Na podsumowanie każdego z trenów J.Kochanowskiego napisz po 1-2 zdania robiące jako streszczenie. Potrzebne na dzisiaj do 23!! daje naj!!
tula30
1-Autor zwraca się do muzy. Jest tu żal; śmierć córki razem z jej okrucieństwem, oraz wielki dylemat ojca- jego rozterkę wewnętrzną. 2-Jest tu opisany wielki żal za Orszulką i szukanie samego siebie w żalu do śmierci za jej okrucieństwo. 3-Rozpoczęcie dzieła- otwarcie. Przewijający się wątek rozpaczy i żalu za córką. 4-Nieutracony żal do śmierci za jej bezduszność. Odwoływanie się do mitu Niobe. 5-Zjednoczenie się rodziców w żalu po stracie córki. Tren kończy zwrot do Persefony. 6-Wymienianie talentów zmarłej dziewczynki, ukazanie cierpienia matki, w niezrozumieniu śmierci która przedwcześnie zabrała rodzicom ukochane dziecko. 7-Nieprzemijające uczucie bólu i smutku po stracie dziecka , z którym wiązano daleką przyszłość. 8-Zawiera pustkę i żal domowników, za pełnym energii dzieckiem ,które wypełniało rodzinny dom. Jest tu też przybliżony autoportret psychologiczny dziecka. 9-Filozofowanie na temat mądrości życiowych, które w obliczu tragedii stają sie małostkowe i nieistotne. 10-Rozpacz autora poddana wielu wątpliwościom zarówno mitologicznym, jak i chrześcijańskim po baśniowe skończywszy. Niemoc pogodzenia się z prawdą, oraz szukanie córki, pytania i wątpliwości co do życia po śmierci. 11-Pytania psychologiczne o człowieczeństwo i o sens tego człowieczeństwa; czy warto być dobrym? czy złym? i jaki to ma wpływ na nasze życie. Szukając odpowiedzi autor zastanawia się nad bytem naszego ''ja''. 12-Urszulka przedstawiona jako dziecko bez wad. Bolesne uczucie rozłąki. 13-Zakłócenie równowagi psychicznej, spokoju duszy, rozpamiętywanie córki, bezsilność wobec sytuacji. 14-Ukazane straszne cierpienie ojca , który ze swojej bezsilności udaje się po mitologicznej wędrówce. 15-Natchnienie poetyckie wyrażone w sposób przenośni-mit Niobe, Erato-symbolika wspomnień. 16-Czas leczy rany, autor usiłuje nawiązać do nie poddania się okrutnej śmierci- a przeczekaniu tragedii. 17-Modlitwa do Pana o ludzi i ich człowieczeństwo, aby nie odwracali się od Pana w obliczu tragedii.Autor prosi Pana Boga o wybaczenie za swoje winy wobec Niego i ludzi. 18-Chwalenie Pana Boga za Jego miłosierdzie i wyrozumiałość wobec ludzkości. 19-Pogodzenie się z utratą córeczki, nostalgia i rozpacz zastępuje przemyślana rozwaga i optymizm na przyszłość. Autor zwraca uwagę, że wszyscy jesteśmy narażeni na życiowe porażki wpływające w mniejszym lub większym stopniu na nasze życie.
2-Jest tu opisany wielki żal za Orszulką i szukanie samego siebie w żalu do śmierci za jej okrucieństwo.
3-Rozpoczęcie dzieła- otwarcie. Przewijający się wątek rozpaczy i żalu za córką.
4-Nieutracony żal do śmierci za jej bezduszność. Odwoływanie się do mitu Niobe.
5-Zjednoczenie się rodziców w żalu po stracie córki. Tren kończy zwrot do Persefony.
6-Wymienianie talentów zmarłej dziewczynki, ukazanie cierpienia matki, w niezrozumieniu śmierci która przedwcześnie zabrała rodzicom ukochane dziecko.
7-Nieprzemijające uczucie bólu i smutku po stracie dziecka , z którym wiązano daleką przyszłość.
8-Zawiera pustkę i żal domowników, za pełnym energii dzieckiem ,które wypełniało rodzinny dom. Jest tu też przybliżony autoportret psychologiczny dziecka.
9-Filozofowanie na temat mądrości życiowych, które w obliczu tragedii stają sie małostkowe i nieistotne.
10-Rozpacz autora poddana wielu wątpliwościom zarówno mitologicznym, jak i chrześcijańskim po baśniowe skończywszy. Niemoc pogodzenia się z prawdą, oraz szukanie córki, pytania i wątpliwości co do życia po śmierci.
11-Pytania psychologiczne o człowieczeństwo i o sens tego człowieczeństwa; czy warto być dobrym? czy złym? i jaki to ma wpływ na nasze życie. Szukając odpowiedzi autor zastanawia się nad bytem naszego ''ja''.
12-Urszulka przedstawiona jako dziecko bez wad. Bolesne uczucie rozłąki.
13-Zakłócenie równowagi psychicznej, spokoju duszy, rozpamiętywanie córki, bezsilność wobec sytuacji.
14-Ukazane straszne cierpienie ojca , który ze swojej bezsilności udaje się po mitologicznej wędrówce.
15-Natchnienie poetyckie wyrażone w sposób przenośni-mit Niobe, Erato-symbolika wspomnień.
16-Czas leczy rany, autor usiłuje nawiązać do nie poddania się okrutnej śmierci- a przeczekaniu tragedii.
17-Modlitwa do Pana o ludzi i ich człowieczeństwo, aby nie odwracali się od Pana w obliczu tragedii.Autor prosi Pana Boga o wybaczenie za swoje winy wobec Niego i ludzi.
18-Chwalenie Pana Boga za Jego miłosierdzie i wyrozumiałość wobec ludzkości.
19-Pogodzenie się z utratą córeczki, nostalgia i rozpacz zastępuje przemyślana rozwaga i optymizm na przyszłość. Autor zwraca uwagę, że wszyscy jesteśmy narażeni na życiowe porażki wpływające w mniejszym lub większym stopniu na nasze życie.
12-