Wiersz -1- Skierowany do Laury,która odrzuca miłość poety.Poeta nie jest kochany chociaż sam bardzo kocha.Oddał jej serce,ale bez wzajemności.Cierpi,apeluje ,ale bez odzewu,gdyż oczy kochanki,miłości błądzą gdzie indziej.Mówi,że jej serce jest głazem, kamieniem, a kamień to niewzruszona materia,zimna i bez uczuć, nawet gdy się go ogrzeje własnym ciepłem, miłością.Pragnie jej miłości,obdarowuje ją wieńcem Ofelii.Ukochana w zamian gorących uczuć daje tylko zwiędłą różę -jako symbol obojętności.Krzyczy, że cierpi,że w sercu czyje żar i ból. - Wiersz -2- Poeta po latach wraca do miejsc,które niegdyś były świadkiem miłości i tęsknoty.Czas uleczy,ale jednak uczucie i tęsknota pozostała w sercu kochanka.Przeklina dawną,jednak wciąż żyjącą miłość.Bezinteresownie wzrok biegnie do miejsc,które były świadkiem gorących przeżyć.Nie może zapomnieć,nawet w blasku księżyca widzi postać kobiety kochanej, ale to są tylko złudzenia.Jest to miłość niespełniona,której czas nie zagoił ran.Możemy również wiersze przedstawić w formie tęsknoty na uchodźstwie.Tęsknota za ojczyzną również przedstawiana w formie kochanki,którą nie można kochać ze względu na niemożliwość powrotu do kraju. Wielu poetów w taki sposób przedstawiało miłość do ojczyzny, jako miłość do kochanki.Powracali w myślach,gdyż w rzeczywistości było to nie możliwe.Księżyc wszędzie jest taki sam i spacery przy księżycu dają podobne wyobrażenie,jakby się było w miejscu dobrze sobie znanym.Marzenia i tęsknota przenoszą się na skrzydłach ptaka i grzbiecie końskiego grzbietu.Jeśli chcesz dopisz swoją wersję.
Wiersz -1- Skierowany do Laury,która odrzuca miłość poety.Poeta nie jest kochany chociaż sam bardzo kocha.Oddał jej serce,ale bez wzajemności.Cierpi,apeluje ,ale bez odzewu,gdyż oczy kochanki,miłości błądzą gdzie indziej.Mówi,że jej serce jest głazem, kamieniem, a kamień to niewzruszona materia,zimna i bez uczuć, nawet gdy się go ogrzeje własnym ciepłem, miłością.Pragnie jej miłości,obdarowuje ją wieńcem Ofelii.Ukochana w zamian gorących uczuć daje tylko zwiędłą różę -jako symbol obojętności.Krzyczy, że cierpi,że w sercu czyje żar i ból.
- Wiersz -2- Poeta po latach wraca do miejsc,które niegdyś były świadkiem miłości i tęsknoty.Czas uleczy,ale jednak uczucie i tęsknota pozostała w sercu kochanka.Przeklina dawną,jednak wciąż żyjącą miłość.Bezinteresownie wzrok biegnie do miejsc,które były świadkiem gorących przeżyć.Nie może zapomnieć,nawet w blasku księżyca widzi postać kobiety kochanej, ale to są tylko złudzenia.Jest to miłość niespełniona,której czas nie zagoił ran.Możemy również wiersze przedstawić w formie tęsknoty na uchodźstwie.Tęsknota za ojczyzną również przedstawiana w formie kochanki,którą nie można kochać ze względu na niemożliwość powrotu do kraju. Wielu poetów w taki sposób przedstawiało miłość do ojczyzny, jako miłość do kochanki.Powracali w myślach,gdyż w rzeczywistości było to nie możliwe.Księżyc wszędzie jest taki sam i spacery przy księżycu dają podobne wyobrażenie,jakby się było w miejscu dobrze sobie znanym.Marzenia i tęsknota przenoszą się na skrzydłach ptaka i grzbiecie końskiego grzbietu.Jeśli chcesz dopisz swoją wersję.
mam nadzieję że pomogłem:)