Bolesław Chrobry, pierwszy król polski Urodził się w 967roku. Był synem Mieszka I i jego czeskiej księżniczki Dobrawy. Koronował się na króla w 1025 roku i w tym też roku zmarł. Kiedy został koronowanym był tęgim mężczyzną w podeszłym wieku. Miał duże czarne oczy, pełne zadumy spojrzenie. Posiadał złota koronę. Na ramionach nosił purpurowy płaszcz, a w prawej ręce trzymał miecz. Marzył o silnym, zjednoczonym państwie. Bardzo leżało mu na sercu dobro kraju i jego poddanych. Chciał godnie i długo sprawować najwyższy w państwie urząd, lecz zaskoczyła go przedwczesna śmierć. Szanował duchownych i był hojny w datkach na rzecz kościoła. Z natury był wyrozumiały, traktował ludzi równo, bez uprzedzeń. Miał szczególny dar sprawiedliwego rozwiązywania konfliktów. Władca był bardzo pobożny i pomocny. W walce cechowała Chrobrego odwaga. Wszyscy podziwiali jego umiejętności przywódcze. Mówiono, że decyzje podejmował roztropnie. Sprawiedliwość dawała mu szacunek poddanych. Był gościnny, chętnie przyjmował podróżnych. Wykazywał jednak zbyt dużą pobłażliwość w wymierzaniu kar.
Bolesław Chrobry był I królem Polski. Urodził się w 967r., a koronowany został w 1025r.
Był synem Mieszka I-księcia Polski i Dobrawy- czeskiej księżniczki. Matka Bolesława zmarła, gdy miał 10 lat. Jego macochą została Oda. Król był silnym, dobrze zbudowanym mężczyzną. Miał kręcone, siwo-czarne włosy, długi i lekko zadarty nos a pod nosem bujny zarost który zakrywał mu usta. jego sylwetka jest ciężka do opisania ponieważ król zawsze miał na sobie płaszcz itp lecz wydawał się zgrabny choć nie wysoki. Z twarzy biła odwaga, siła i waleczność i zdecydowanie. Wyglądał na człowieka o silnym charakterze. Bolesław był bardzo dobrym władcą. Nigdy nie oszukiwał swoich poddanych. Zawsze szanował wszystkich ludzi w królestwie. Władcę odznaczała sprawiedliwość: rozsądnie oceniał. Był roztropny, zaradny: umiał wybrnąć z prawie sytuacji. Odznaczał się pokorą i hojnością :nie oszczędzał na ludziach. Bolesława charakteryzowała również szlachetność, bezstronność, dzielność: nigdy się nie poddawał.
Bolesław Chrobry, pierwszy król polski
Urodził się w 967roku. Był synem Mieszka I i jego czeskiej księżniczki Dobrawy.
Koronował się na króla w 1025 roku i w tym też roku zmarł.
Kiedy został koronowanym był tęgim mężczyzną w podeszłym wieku. Miał duże czarne oczy, pełne zadumy spojrzenie.
Posiadał złota koronę. Na ramionach nosił purpurowy płaszcz, a w prawej ręce trzymał miecz.
Marzył o silnym, zjednoczonym państwie. Bardzo leżało mu na sercu dobro kraju i jego poddanych. Chciał godnie i długo sprawować najwyższy w państwie urząd, lecz zaskoczyła go przedwczesna śmierć. Szanował duchownych i był hojny w datkach na rzecz kościoła.
Z natury był wyrozumiały, traktował ludzi równo, bez uprzedzeń. Miał szczególny dar sprawiedliwego rozwiązywania konfliktów. Władca był bardzo pobożny i pomocny.
W walce cechowała Chrobrego odwaga. Wszyscy podziwiali jego umiejętności przywódcze. Mówiono, że decyzje podejmował roztropnie. Sprawiedliwość dawała mu szacunek poddanych. Był gościnny, chętnie przyjmował podróżnych. Wykazywał jednak zbyt dużą pobłażliwość w wymierzaniu kar.
Bolesław Chrobry był I królem Polski. Urodził się w 967r., a koronowany został w 1025r.
Był synem Mieszka I-księcia Polski i Dobrawy- czeskiej księżniczki. Matka Bolesława zmarła, gdy miał 10 lat. Jego macochą została Oda. Król był silnym, dobrze zbudowanym mężczyzną. Miał kręcone, siwo-czarne włosy, długi i lekko zadarty nos a pod nosem bujny zarost który zakrywał mu usta. jego sylwetka jest ciężka do opisania ponieważ król zawsze miał na sobie płaszcz itp lecz wydawał się zgrabny choć nie wysoki. Z twarzy biła odwaga, siła i waleczność i zdecydowanie. Wyglądał na człowieka o silnym charakterze. Bolesław był bardzo dobrym władcą. Nigdy nie oszukiwał swoich poddanych. Zawsze szanował wszystkich ludzi w królestwie. Władcę odznaczała sprawiedliwość: rozsądnie oceniał. Był roztropny, zaradny: umiał wybrnąć z prawie sytuacji. Odznaczał się pokorą i hojnością :nie oszczędzał na ludziach. Bolesława charakteryzowała również szlachetność, bezstronność, dzielność: nigdy się nie poddawał.