Pierwsze ślady przodków człowieka w Polsce, odkryto 500 000 lat temu.
120 000 lat temu na tereny Polski przybyli neandertalczycy.
Jaskinia Nietoperzowa koło Ojcowa niedaleko Krakowa – to w niej odnaleziono najstarsze ślady neandertalczyków.
Rozwijały się wtedy różne kultury – jedne nie miały nazw, ponieważ trudno było ustalić skąd pochodzę, nazywa się je kulturami archeologicznymi. Inne swoją nazwę zawdzięczają, np. przedmiotom, które dana kultura wytwarzała:
- kultura ceramiki sznurkowej,
- kultura grobów kloszowych – ta nazwa pochodzi od sposobu chowania zmarłych,
- kultura przeworska – nazwa tej kultury wzięła się do miejsca, w którym odnaleziono jej ślady.
Osada w Biskupinie – jest to największe odkrycie pochodzące z epoki żelaza. Ma ona 2,5 tysiąca lat. Zbudowana została przez plemiona kultury łużyckiej.
Szlak bursztynowy – Polska słynęła z bursztynu znajdowanego nad Bałtykiem. Ludy łużyckie handlowały tym cennym towarem z Grekami. A później ludy z nad Wisły z Rzymianami. Kupcy rzymscy przybywali do Polski aby zakupić ten drogocenny towar i wieźli go z powrotem do rzymskich miast. W zamian dostawali broń, ozdoby, tkaniny i monety.
W VI wieku na ziemi polskie przybyli Słowianie. Budowali oni swoje osady niedaleko rzek, ponieważ były one dobrym szlakiem handlowym.
Czterema najważniejszymi plemionami słowiańskimi byli: Polanie, Wiślanie, Lędzianie i Mazowszanie.
W X wieku Polanie podbili Wielkopolskę. Pod rządami książąt z rodu Piastów podbili Kujawy, Mazowsze oraz część Pomorza.
960 rok – pierwszym władcą Polski zostaje Mieszko I. Utworzył on drużynę wojów, która miała pomóc w utrzymaniu kontroli nad terenami państwa, strzegła mniejszych grodów, a także pełniła rolę osobistej ochrony władcy.
965 rok – wziął ślub z czeską księżniczką Dobrawą.
966 rok – Mieszko I przyjął chrzest w obrządku łacińskimi. W ten sposób jego władza jest uświęcona przez Kościół. Polska poprzez chrzest nawiązała kontakty z Zachodem, a także zaczęła przyjmować zachodnie wzorce w prawie, filozofii, sztuce i architekturze.
W poznaniu utworzono pierwsze w Polsce biskupstwo, które podlegało papieżowi.
992 rok – umarł Mieszko I, władzę w państwie przejął jego najstarszy syn, Bolesław Chrobry.
997 rok – Bolesław Chrobry sprowadza do Polski czeskiego biskupa Wojciecha, który miał przeprowadzić chrystianizację wśród pogańskiej ludności w Prusach. Zginął on jednak z ich rąk, ponieważ złamał ich obyczaje. Bolesław wykupił jego ciało jako relikwię. Wojciecha uznano za męczennika i kanonizowano go.
1000 rok – do Polski przyjeżdża cesarz niemiecki Otton III prosząc Bolesława aby zgodził się, żeby Słowiańszczyzna weszła w skład uniwersalnego cesarstwa – tak zwany zjazd gnieźnieński. Koronował on też symbolicznie Bolesława na króla. Umocniło to pozycję Bolesława w Europie.
Przyłączył on do Polski: Milsko, Łużyce, Morawy, Słowację i Grody Czerwieńskie.
1025 rok – po śmierci cesarza Henryka II, który nie zgadzał się na koronację Bolesława, ponieważ Bolesław prowadził z nim nieustanne walki. Papież wydał zgodę na koronację
i odbyła się druga koronacja Bolesława Chrobrego na króla Polski.
