Stanisław Leszczyński urodził się w 1677 roku. Obejmował dwukrotnie najwyższą funkcję w państwie polskim, bowiem sprawował urząd króla, w latach 1704 - 1709 (opuścił go po klęsce Szwedów) oraz 1733 - 1736, kiedy to wybrany został ponownie dzięki poparciu udzielonemu mu przez króla francuskiego Ludwika XV. Przez wielu nazywany jest królem - filozofem albo też królem dobroczynnym, ponieważ po zakończeniu panowania wyjechał do Francji, gdzie otrzymawszy tytuł księcia Lotaryngii i Baru, założył słynną na całą Europę szkołę rycerską oraz przyjął funkcję mecenasa kultury i sztuki. Mimo bliskich stosunków z filozofami francuskiego oświecenia dążył do połączenia dogmatyki osiemnastowiecznej z ideą wiary chrześcijańskiej, zwłaszcza w płaszczyźnie osiągania przez człowieka szczęścia. Jeśli chodzi o wpływ na kulturę polską, to koniecznie należy odnotować, iż był autorem jednej z najważniejszych dzieł o charakterze publicystycznym, a mianowicie Głosu wolnego wolność ubezpieczającego, które wydane zostało w 1733 roku. Wypowiedział się tam w niezwykle ciepłych słowach na temat sytuacji polskich chłopów, zaś wyraźnie skrytykował politykę prowadzoną przez szlachtę, porównując Polskę szlachecką do walącego się domu, gdzie poszczególne jego części oznaczają urzędy, instytucje czy płaszczyzny życia codziennego. Leszczyński nie był królem popularnym wśród magnatów, bowiem popierał politykę szwedzką wobec Polski oraz postulował bardzo wyraźnie zniesienie zasady liberum veto w czasie obrad sejmów i sejmików. Dodatkowo głosząc program oparty na zasadach republikańskich, wyraźnie sprzeciwia się polskiej tradycji i obyczajowi szlacheckiej wolności. Król, który częściej kierował się w swoim życiu zasadami filozofii, potrzebami estetycznymi i poszukiwaniem piękna niż zdrowym rozsądkiem i dobrem ogólnonarodowym, zmarł w 1766 roku w swojej posiadłości we Francji, spełniając swoje marzenia o przebywaniu w otoczeniu ludzi kultury i sztuki.
Odpowiedź:
Stanisław Leszczyński urodził się w 1677 roku. Obejmował dwukrotnie najwyższą funkcję w państwie polskim, bowiem sprawował urząd króla, w latach 1704 - 1709 (opuścił go po klęsce Szwedów) oraz 1733 - 1736, kiedy to wybrany został ponownie dzięki poparciu udzielonemu mu przez króla francuskiego Ludwika XV. Przez wielu nazywany jest królem - filozofem albo też królem dobroczynnym, ponieważ po zakończeniu panowania wyjechał do Francji, gdzie otrzymawszy tytuł księcia Lotaryngii i Baru, założył słynną na całą Europę szkołę rycerską oraz przyjął funkcję mecenasa kultury i sztuki. Mimo bliskich stosunków z filozofami francuskiego oświecenia dążył do połączenia dogmatyki osiemnastowiecznej z ideą wiary chrześcijańskiej, zwłaszcza w płaszczyźnie osiągania przez człowieka szczęścia. Jeśli chodzi o wpływ na kulturę polską, to koniecznie należy odnotować, iż był autorem jednej z najważniejszych dzieł o charakterze publicystycznym, a mianowicie Głosu wolnego wolność ubezpieczającego, które wydane zostało w 1733 roku. Wypowiedział się tam w niezwykle ciepłych słowach na temat sytuacji polskich chłopów, zaś wyraźnie skrytykował politykę prowadzoną przez szlachtę, porównując Polskę szlachecką do walącego się domu, gdzie poszczególne jego części oznaczają urzędy, instytucje czy płaszczyzny życia codziennego. Leszczyński nie był królem popularnym wśród magnatów, bowiem popierał politykę szwedzką wobec Polski oraz postulował bardzo wyraźnie zniesienie zasady liberum veto w czasie obrad sejmów i sejmików. Dodatkowo głosząc program oparty na zasadach republikańskich, wyraźnie sprzeciwia się polskiej tradycji i obyczajowi szlacheckiej wolności. Król, który częściej kierował się w swoim życiu zasadami filozofii, potrzebami estetycznymi i poszukiwaniem piękna niż zdrowym rozsądkiem i dobrem ogólnonarodowym, zmarł w 1766 roku w swojej posiadłości we Francji, spełniając swoje marzenia o przebywaniu w otoczeniu ludzi kultury i sztuki.