Napisz autocharakterystykę postaci Will lub Ruth z dramatu "Niemcy" Leona Kruczkowskiego.
dajęę dajj . ; )))
tula30
Dramat L. Kruczkowskiego "Niemcy" stanowi próbę powojennego rozrachunku z faszyzmem. Pokazuje społeczeństwo niemieckie w obliczu wojny. Obraz postaw i poglądów tych ludzi jest wielopłaszczyznowy: od skrajnej akceptacji ideologii faszystowskiej po obojętność. Główną postacią utworu jest profesor Sonnenbruch, wybitny naukowiec, świętujący właśnie rocznicę swojej pracy. Wyniki jego badań faszystowski aparat wykorzystuje do zbrodni ludobójstwa. Ale profesor stara się nie przyjmować tego faktu do świadomości, odsuwa się od oficjalnego życia. Pragnie żyć w zamkniętym, stworzonym przez siebie świecie, do którego nie dostaną się zło, faszyzm, wojenne okrucieństwo. Jako człowiek światły wie, że Niemcy muszą w końcu przegrać, a obecną sytuację wojenną należy przeczekać. Zrywa kontakty towarzyskie, zatapia w wykreowanym przez siebie świecie obojętności, izolacji od tego, co się dzieje wokół niego. Poprzez swą pozorną obojętność staje się marionetką w rękach systemu, który pozwolił mu na wewnętrzną autonomię, lecz dowolnie korzysta z jego naukowych osiągnięć. Postawa profesora czyni go kimś zagubionym, mimowolnie uwikłanym w faszyzm, któremu nie umie realnie przeciwstawić się. Syn profesora Willi, oficer w służbie Hitlera, jest zaangażowany w utrwalenie potęgi faszystowskiego systemu. Hitlerowskie wychowanie uczyniło z niego fanatycznego, groźnego ideowca. W Norwegii, gdzie mu przyszło pełnić swoje funkcje, wykazuje okrucieństwo i bezwzględność wobec wrogów narodu niemieckiego, np. wobec młodego chłopca i jego matki. Sam szczerze kocha własną matkę, nie potrafi jednak zrozumieć macierzyńskich uczuć pani Soerensen. I wreszcie Ruth, córka profesora. Swój stosunek do wojny określa słowami: "Właściwie co mnie to wszystko obchodzi. Nie robię nikomu nic złego". Jest artystką, w swoich podróżach korzysta z niemieckich zdobyczy, ale odżegnuje się od zbrodni. To ona bez wahania udziela pomocy zagrożonemu aresztowaniem Petersowi. Opłaci to być może własnym życiem, ale dowiedzie w ten sposób swej uczciwości i godności. Obraz społeczeństwa niemieckiego w dramacie jest niezwykle zróżnicowany. Autor udowadnia w ten sposób, że narodowości niemieckiej nie można utożsamiać tylko z nazizmem, że jest to naród, który także poniósł wiele ofiar i wiele wycierpiał z powodu faszyzmu.
Główną postacią utworu jest profesor Sonnenbruch, wybitny naukowiec, świętujący właśnie rocznicę swojej pracy. Wyniki jego badań faszystowski aparat wykorzystuje do zbrodni ludobójstwa. Ale profesor stara się nie przyjmować tego faktu do świadomości, odsuwa się od oficjalnego życia. Pragnie żyć w zamkniętym, stworzonym przez siebie świecie, do którego nie dostaną się zło, faszyzm, wojenne okrucieństwo. Jako człowiek światły wie, że Niemcy muszą w końcu przegrać, a obecną sytuację wojenną należy przeczekać. Zrywa kontakty towarzyskie, zatapia w wykreowanym przez siebie świecie obojętności, izolacji od tego, co się dzieje wokół niego. Poprzez swą pozorną obojętność staje się marionetką w rękach systemu, który pozwolił mu na wewnętrzną autonomię, lecz dowolnie korzysta z jego naukowych osiągnięć. Postawa profesora czyni go kimś zagubionym, mimowolnie uwikłanym w faszyzm, któremu nie umie realnie przeciwstawić się.
Syn profesora Willi, oficer w służbie Hitlera, jest zaangażowany w utrwalenie potęgi faszystowskiego systemu. Hitlerowskie wychowanie uczyniło z niego fanatycznego, groźnego ideowca. W Norwegii, gdzie mu przyszło pełnić swoje funkcje, wykazuje okrucieństwo i bezwzględność wobec wrogów narodu niemieckiego, np. wobec młodego chłopca i jego matki. Sam szczerze kocha własną matkę, nie potrafi jednak zrozumieć macierzyńskich uczuć pani Soerensen.
I wreszcie Ruth, córka profesora. Swój stosunek do wojny określa słowami: "Właściwie co mnie to wszystko obchodzi. Nie robię nikomu nic złego". Jest artystką, w swoich podróżach korzysta z niemieckich zdobyczy, ale odżegnuje się od zbrodni. To ona bez wahania udziela pomocy zagrożonemu aresztowaniem Petersowi. Opłaci to być może własnym życiem, ale dowiedzie w ten sposób swej uczciwości i godności.
Obraz społeczeństwa niemieckiego w dramacie jest niezwykle zróżnicowany. Autor udowadnia w ten sposób, że narodowości niemieckiej nie można utożsamiać tylko z nazizmem, że jest to naród, który także poniósł wiele ofiar i wiele wycierpiał z powodu faszyzmu.