Po śmierci Bolesława Chrobrego w 1025 roku, na króla Polski koronuje się jego syn Mieszko II. Postanowił on kontynuować politykę zagraniczną swego ojca. Kilka razy wyprawiał się zbrojnie na Saksonię. W 1031 roku cesarz niemiecki Konrad II wraz z władcą Rusi Jarosławem Mądrym, najechali na Polskę. Do ataku przyłączył się też czeski władca. W wyniku tego najazdu Mieszko II zmuszony był uciec z kraju.
W 1034 roku – po śmierci Mieszka II, panowanie w kraju przejął Kazimierz Odnowiciel.
1037 rok – wybuchło powstanie ludowe, zorganizowane przez chłopów, którzy byli niezadowoleni z przyjęcia religii chrześcijańskiej oraz z rosnących danin.
1039 rok – na Polskę najechał czeski książę Brzetysław, który spustoszył Śląsk i Wielkopolskę. Wjechał do Gniezna skąd zabrał relikwię św. Wojciecha i zabrał do Czech. Śląsk został przyłączony do Czech. W tym samym roku. Cesarz niemiecki obawiając się rosnących w siłę Czech, pomógł Kazimierzowi zjednoczyć Polskę. Kazimierzowi udało się połączył Małopolskę, Wielkopolskę i Kujawy.
1058 rok – po śmierci swojego ojca Bolesław Śmiały objął rządy w Państwie. Udało mu się przyłączyć do Polskie Grody Czerwieńskie. W sporze cesarza Henryka V z papieżem Grzegorzem VII, poparł papieża. Dzięki czemu mógł odbudować Gniezno, a polski Kościół uniezależnił się od metropolii niemieckich i czeskich. W 1076 roku został koronowany na króla Polski.
1079 roku – popadł w konflikt z biskupem Stanisławem ze Szczepanowa, który stanął na czele buntujących się przeciwko władcy, możnowładców. Bolesław Śmiały stłumił jednak bunt, a buntowników, w tym także Stanisława ze Szczepanowa, skazał na śmierć. Jednakże możnowładcy nie przestraszyli się i wkrótce zmusili Bolesława do ucieczki z kraju.
1079 rok – po ucieczce Bolesława Śmiałego władzę obejmuje jego brat Władysław Herman. Był on jednak nieudolnym władcą, bez ambicji politycznych. W rzeczywistości władzę sprawował Sieciech – sędzia i najwyższy dowódca wojskowy.
1097 rok – Władysław Herman podzielił kraj między swoich dwóch synów: starszy z nich Zbigniew dostał Wielkopolskę i Kujawy, młodszy Bolesław Krzywousty Małopolskę i Śląsk. Sobie zostawił Mazowsze. W 1102 roku Władysław Herman umarł.
Bolesław Krzywousty chcąc przejąć całkowicie władzę w państwie, najeżdżał na Pomorze grabiąc po drodze ziemie swego brata. Zostały one całkowicie zniszczone przez Pomorzan, gdy rzucili się oni w pogoń za wojskami Bolesława Krzywoustego.
1108 rok – dzięki najazdom na Pomorze Bolesław zyskał silę i sławę wśród rycerstwa. Dzięki czemu zmusił Zbigniewa, aby ten oddał mu Wielkopolskę. W tym samym roku Bolesław wygnał brata z kraju.
1109 rok – doszło do najazdu niemieckiego rycerstwa na Polskę. Najazd ten został odparty.
W 1116 roku Bolesław Krzywousty przyłączył do Polski Pomorze Gdańskie. A w 1124 roku, po długo trwających walkach, także Pomorze Zachodnie.
Ważne postacie:
- Mieszko I (945 – 992 r.) – pierwszy historyczny władca Polski. Za jego panowania granice Polski powiększyło się do 250 000 km2. W 966 roku przyjął chrzest.
- Bolesław Chrobry (967 – 1025 r.) – syn Mieszka I. Miał dwie koronacje: jedną symboliczną w roku 1000, z rąk Ottona III. Drugą w 1025 roku z rąk papieża. Akt ten umocnił jego władzę w Europie. Kilka miesięcy później Bolesław niestety umarł.
