Natalia01040104
Antygona jest główną bohaterką tragedii, córką Edypa i Jokasty, dzieckiem z kazirocznego związku, siostrą przeklętych , Eteoklesa i Polinejksa, ostatnia po za Ismeną potomkinią tragicznego rodu Labdakidów. Antyfgona ma swiadomość przeznaczenia, konieczności ciążącej na jej losie. Jest to prawdziwa królewna. Dumna, wyniosła, pewna swych racji. Zna swoje obowiazki. Po ogłosZeniu ZAKAZU Kreona nie waha sie ani chwilii, natychmist podejmuje decyzje o pogrzebaniu brata. JEj prawa to ,, świete prawa bogów'', których nie wolno znieważać. Antygona gardzi słabościa siostry., jest wobec niej szorstka. Schwytana na gorącym na goracym uczynku i postawiona przed obliczem władcy zachowuje dume i godnośc. Przyznaje sie do wszystkiego. Nie boi sie śmierci. Jednak ma też słabości. Deklarując miłość do braci, znowu odrzuca ofiarę siostry. Jednak Antygona jest wrażliwa, czuła dziewczyną, która prowadzona na smierć lamentuje, że nie zaznała miłości , nie poznała świata. Jednak jest przekonana że dobrze postąpiła
12 votes Thanks 20
Zgłoś nadużycie!
Antygona była córką Edypa i Jokasty – kazirodczego związku matki i syna. Miała siostre ismene i dwóch braci : Etoklesa i Polinejksa. Tak jak jej cały ród była z góry skazana na nieszczęśliwe życie, wynikające z nieświadomego grzechu jej rodziców. Kreon , król Teb, wydał zakaz pochówku zmarłego brata bohaterki-Polinejksa , gdyż uznał go za zdrajcę. Antygona postanawia mu się przeciwstawić.
Samo postanowienie córki Edypa świadczy o tym , że była odważna i silna. Potrafiła zachowac się jak mężczyzna. Decyzja ta wynikała z jej przekonań iż każdy człowiek zasługuje na szansę godnego życia w Hadesie dzięki przyzwoitemu pochówku. Wyraża to słowami :
„A jednak Hades pożąda praw równych Któż wie, czy takie wśród zmarłych są prawa?”(w odpowiedzi na słowa Kreona: „Dzielnemu różność ze złym nie przystoi”) Takie postępowanie nakazuja jej odwieczne prawa moralne , nakazy rodzinne oraz jej duma, która nie godzi się na pohańbienie rodziny. Te prawa są dla niej o wiele ważniejsze niż bezpodstawne nakazy Kreona co potwierdza słowami: „Przecież nie Jowisz obwieścił to prawo , Ni wola Diki (...) A nie mniemałam, by ukaz twój ostry Tyle miał wagi i siły w człowieku, Aby mógł łamać święte prawa boże” Swoją śmiałość i odwagę Antygona wykazał w kłótni z Kreonem , któremu tylko ona potrafiła się przeciwstawić, co świadczy o jej nieposłuszeństwie i przekorze. Mimo iż działając na własną rękę dokonała poważnego wykroczenia miała siłę i odwagę dumnie bronić swoich racji bez żadnych kompromisów.
Przeciwstawienie się bohaterki Kreonowi świadczy również o jej wielkiej miłości do brata i rodziny , wrażliwości oraz wielkim sercu. Antygona była także opiekuńcza , gdyż troszczyła się o bezpiczeństwo siostry Ismeny, zabraniając jej ukazywania prawdy o zamiarze dokonania pochówku brata, by nie sprowadizła na siebie nieszczęścia: „(...) mów głośno , bo ciężkie kaźnie Ściągnąć byś mogła milczeniem na siebie” Ukazała bezinteresowność i lojalność wobec niej zwalniając ją z obowiązku opieki nad zmarłym bratem. Przekonując siostrę mówi: „Ja ci nie każe nieczego , ni choćbyś Pomóc mi chciała, wdzięcznym by mi było (...) a ja tego Pogrzebię sama(...)” Była uczciwą i szlachetną osobą, gdyż potrafiła przyznać się do winy i w dodatku robiąc to bez żadnej skruchy mówiąc: „Jam to spełniła, zaprzeczać nie myślę”
Córka Edypa była świadoma swego tragicznego przeznaczenia i gotowa na przykry los. Wiedziała , że nie jest istotne czy pochowa Polinejska lub też nie i tak nigdy nie będzie szczęśliwa. Dlatego też wybrała opcję zgadzającą się z jej poglądami, poczuciem praw ludzki , praw bogów. Próbując wyjaśnić to swojej siostrze mówiła: „Czyż ty nie widzisz, że z klęsk Edypowych Żadnej za życia los nam nie oszczedza? Bo nie ma cierpien i nie ma ohydy, (...)niesławy i hańby, które by nas pośród nieszczęść (...) nie dotknęły.”
Oprócz zalet jak każdy człowiek Antygona miała także i wady . Jedną z nich , jaką jest pycha, bohaterka pokazała podczas rozmowy z królem, chcąc pochowania brata z zamiarem doznania sławy i chwały: „(...) skąd bym piękniejsza sławę uszczknęła, jako z brata pogrzebania!” Druga jej wada przejawiała się w sytacjii , gdy w obliczy śmierci tak silna osoba lamentuje nad soba i swoim postępowaniem i zdaje sobie sprawę co straciła. W tym momencie mówi: „Ani zaznałam miłości, Ani mi zabrzmi żadna pieśń weselna; Ale na ziemne Archeonu łoże Ciało nieszczęsne me złoże” „O, ja nieszczęsna!” Porzuciwszy wszelką siłę nie wytrzymuje do końca i popełnia samobójstwo .
