Question

napisz biografię życia i twórczośći stanisława moniuszki !

Answer 1

Stanisław Moniuszko (1819-1872)
Stanisław Moniuszko urodził się w 5 maja 1819 r. na terenie dzisiejszej Białorusi, niedaleko Mińska, w majątku Ubiel w rodzinie szlacheckiej. Jego ojciec, Czesław Moniuszko herbu Krzywda, był ziemianinem, niegdyś służył jako kapitan w armii napoleońskiej, matka, Elżbieta Madżarska , pochodziła z rodziny węgierskiej. Zdolności muzyczne przejawiał już w we wczesnym dzieciństwie, dlatego postanowiono kształcić go w tym kierunku. W świat muzyki wprowadziła go matka, która była jego pierwszą nauczycielką gry na fortepianie. Obdarzony doskonałym słuchem, zapamiętywał niemal każdą nutę zasłyszaną w ciągu dnia. Dzięki matce, obdarzonej pięknym głosem i dużą wrażliwością muzyczną, poznał ?Śpiewy historyczne? Juliana Ursyna Niemcewicza, będące wówczas podręcznikiem historii ojczystej, których niezwykle szybko nauczył się na pamięć. Warunki, w jakich Stanisław się wychowywał były szczególnie sprzyjające, uwrażliwieniu go na wszystko, co dotyczyło narodu polskiego.
W 1827 roku rodzina Moniuszków przeniosła się do Warszawy i tam Stanisław rozpoczął regularną edukację, również muzyczną. Kształcił się u warszawskiego Augusta Freyera, organisty w miejscowym kościele Świętej Trójcy, u niego zaczął pobierać lekcje czytania nut oraz gry na organach i fortepianie, a także teorii muzyki. Po trzech latach rodzina przeprowadziła się do Mińska, gdzie Stanisław kontynuował naukę u Czesława Stefanowicza. Ze szczególnym zainteresowaniem przysłuchiwał się zawsze muzyce ludowej, wiejskim przyśpiewkom, mazurom, oberkom i krakowskim sentymentalnym, balladom. Każda nowo usłyszana melodia wywoływała w sercu chłopca niezapomniane wrażenia. W Mińsku Stanisław ukończył 6 klas gimnazjum rządowego, skąd ojciec zabrał go, gdyż szkołę tę, dotychczas polską, przekształcono na rosyjską. W 1836 roku stryj Aleksander zabrał go do Wilna, gdzie Stanisław mając 17 lat poznał opery Mozarta, Rossiniego i Webera. W Wiedniu poznał zachodnie trendy muzyki operowej i jej organizację 
1837 wyjechał na studia do Berlina, gdzie uczył się w prywatnie harmonii, kontrapunktu, instrumentacji i dyrygentury pod kierunkiem Carla Friedricha Rungenhagena, dyrektora Towarzystwa Muzycznego ?Singakademie". Odbywał także praktykę, prowadząc chóry i akompaniując śpiewakom, poznawał wielki repertuar operowy, oratoryjny i symfoniczny oraz proces przygotowywania dzieł do wystawienia i technikę dyrygowania, biorąc udział w próbach prowadzonych przez Rungenhagena oraz goszczącego wówczas w Berlinie Gaspara Spontiniego, Pracował też, jako korepetytor chórów. 
W 1839 skomponował Kwartet smyczkowy, ?Mszę? i muzykę do komedii Aleksandra Fredry ?Nocleg w Apeninach?. W tym samym roku ukazały się drukiem pierwsze pieśni do słów Adama Mickiewicza. Po powrocie do kraju został organistą w kościele p.w. św. Jana w Wilnie.

Answer 2

Stanisław Moniuszko urodził się 5 maja 1819 w Ubielu, zmarł 4 czerwca 1872 w Warszawie. To polski kompozytor,dyrygent, pedagog, organista; autor około 268 pieśni, operetek, baletów i oper. Do jego najsłynniejszych dzieł należą opery: Halka,Straszny dwór i Paria.