- Mieszko II (990 – 1034 r.) – syn Bolesława Chrobrego, koronował się na króla Polski po śmierci ojca w 1025 roku.
- Kazimierz Odnowiciel ( 1016 – 1058 r.) – syn Mieszka II. Objął władzę po śmierci ojca. Już wtedy w państwie nie działo się dobrze. Mimo wielu prób zapanowania nad chaosem panującym w kraju nie udało mu się to. Książę został wygnany z kraju przez możnowładców. Uciekł na Węgry. Dopiero w 1039 roku, przy pomocy cesarza niemieckiego, udało mu się na nowo zjednoczyć Polskę.
- Bolesław Śmiały (1042 – 1082 r. ) – syn Kazimierza Odnowiciela. W sporze o Inwestyturę poparł ówczesnego papieża Grzegorza VII.
- Stanisław ze Szczepanowa (1040 – 1079 r.) – biskup krakowski. Stanął na czele buntu przeciwko Bolesławowi Śmiałemu. Został za to zamordowany i poćwiartowany. Mówi się, że jego ciało, które się zrosło jest symbolem zjednoczonego państwa polskiego. W 1253 roku został kanonizowany przez papieża Innocentego IV.
- Władysław Herman ( 1043 – 1102 r.) – syn Kazimierza Odnowiciela. Był władcą nieudolnym. Nie miał ambicji politycznych. Faktyczną władzę w kraju sprawował Sieciech. Władysław podzielił państwo między swoich dwóch synów Zbigniewa i Bolesława Krzywoustego.
- Bolesław Krzywousty (1086 – 1138 r.) – władca Polski. Obalił władzę swojego brata Zbigniewa, ponieważ chciał ponownego połączenia państwa. W 1108 roku wygnał brata z kraju. Stworzył statut, w którym dzielił Polskę między swoich czterech synów. W ten sposób doszło do rozbicia dzielnicowego Polski.
Odpowiedź:
Pierwsze ślady przodków człowieka w Polsce, odkryto 500 000 lat temu.
120 000 lat temu na tereny Polski przybyli neandertalczycy.
Jaskinia Nietoperzowa koło Ojcowa niedaleko Krakowa – to w niej odnaleziono najstarsze ślady neandertalczyków.
Rozwijały się wtedy różne kultury – jedne nie miały nazw, ponieważ trudno było ustalić skąd pochodzę, nazywa się je kulturami archeologicznymi. Inne swoją nazwę zawdzięczają, np. przedmiotom, które dana kultura wytwarzała:
- kultura ceramiki sznurkowej,
- kultura grobów kloszowych – ta nazwa pochodzi od sposobu chowania zmarłych,
- kultura przeworska – nazwa tej kultury wzięła się do miejsca, w którym odnaleziono jej ślady.
Osada w Biskupinie – jest to największe odkrycie pochodzące z epoki żelaza. Ma ona 2,5 tysiąca lat. Zbudowana została przez plemiona kultury łużyckiej.
Szlak bursztynowy – Polska słynęła z bursztynu znajdowanego nad Bałtykiem. Ludy łużyckie handlowały tym cennym towarem z Grekami. A później ludy z nad Wisły z Rzymianami. Kupcy rzymscy przybywali do Polski aby zakupić ten drogocenny towar i wieźli go z powrotem do rzymskich miast. W zamian dostawali broń, ozdoby, tkaniny i monety.
W VI wieku na ziemi polskie przybyli Słowianie. Budowali oni swoje osady niedaleko rzek, ponieważ były one dobrym szlakiem handlowym.
Czterema najważniejszymi plemionami słowiańskimi byli: Polanie, Wiślanie, Lędzianie i Mazowszanie.
W X wieku Polanie podbili Wielkopolskę. Pod rządami książąt z rodu Piastów podbili Kujawy, Mazowsze oraz część Pomorza.
