Przeciwnicy Konstytucji 3 Maja pod opieką carycy Katarzyny II zawiązali konfederację w Petersburgu (kwiecień 1792). Od miejsca oficjalnego jej ogłoszenie– Targowicy – nazywana ona jest konfederacją targowicką. Głównym jej celem miało być obalenie postanowień Konstytucji 3 Maja.
Na czele konfederacji stanęli: Szczęsny Potocki, Ksawery Branicki i Seweryn Rzewuski. Konfederaci zwrócili się o pomoc do carycy Katarzyny II, która wysłała do Rzeczpospolitej swe wojska. Interwencja rosyjska przekształciła się w wojnę polsko-rosyjską. Wojska Rzeczpospolitej pomimo zwycięstw pod Zieleńcami (Józef Poniatowski) i Dubienką (Tadeusz Kościuszko) zostały pokonane. Zwycięstwo konfederacji przypieczętowało przystąpienie do niej króla. Władzę w kraju przejęli konfederaci. W styczniu 1793 roku Rosja i Prusy zdecydowały się na kolejny rozbiór Rzeczpospolitej.
Konfederaci barscy, fragment obrazu Józefa Brandta
II rozbiór Polski:
Państwo rozbiorowe Tereny utracone przez Rzeczpospolitą Rosja wschodnia Białoruś, Ukraina, Podole Prusy Gdańsk, Toruń, Wielkopolska, zachodnie Mazowsze
W II rozbiorze Rzeczpospolita straciła 308 tys. km2 oraz 4,2 milionów mieszkańców.
Król Stanisław August Poniatowski, Marcello Bacciarelli. Caryca Katarzyna II
Warto pamiętaćDecyzja o przystąpieniu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego do konfederacji targowickiej zapadła na posiedzeniu Straży Praw, w którym wzięło udział 14 osób. W głosowaniu za akcesem do Targowicy opowiedziało się 7 osób (m.in. Michał Poniatowski, Jacek Małachowski, Hugo Kołłątaj), przeciw – 5.
Konstytucja 3 maja uchwalona 3 maja 1791 roku. Przeciwnicy konstytucji zwołali w Targowicy konfederację. Konfederatów popierała caryca Katarzyna II. Początkowo polacy zwyciężali np w bitwie pod Zieleńcami ale później niestety zostali pokonani przez Rosjan i sprzymierzone wojska Pruskie. Konsekwencją tego jest II rozbiór Polski - 1793rok.
Przeciwnicy Konstytucji 3 Maja pod opieką carycy Katarzyny II zawiązali konfederację w Petersburgu (kwiecień 1792). Od miejsca oficjalnego jej ogłoszenie– Targowicy – nazywana ona jest konfederacją targowicką. Głównym jej celem miało być obalenie postanowień Konstytucji 3 Maja.
Na czele konfederacji stanęli: Szczęsny Potocki, Ksawery Branicki i Seweryn Rzewuski. Konfederaci zwrócili się o pomoc do carycy Katarzyny II, która wysłała do Rzeczpospolitej swe wojska. Interwencja rosyjska przekształciła się w wojnę polsko-rosyjską. Wojska Rzeczpospolitej pomimo zwycięstw pod Zieleńcami (Józef Poniatowski) i Dubienką (Tadeusz Kościuszko) zostały pokonane. Zwycięstwo konfederacji przypieczętowało przystąpienie do niej króla. Władzę w kraju przejęli konfederaci. W styczniu 1793 roku Rosja i Prusy zdecydowały się na kolejny rozbiór Rzeczpospolitej.
Konfederaci barscy, fragment obrazu Józefa Brandta
II rozbiór Polski:
Państwo rozbiorowe Tereny utracone przez Rzeczpospolitą Rosja wschodnia Białoruś, Ukraina, Podole Prusy Gdańsk, Toruń, Wielkopolska, zachodnie MazowszeW II rozbiorze Rzeczpospolita straciła 308 tys. km2 oraz 4,2 milionów mieszkańców.
Król Stanisław August Poniatowski, Marcello Bacciarelli. Caryca Katarzyna II
Warto pamiętaćDecyzja o przystąpieniu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego do konfederacji targowickiej zapadła na posiedzeniu Straży Praw, w którym wzięło udział 14 osób. W głosowaniu za akcesem do Targowicy opowiedziało się 7 osób (m.in. Michał Poniatowski, Jacek Małachowski, Hugo Kołłątaj), przeciw – 5.
Literatura
Konstytucja 3 maja uchwalona 3 maja 1791 roku. Przeciwnicy konstytucji zwołali w Targowicy konfederację. Konfederatów popierała caryca Katarzyna II. Początkowo polacy zwyciężali np w bitwie pod Zieleńcami ale później niestety zostali pokonani przez Rosjan i sprzymierzone wojska Pruskie. Konsekwencją tego jest II rozbiór Polski - 1793rok.