Sądzę , że Antygona była prawą i szlachetną osobą. Cenie ją za przywiązanie do rodziny, za poczucie pewnych wartości. Zachwyt wzbudza we mnie także jej upór ,odwaga i siła z jaką mogła przeciwstawić się sile wyższej. Mimo, że miała chwile słabości i czasami przejawiała cechy egoizmu uważam iż jest godna naśladowania.
JEj prawa to ,, świete prawa bogów'', których nie wolno znieważać. Antygona gardzi słabościa siostry., jest wobec niej szorstka.
Schwytana na gorącym na goracym uczynku i postawiona przed obliczem władcy zachowuje dume i godnośc. Przyznaje sie do wszystkiego. Nie boi sie śmierci.
Jednak ma też słabości. Deklarując miłość do braci, znowu odrzuca ofiarę siostry.
Jednak Antygona jest wrażliwa, czuła dziewczyną, która prowadzona na smierć lamentuje, że nie zaznała miłości , nie poznała świata. Jednak jest przekonana że dobrze postąpiła
Samo postanowienie córki Edypa świadczy o tym , że była odważna i silna. Potrafiła zachowac się jak mężczyzna. Decyzja ta wynikała z jej przekonań iż każdy człowiek zasługuje na szansę godnego życia w Hadesie dzięki przyzwoitemu pochówku. Wyraża to słowami :
„A jednak Hades pożąda praw równych
Któż wie, czy takie wśród zmarłych są prawa?”(w odpowiedzi na słowa Kreona:
„Dzielnemu różność ze złym nie przystoi”)
Takie postępowanie nakazuja jej odwieczne prawa moralne , nakazy rodzinne oraz jej duma, która nie godzi się na pohańbienie rodziny. Te prawa są dla niej o wiele ważniejsze niż bezpodstawne nakazy Kreona co potwierdza słowami:
„Przecież nie Jowisz obwieścił to prawo ,
Ni wola Diki (...)
A nie mniemałam, by ukaz twój ostry
Tyle miał wagi i siły w człowieku,
Aby mógł łamać święte prawa boże”
Swoją śmiałość i odwagę Antygona wykazał w kłótni z Kreonem , któremu tylko ona potrafiła się przeciwstawić, co świadczy o jej nieposłuszeństwie i przekorze. Mimo iż działając na własną rękę dokonała poważnego wykroczenia miała siłę i odwagę dumnie bronić swoich racji bez żadnych kompromisów.
Przeciwstawienie się bohaterki Kreonowi świadczy również o jej wielkiej miłości do brata i rodziny , wrażliwości oraz wielkim sercu. Antygona była także opiekuńcza , gdyż troszczyła się o bezpiczeństwo siostry Ismeny, zabraniając jej ukazywania prawdy o zamiarze dokonania pochówku brata, by nie sprowadizła na siebie nieszczęścia:
„(...) mów głośno , bo ciężkie kaźnie
Ściągnąć byś mogła milczeniem na siebie”
Ukazała bezinteresowność i lojalność wobec niej zwalniając ją z obowiązku opieki nad zmarłym bratem. Przekonując siostrę mówi:
„Ja ci nie każe nieczego , ni choćbyś
Pomóc mi chciała, wdzięcznym by mi było
(...) a ja tego
Pogrzebię sama(...)”
Była uczciwą i szlachetną osobą, gdyż potrafiła przyznać się do winy i w dodatku robiąc to bez żadnej skruchy mówiąc:
„Jam to spełniła, zaprzeczać nie myślę”
Córka Edypa była świadoma swego tragicznego przeznaczenia i gotowa na przykry los. Wiedziała , że nie jest istotne czy pochowa Polinejska lub też nie i tak nigdy nie będzie szczęśliwa. Dlatego też wybrała opcję zgadzającą się z jej poglądami, poczuciem praw ludzki , praw bogów. Próbując wyjaśnić to swojej siostrze mówiła:
„Czyż ty nie widzisz, że z klęsk Edypowych
Żadnej za życia los nam nie oszczedza?
Bo nie ma cierpien i nie ma ohydy,
(...)niesławy i hańby, które by
nas pośród nieszczęść (...) nie dotknęły.”
Oprócz zalet jak każdy człowiek Antygona miała także i wady . Jedną z nich , jaką jest pycha, bohaterka pokazała podczas rozmowy z królem, chcąc pochowania brata z zamiarem doznania sławy i chwały:
„(...) skąd bym piękniejsza sławę
uszczknęła, jako z brata pogrzebania!”
Druga jej wada przejawiała się w sytacjii , gdy w obliczy śmierci tak silna osoba lamentuje nad soba i swoim postępowaniem i zdaje sobie sprawę co straciła. W tym momencie mówi:
„Ani zaznałam miłości,
Ani mi zabrzmi żadna pieśń weselna;
Ale na ziemne Archeonu łoże
Ciało nieszczęsne me złoże”
„O, ja nieszczęsna!”
Porzuciwszy wszelką siłę nie wytrzymuje do końca i popełnia samobójstwo .
Sądzę , że Antygona była prawą i szlachetną osobą. Cenie ją za przywiązanie do rodziny, za poczucie pewnych wartości. Zachwyt wzbudza we mnie także jej upór ,odwaga i siła z jaką mogła przeciwstawić się sile wyższej. Mimo, że miała chwile słabości i czasami przejawiała cechy egoizmu uważam iż jest godna naśladowania.