960 rok – pierwszym władcą Polski zostaje Mieszko I. Utworzył on drużynę wojów, która miała pomóc w utrzymaniu kontroli nad terenami państwa, strzegła mniejszych grodów, a także pełniła rolę osobistej ochrony władcy.
965 rok – wziął ślub z czeską księżniczką Dobrawą.
966 rok – Mieszko I przyjął chrzest w obrządku łacińskimi. W ten sposób jego władza jest uświęcona przez Kościół. Polska poprzez chrzest nawiązała kontakty z Zachodem, a także zaczęła przyjmować zachodnie wzorce w prawie, filozofii, sztuce i architekturze.
W poznaniu utworzono pierwsze w Polsce biskupstwo, które podlegało papieżowi.
992 rok – umarł Mieszko I, władzę w państwie przejął jego najstarszy syn, Bolesław Chrobry.
997 rok – Bolesław Chrobry sprowadza do Polski czeskiego biskupa Wojciecha, który miał przeprowadzić chrystianizację wśród pogańskiej ludności w Prusach. Zginął on jednak z ich rąk, ponieważ złamał ich obyczaje. Bolesław wykupił jego ciało jako relikwię. Wojciecha uznano za męczennika i kanonizowano go.
1000 rok – do Polski przyjeżdża cesarz niemiecki Otton III prosząc Bolesława aby zgodził się, żeby Słowiańszczyzna weszła w skład uniwersalnego cesarstwa – tak zwany zjazd gnieźnieński. Koronował on też symbolicznie Bolesława na króla. Umocniło to pozycję Bolesława w Europie.
Przyłączył on do Polski: Milsko, Łużyce, Morawy, Słowację i Grody Czerwieńskie.
1025 rok – po śmierci cesarza Henryka II, który nie zgadzał się na koronację Bolesława, ponieważ Bolesław prowadził z nim nieustanne walki. Papież wydał zgodę na koronację
i odbyła się druga koronacja Bolesława Chrobrego na króla Polski.
Po śmierci Bolesława Chrobrego w 1025 roku, na króla Polski koronuje się jego syn Mieszko II. Postanowił on kontynuować politykę zagraniczną swego ojca. Kilka razy wyprawiał się zbrojnie na Saksonię. W 1031 roku cesarz niemiecki Konrad II wraz z władcą Rusi Jarosławem Mądrym, najechali na Polskę. Do ataku przyłączył się też czeski władca. W wyniku tego najazdu Mieszko II zmuszony był uciec z kraju.
W 1034 roku – po śmierci Mieszka II, panowanie w kraju przejął Kazimierz Odnowiciel.
1037 rok – wybuchło powstanie ludowe, zorganizowane przez chłopów, którzy byli niezadowoleni z przyjęcia religii chrześcijańskiej oraz z rosnących danin.
1039 rok – na Polskę najechał czeski książę Brzetysław, który spustoszył Śląsk i Wielkopolskę. Wjechał do Gniezna skąd zabrał relikwię św. Wojciecha i zabrał do Czech. Śląsk został przyłączony do Czech. W tym samym roku. Cesarz niemiecki obawiając się rosnących w siłę Czech, pomógł Kazimierzowi zjednoczyć Polskę. Kazimierzowi udało się połączył Małopolskę, Wielkopolskę i Kujawy.
1058 rok – po śmierci swojego ojca Bolesław Śmiały objął rządy w Państwie. Udało mu się przyłączyć do Polskie Grody Czerwieńskie. W sporze cesarza Henryka V z papieżem Grzegorzem VII, poparł papieża. Dzięki czemu mógł odbudować Gniezno, a polski Kościół uniezależnił się od metropolii niemieckich i czeskich. W 1076 roku został koronowany na króla Polski.
1079 roku – popadł w konflikt z biskupem Stanisławem ze Szczepanowa, który stanął na czele buntujących się przeciwko władcy, możnowładców. Bolesław Śmiały stłumił jednak bunt, a buntowników, w tym także Stanisława ze Szczepanowa, skazał na śmierć. Jednakże możnowładcy nie przestraszyli się i wkrótce zmusili Bolesława do ucieczki z kraju.