 

Początkowo w kierunku muzycznym kształciła go matka. Gdy w 1827 rodzina przyszłego kompozytora przeniosła się do Warszawy, ośmioletni Moniuszko rozpoczął naukę muzyki u Augusta Freyera, organisty w miejscowym kościele Świętej Trójcy. Po trzech latach rodzina przeprowadziła się do Mińska, gdzie Moniuszko kontynuował naukę u Dominika Stefanowicza. W 1837 wyjechał do Berlina, aby kształcić się muzycznie u Carla Friedricha Rungenhagena, u którego studia ukończył w 1840. Następnie zamieszkał w Wilnie, gdzie działał jako organista, kompozytor, pedagog i organizator życia muzycznego w mieście. W 1858 przeniósł się wraz z rodziną do Warszawy, gdzie objął stanowisko dyrygenta opery. Jednocześnie od 1864 był wykładowcą w Instytucie Muzycznym w Warszawie.

 

Kilka miesięcy po udanej warszawskiej premierze Halki Moniuszko udał się w podróż do Pragi, Niemiec i Paryża. Po drodze zatrzymał się na kilka dni w Krakowie, gdzie poznał Ambrożego Grabowskiego, Józefa Kremera i Lucjana Siemieńskiego. Pobyt w Krakowie, a zwłaszcza wizyta na Wawelu, gdzie kompozytor zwiedził katedrę i oglądał groby królewskie, zaowocował w postaci nowej, nigdy nie dokończonej opery Rokiczana, pisanej do słów libretta Józefa Korzeniowskiego. Miała to być opera historyczna o królu Kazimierzu Wielkim, który zresztą miał się pojawić na scenie tylko raz, w końcowej części przedstawienia. O zaniechaniu pracy nad Rokiczaną miały podobno zadecydować względy polityczne (nieprzychylne Czechom fragmenty libretta) i artystyczne (rzekomo nieodpowiednia dla monarchy partia barytonowa). W Paryżu powstała opera Flis, dzieło o charakterze komiczno-ludowym, wykonane w Warszawie 24 września 1858 roku. Natomiast 7 lutego 1860 roku odbyła się premiera Hrabiny. 1 stycznia 1861 roku w Teatrze Narodowym Moniuszko wystawił Verbum nobile, a w grudniu tego samego roku udał się ponownie do Paryża. W l. 1862-1864 pracował nad Strasznym dworem, który został wystawiony przez operę warszawską 28 września 1865 roku. W tym też roku 7 października odbyło się setne przedstawienie Halki, a Moniuszko pojechał do Lwowa. Do Krakowa kompozytor przybył ponownie w 1866 roku. Pobyt ten trwał miesiąc. Krakowski teatr zaproponował artyście przekazanie na jego rzecz dochodu z przedstawieniaHalki, ale z powodu choroby primadonny spektakl musiano odwołać. W zamian zorganizowano trzy koncerty. W jednym z nich wzięła udział Helena Modrzejewska. Sam Moniuszko dyrygował osobiście wykonaniem kantaty Widma i uwertury koncertowej Bajka. Podczas pobytu w Krakowie kompozytor na 5 dni wyjechał do Pragi, aby spotkać się z Bedrichem Smetaną i omówić sprawy związane z Wystawieniem Halki. Teatr w Pradze wystawił tę operę w 1868 roku, a inscenizacją kierował sam Smetana. W 1869 odbyła się w Warszawie premiera Parii, a w Moskwie wystawiono Halkę. 16 lutego 1870 roku w Petersburgu miała miejsce premieraHalki, na której obecny był Moniuszko. W 1871 ukazuje się Pamiętnik do nauki harmonii. 2 lutego 1872 roku Teatr Wielki wystawia ostatnie już dzieło operowe Moniuszki − Beatę[3]. Zmarł na atak serca w 1872. Pogrzeb artysty stał się manifestacją narodową.

Jednym z najlepiej znanych zbiorów jego utworów drobnych jest cykl dwunastu Śpiewników domowych, zawierających pieśni do słów różnych poetów polskich i obcych (w tłumaczeniu polskim) oraz do słów ludowych – w sumie 268 pieśni.

Większość pamiątek po kompozytorze przechowuje Warszawskie Towarzystwo Muzyczne im. Stanisława Moniuszki.