Napisz bajkę Proszę,żeby nie była za długa ani za krótka :) Dzięki :)
KobierzecDawno dawno temu ,w małym domeczku żyła stara babunia . Babunia jest bardzo stara , ma pełno zmarszczek , białe włosy . Ale jej oczy błyszczą niczym gwiazdy . Umie opowiadać piękne historie bajki. Dużo wie , żyje przecież już tak długo. Babcia często spogląda na zasuszoną różę , którą trzyma w książce. Gdy na kwiat padają łzy , róża ożywa , wokoło rozciąga się zielony las, piękny pejzaż. Babcia znów staje się młoda.Różę daje jej młody mężczyzna , babcia uśmiecha się . Póżniej wszystko niknie . Stara kobieta znów siedzi nad książką , róża jest sucha. Niedawno babcia zmęczyła się opowiadaniem długiej bajki. Myślano , że śpi, a ona umarła. Gdy położono ją w trumnie, leżała piękna , uśmiechnięta . Nikt nie bał się kochanej babci. Obok niej położono książkę do nabożeństwa z zasuszoną różą. Pochowano babcię przy murze cmentarza , obok grobu zasadzono krzak róży. Można było bez strachu iść tam nawet nocą , zerwać kwiatek. Przecież umarli są dobrzy , nie straszą żywych. Rozpadł się modlitewnik i kwiatek , w naszej pamięci pozostały tylko na zawsze młode oczy babci. Bo one nie umierają nigdy ! Dziękuję............
0 votes Thanks 0
wikaz11
Dawno dawno temu za górami za lasami żył piękny motyl nazywał się paź. pewnego razu poszedł na spacer do lasu i spotkał rusałkę ( innego motyla ) bawili się razem aż do późnego popołudnia. gdy tak razem się bawili to w pewnym momencie paź zauważył że się zgubili. długo błądzili po ciemnym lesie aż rusałka rozpoznała ścieżkę do domu pazia i szczęśliwi wrócili do domu pazia. ta napili się ciepłej herbaty i żyli długo i szczęśliwie licze na naj
Babunia jest bardzo stara , ma pełno zmarszczek , białe włosy . Ale jej oczy błyszczą niczym gwiazdy . Umie opowiadać piękne historie bajki. Dużo wie , żyje przecież już tak długo. Babcia często spogląda na zasuszoną różę , którą trzyma w książce. Gdy na kwiat padają łzy , róża ożywa , wokoło rozciąga się zielony las, piękny pejzaż. Babcia znów staje się młoda.Różę daje jej młody mężczyzna , babcia uśmiecha się . Póżniej wszystko niknie . Stara kobieta znów siedzi nad książką , róża jest sucha. Niedawno babcia zmęczyła się opowiadaniem długiej bajki. Myślano , że śpi, a ona umarła. Gdy położono ją w trumnie, leżała piękna , uśmiechnięta . Nikt nie bał się kochanej babci. Obok niej położono książkę do nabożeństwa z zasuszoną różą. Pochowano babcię przy murze cmentarza , obok grobu zasadzono krzak róży. Można było bez strachu iść tam nawet nocą , zerwać kwiatek. Przecież umarli są dobrzy , nie straszą żywych. Rozpadł się modlitewnik i kwiatek , w naszej pamięci pozostały tylko na zawsze młode oczy babci. Bo one nie umierają nigdy !
Dziękuję............
licze na naj