Napisać biografie Stefana Żeromskiego tylko nie z neta.
mania25
Stefan Żeromski (1864-1925)- pisarz już za życia uznawany na największego z ówczesnych twórców literatury polskiej. Autor powieści, opowiadań, nowel, dramatów, artykułów prasowych. Urodził się na Kielecczyźnie, gdy upadło już powstanie styczniowe. Dzieciństwo i młodość Żeromskiego nie było błogie i szczęśliwe. Ani kieleckiego gimnazjum, ani warszawskich studiów weterynariach (ponieważ nie zdał matury a na tych studniach wymagali tylko ukończenia studiów, a nie matury) Żeromski nie ukończył. Przeszkodziły mu w tym choroby i kłopoty finasowe, które zmusiły go do pracy w charakterze prywatnego nauczyciela. Od czasów gimazjum pisał Dzienniki (powstawały w latach 1882 do 1891 roku), wiersze i opowiadania. Żeromski marzył o odzyskaniu niepodległości przez Polskę (rozmawiał o tym wiele raz z Józefem Piłsudskim). Potem już w wolnej Polsce, książki Żeromskiego stawały się głosem w dyskusji o tym, jak sprawiedliwie urządzić nowe państwo. W swej ostaniej powieści (Przedwiaśnie), ostrzegał przed buntem niesprawiedliwego traktowania ro0botników i biedoty. W miarę upływu lat jego sława rosła (był blisko Nagrody Nobla), ale zdrowie podupadało. Życie rodzinne pisarza zakłócała choroba serca i gruźlicy kości. W 1925r. pisarz umarłl. Pogrzeb stał się wielotysięcznym manifestacją ku czci pisarza. Żeromski umierał w nastroju przygnębienia. Dwa lata przed śmiercią wyznał: "Wszystko inaczej się stało, niżem wyśnił".
Stefan Żeromski napisał m.in. : -"Rozdzióbią nas kruki, wrony (opowiadznie) -"Ludzie bezdomni" (powieść społeczna) -"Popioły" (powieść historyczna) -"Syzyfowe Prace" (powieść) -"Przedwiośnie" -Siłaczka -Doktor Piotr
Mam nadzieje, że pomogłam Pozdrawiam!!!
0 votes Thanks 0
TaeKwonDo
Stefan Żeromski (1864-1925) Posługiwał się pseudonimami Maurycy Zych, Józef Katerla. Urodził się 14 października 1864r. w Strawczynie w Kieleckiem; wychowywał się w Ciekotach, u stóp Gór Świętokrzyskich. Jego ojciec wspierał Polaków walczących w powstaniu styczniowym (1863-1864) i na skutek represji carskich po upadku tego zrywu narodowościowego utracił majątek i aby utrzymać rodzinę, został dzierżawcą folwarycznym. Żeromski uczył się w Psarach, potem w gimnazjum w Kielcach (utrzymywał się wówczas z korepetycji) i wreszcie w Szkole Weterynaryjnej; nauki nie ukończył. Został prywatnym nauczycielem w dworach szlacheckich na Kielecczyźnie, Mazowszu, Podlasiu i w Nałęczowie. W tym ostatnim miejscu poznał swoja przyszłą żoną Oktawię z Radziwiłłowiczów Rodkiewiczową. W 1908r. aresztowano go za prowadzoną w Nałęczowie działalność oświatową (założył Uniwersytet Ludowy) i polityczną. Po uwolnieniu udał się do Zakopanego. Jesienią 1909r. Żeromscy wyjechali do Paryża, gdzie pozostali do 1912r. Po powrocie ponownie pozostali w Zakopanem. W 1912r. ukazała sie powieść artysty poświęcona problematyce powstania styczniowego - Wierna rzeka. W 1918r. osiadł w Warszawie. Rozstał się z pierwszą żoną i związał się z młodą malarką i rysowniczką, Anną Zawadzką (córką z tego związku była Monika Żeromska). W latach 20. był polskim kandydatem do literackiej Nagrody Nobla; wyróżnienie to nigdy nie zostało mu przyznane. Pisarz zmarł w Warszawie w r.1925, pochowano go na warszawskim cmentarzu ewangelicko-reformowanym. Żeromski jest autorem licznych opowiadań: Doktor Piotr, Zmierzch, Siłaczka, Zapomnienie (1895), oraz powieści: Syzyfowe prace (1897), Ludzie bezdomni, Popioły, Dzieje grzechu (1908), Duma o hetmanie (1908), Uroda życia, Wierna rzeka, trylogia Walka z szatanem.