1079 rok – po ucieczce Bolesława Śmiałego władzę obejmuje jego brat Władysław Herman. Był on jednak nieudolnym władcą, bez ambicji politycznych. W rzeczywistości władzę sprawował Sieciech – sędzia i najwyższy dowódca wojskowy.
1097 rok – Władysław Herman podzielił kraj między swoich dwóch synów: starszy z nich Zbigniew dostał Wielkopolskę i Kujawy, młodszy Bolesław Krzywousty Małopolskę i Śląsk. Sobie zostawił Mazowsze. W 1102 roku Władysław Herman umarł.
Bolesław Krzywousty chcąc przejąć całkowicie władzę w państwie, najeżdżał na Pomorze grabiąc po drodze ziemie swego brata. Zostały one całkowicie zniszczone przez Pomorzan, gdy rzucili się oni w pogoń za wojskami Bolesława Krzywoustego.
1108 rok – dzięki najazdom na Pomorze Bolesław zyskał silę i sławę wśród rycerstwa. Dzięki czemu zmusił Zbigniewa, aby ten oddał mu Wielkopolskę. W tym samym roku Bolesław wygnał brata z kraju.
1109 rok – doszło do najazdu niemieckiego rycerstwa na Polskę. Najazd ten został odparty.
W 1116 roku Bolesław Krzywousty przyłączył do Polski Pomorze Gdańskie. A w 1124 roku, po długo trwających walkach, także Pomorze Zachodnie.
Ważne postacie:
- Mieszko I (945 – 992 r.) – pierwszy historyczny władca Polski. Za jego panowania granice Polski powiększyło się do 250 000 km2. W 966 roku przyjął chrzest.
- Bolesław Chrobry (967 – 1025 r.) – syn Mieszka I. Miał dwie koronacje: jedną symboliczną w roku 1000, z rąk Ottona III. Drugą w 1025 roku z rąk papieża. Akt ten umocnił jego władzę w Europie. Kilka miesięcy później Bolesław niestety umarł.
- Mieszko II (990 – 1034 r.) – syn Bolesława Chrobrego, koronował się na króla Polski po śmierci ojca w 1025 roku.
- Kazimierz Odnowiciel ( 1016 – 1058 r.) – syn Mieszka II. Objął władzę po śmierci ojca. Już wtedy w państwie nie działo się dobrze. Mimo wielu prób zapanowania nad chaosem panującym w kraju nie udało mu się to. Książę został wygnany z kraju przez możnowładców. Uciekł na Węgry. Dopiero w 1039 roku, przy pomocy cesarza niemieckiego, udało mu się na nowo zjednoczyć Polskę.
- Bolesław Śmiały (1042 – 1082 r. ) – syn Kazimierza Odnowiciela. W sporze o Inwestyturę poparł ówczesnego papieża Grzegorza VII.
- Stanisław ze Szczepanowa (1040 – 1079 r.) – biskup krakowski. Stanął na czele buntu przeciwko Bolesławowi Śmiałemu. Został za to zamordowany i poćwiartowany. Mówi się, że jego ciało, które się zrosło jest symbolem zjednoczonego państwa polskiego. W 1253 roku został kanonizowany przez papieża Innocentego IV.
- Władysław Herman ( 1043 – 1102 r.) – syn Kazimierza Odnowiciela. Był władcą nieudolnym. Nie miał ambicji politycznych. Faktyczną władzę w kraju sprawował Sieciech. Władysław podzielił państwo między swoich dwóch synów Zbigniewa i Bolesława Krzywoustego.
- Bolesław Krzywousty (1086 – 1138 r.) – władca Polski. Obalił władzę swojego brata Zbigniewa, ponieważ chciał ponownego połączenia państwa. W 1108 roku wygnał brata z kraju. Stworzył statut, w którym dzielił Polskę między swoich czterech synów. W ten sposób doszło do rozbicia dzielnicowego Polski.
Wyjaśnienie: