elfów, Tharkunem – przez Krasnoludów, Inkanusem- przez Haradrimóm, oraz Szarym Pielgrzymem we Wspólnej Mowie. Zjawiając się wśród Śmiertelnych Krain nie mógł korzystać z mocy Ainurów, lecz tylko z Mocy Śmiertelnego Świata. W jego dokonaniach wspomagała go Narya – Pierścień Ognia, jeden z Trzech Wielkich, który Gandalf otrzymał w darze od Kiradana, pana Szarej Przystani. Pierścień miał moc czynienia ludzi dzielnymi i nieustraszonymi.Od czasu zjawienia się wśród ludzi nieustannie walczył z Sauronem. Gandalf zmusił Thorina do zabrania Bilba w daleką podróż, której celem było zdobycie skarbu Smauga. Hobbit odnajduje Jedyny Pierścień. Podejrzenia Gandalfa, co do mocy Pierścienia okazują się słuszne. W 3001 Gandalf namawia Bilba do opuszczenia rodzinnych stron i przekazania Pierścienia wraz z całym Bag End Frodowi. W czasie Wojny o Pierścień był przewodnikiem Drużyny aż do kopalni Khazad – dum, gdzie stacza morderczy bój z istotą dorównująca mu siłą – Balrogiem, Majarem Ognia.Września 3021 roku wraz z Powiernikiem Pierścienia oraz innym Elfami za Morze do Nieśmiertelnych Krain.

Aragorn- syn Arathorna II, narodził się w 2931 roku Trzeciej Ery, jedyny prawdziwy spadkobierca Isildura. W 2933 po śmierci jego ojca, jego matka postanawia osiąść wraz z nim w Imladris. Pan Rivendell, Elrond umiłował go jak syna i nadał mu imię Estel - Nadzieja. Świadomy niebezpieczeństwa, przez wiele lat nie wyjawiał mu jego pochodzenia. Gdy młody Aragorn ukończył dwadzieścia lat Elrond opowiada mu jego rodowód. Wtedy to Estel udaje się do Dalekich Krajów i rozpoczyna trwającą siedemdziesiąt lat walkę z Sauronem. W 2956 na swej drodze spotyka Gandalf Szarego – rozpoczyna się ich długotrwała przyjaźń. Wieloletnie wędrówki sprawiają, że Aragorn mężnieje i „uzbraja się" w wiedze o zwyczajach różnych plemion. Staje się doskonałym tropicielem, wspaniale włada mieczem, i nabywa wiedzę lekarską. Wszystkie nabyte umiejętności miały przydać mu się w późniejszej wojnie. W 2980 roku spotyka w lasach Lorien córkę Elronda, Arwenę Undomiel, Gwiazdę Wieczorną, której ofiarowuje pierścień Barahira. W czasie pobytu w krainie Galadrieli na wzgórzu Cerin Amroth wymieniają się przyrzeczeniami wierności. Elrond dowiedziawszy się o tym zdarzeniu informuje Aragorna, że jego córka stanie się tylko wtenczas jego żoną, jeśli on zasiądzie na tronie połączonych królestw. Wykazał się ogromną mądrością i pomocą na dworze króla Gondoru i króla Rohanu. To właśnie Aragorn z prośby Gandalfa, po wielu latach poszukiwań odnajduje Golluma, a zaraz potem spotyka Froda i staje się członkiem Drużyny Pierścienia. Po „śmierci" Gandalfa obejmuje przewodnictwo. Kiedy drużyna zostaje rozbita postanawia ruszyć w pogoń za bandą orków, która porwała Meriadoka i Peregrina. Każda jego decyzja okazuje się słuszna i wydaje „dobre plony: w późniejszym czasie.

Legolas- był synem Thranduila, należał do szczepu Sindarów; Królewski potomek, gdyż jego ojciec władał Elfami Leśnymi na północ od Mrocznej Puszczy. Jako wysłannik ojca wziął udział w naradzie u Elronda i został wybrany jako jeden z członków Drużyny Pierścienia, gdzie reprezentował jeden z rodów wolnych plemion. Podczas Wojny o Pierścień zawarł przymierze przyjaźni z Krasnoludem Gimli, który stał się jego nierozłącznym kompanem. Walczył w różnych szeregach wolnych wojsk. Wziął udział w Bitwie o Rogaty Gród gdzie po raz kolejny zaistniał jako wyborowy strzelec i wierny kompan – zabił 42 orków i uratował życie Aragornowi. Miał jak przystało na Elfa doskonały, wręcz sokoli wzrok, poruszał się niezwykle zwinnie a biegnąc nie zostawiał odcisków stóp nawet na grząskim gruncie. W darze od Pani Złotego Lasu, Galadrieli otrzymał wspaniały długi łuk. Po wojnie wraz z grupą Elfów z Leśnego Królestwa przybył do Ithilien, gdzie upiększali zniszczony kraj. W 120 roku Czwartej Ery ( według rachuby Gondoru), po śmierci króla Elessara, Legolas wybudował szary okręt i popłynął z biegiem Anduiny ku Morzu wraz z swym przyjacielem Gimlim. Gdy okręt zniknął z widnokręgu, zamknęła się w dziejach Śródziemia karta Drużyny Pierścienia.