Urodził się na Kielecczyźnie, gdy upadło już powstanie styczniowe. Dzieciństwo i młodość Żeromskiego nie było błogie i szczęśliwe. Ani kieleckiego gimnazjum, ani warszawskich studiów weterynariach (ponieważ nie zdał matury a na tych studniach wymagali tylko ukończenia studiów, a nie matury) Żeromski nie ukończył. Przeszkodziły mu w tym choroby i kłopoty finasowe, które zmusiły go do pracy w charakterze prywatnego nauczyciela. Od czasów gimazjum pisał Dzienniki (powstawały w latach 1882 do 1891 roku), wiersze i opowiadania.
Żeromski marzył o odzyskaniu niepodległości przez Polskę (rozmawiał o tym wiele raz z Józefem Piłsudskim). Potem już w wolnej Polsce, książki Żeromskiego stawały się głosem w dyskusji o tym, jak sprawiedliwie urządzić nowe państwo. W swej ostaniej powieści (Przedwiaśnie), ostrzegał przed buntem niesprawiedliwego traktowania ro0botników i biedoty.
W miarę upływu lat jego sława rosła (był blisko Nagrody Nobla), ale zdrowie podupadało. Życie rodzinne pisarza zakłócała choroba serca i gruźlicy kości.
W 1925r. pisarz umarłl. Pogrzeb stał się wielotysięcznym manifestacją ku czci pisarza. Żeromski umierał w nastroju przygnębienia. Dwa lata przed śmiercią wyznał: "Wszystko inaczej się stało, niżem wyśnił".
Stefan Żeromski napisał m.in. :
-"Rozdzióbią nas kruki, wrony (opowiadznie)
-"Ludzie bezdomni" (powieść społeczna)
-"Popioły" (powieść historyczna)
-"Syzyfowe Prace" (powieść)
-"Przedwiośnie"
-Siłaczka
-Doktor Piotr
Mam nadzieje, że pomogłam
Pozdrawiam!!!
Posługiwał się pseudonimami Maurycy Zych, Józef Katerla. Urodził się 14 października 1864r. w Strawczynie w Kieleckiem; wychowywał się w Ciekotach, u stóp Gór Świętokrzyskich. Jego ojciec wspierał Polaków walczących w powstaniu styczniowym (1863-1864) i na skutek represji carskich po upadku tego zrywu narodowościowego utracił majątek i aby utrzymać rodzinę, został dzierżawcą folwarycznym. Żeromski uczył się w Psarach, potem w gimnazjum w Kielcach (utrzymywał się wówczas z korepetycji) i wreszcie w Szkole Weterynaryjnej; nauki nie ukończył. Został prywatnym nauczycielem w dworach szlacheckich na Kielecczyźnie, Mazowszu, Podlasiu i w Nałęczowie. W tym ostatnim miejscu poznał swoja przyszłą żoną Oktawię z Radziwiłłowiczów Rodkiewiczową. W 1908r. aresztowano go za prowadzoną w Nałęczowie działalność oświatową (założył Uniwersytet Ludowy) i polityczną. Po uwolnieniu udał się do Zakopanego. Jesienią 1909r. Żeromscy wyjechali do Paryża, gdzie pozostali do 1912r. Po powrocie ponownie pozostali w Zakopanem. W 1912r. ukazała sie powieść artysty poświęcona problematyce powstania styczniowego - Wierna rzeka. W 1918r. osiadł w Warszawie. Rozstał się z pierwszą żoną i związał się z młodą malarką i rysowniczką, Anną Zawadzką (córką z tego związku była Monika Żeromska). W latach 20. był polskim kandydatem do literackiej Nagrody Nobla; wyróżnienie to nigdy nie zostało mu przyznane. Pisarz zmarł w Warszawie w r.1925, pochowano go na warszawskim cmentarzu ewangelicko-reformowanym. Żeromski jest autorem licznych opowiadań: Doktor Piotr, Zmierzch, Siłaczka, Zapomnienie (1895), oraz powieści: Syzyfowe prace (1897), Ludzie bezdomni, Popioły, Dzieje grzechu (1908), Duma o hetmanie (1908), Uroda życia, Wierna rzeka, trylogia Walka z szatanem.