→wojna w Wietnamie była wojną partyzancką, w której rywalizujące strony miały odmienne cele. Amerykanie starali się wesprzeć rząd południowowietnamski w walce przeciwko komunistycznym partyzantom z Północnego Wietnamu, jednak ci drudzy cieszyli się poparciem większości społeczeństwa. W rezultacie, siły partyzanckie cieszyły się wsparciem ze strony ludności, co w połączeniu z trudnym terenem sprawiło, że Amerykanie byli zmuszeni prowadzić wojnę w trudnych warunkach, gdzie walka z niewidzialnym wrogiem była wyjątkowo trudna.
→stosowanie przez partyzantów tzw. "wojny asymetrycznej". Polegała ona na unikaniu otwartej konfrontacji i zamiast tego skupiała się na używaniu małych jednostek, ukrywaniu się w dżungli oraz wykorzystywaniu partyzanckich taktyk. Amerykanie niepotrzebnie angażowali się w walki na obszarach wiejskich, prowadząc zacięte walki wręcz, co sprawiało, że byli łatwymi celem dla partyzantów. Zastosowanie partyzanckich taktyk było kluczem do utrzymania wojny na trudnym dla Amerykanów terenie i osłabienia ich morale.
→eskalacja konfliktu. Zamiast wykorzystać swoją przewagę technologiczną, Amerykanie zaczęli coraz bardziej angażować się w wojnę, korzystając z bombardowań lotniczych i artyleryjskich. Niestety, te działania często prowadziły do przypadkowych ofiar wśród ludności cywilnej, co sprawiało, że Amerykanom brakowało poparcia społecznego, zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i na terenie Wietnamu.
→rosnący sprzeciw wobec wojny zarówno w samych Stanach Zjednoczonych, jak i w Wojsku Stanów Zjednoczonych. Coraz więcej Amerykanów zaczęło protestować przeciwko wojnie, uważając ją za nieuzasadnioną i wtrącającą się w sprawy innego kraju. Niezadowolenie społeczne i antywojenne demonstracje doprowadziły do wewnętrznego konfliktu w samej Ameryce, co dodatkowo osłabiło morale żołnierzy.
→wojna w Wietnamie była wojną partyzancką, w której rywalizujące strony miały odmienne cele. Amerykanie starali się wesprzeć rząd południowowietnamski w walce przeciwko komunistycznym partyzantom z Północnego Wietnamu, jednak ci drudzy cieszyli się poparciem większości społeczeństwa. W rezultacie, siły partyzanckie cieszyły się wsparciem ze strony ludności, co w połączeniu z trudnym terenem sprawiło, że Amerykanie byli zmuszeni prowadzić wojnę w trudnych warunkach, gdzie walka z niewidzialnym wrogiem była wyjątkowo trudna.
→stosowanie przez partyzantów tzw. "wojny asymetrycznej". Polegała ona na unikaniu otwartej konfrontacji i zamiast tego skupiała się na używaniu małych jednostek, ukrywaniu się w dżungli oraz wykorzystywaniu partyzanckich taktyk. Amerykanie niepotrzebnie angażowali się w walki na obszarach wiejskich, prowadząc zacięte walki wręcz, co sprawiało, że byli łatwymi celem dla partyzantów. Zastosowanie partyzanckich taktyk było kluczem do utrzymania wojny na trudnym dla Amerykanów terenie i osłabienia ich morale.
→eskalacja konfliktu. Zamiast wykorzystać swoją przewagę technologiczną, Amerykanie zaczęli coraz bardziej angażować się w wojnę, korzystając z bombardowań lotniczych i artyleryjskich. Niestety, te działania często prowadziły do przypadkowych ofiar wśród ludności cywilnej, co sprawiało, że Amerykanom brakowało poparcia społecznego, zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i na terenie Wietnamu.
→rosnący sprzeciw wobec wojny zarówno w samych Stanach Zjednoczonych, jak i w Wojsku Stanów Zjednoczonych. Coraz więcej Amerykanów zaczęło protestować przeciwko wojnie, uważając ją za nieuzasadnioną i wtrącającą się w sprawy innego kraju. Niezadowolenie społeczne i antywojenne demonstracje doprowadziły do wewnętrznego konfliktu w samej Ameryce, co dodatkowo osłabiło morale żołnierzy.