Question

Na podstawie wiersza "Dusiołek" napisz opowiadanie o przygodzi Bajdały.

Szedł po świecie Bajdała,

Co go wiosna
zagrzała -

Oprócz siebie - wiódł szkapę, oprócz szkapy - wołu,

Tyleż tędy, co wszędy, szedł z nimi pospołu.

Zachciało się Bajdale,

Przespać upał w upale,

Wypatrzył zezem ściółkę ze mchu popod lasem,

Czy dogodna dla karku - spróbował obcasem.

Poległ cielska tobołem

Między szkapą a wołem,

Skrzywił gębę na bakier i jęzorem mlasnął

I ziewnął wniebogłosy i splunął i zasnął.

Nie wiadomo dziś wcale,

Co się śniło Bajdale?

Lecz wiadomo, że szpecąc przystojność przestworza,

Wylazł z rowu Dusiołek, jak półbabek z łoża.

Pysk miał z żabia ślimaczy -

(Że też taki żyć raczy!) -

A zad tyli, co kwoka, kiedy znosi jajo.

Milcz gębo nieposłuszna, bo dziewki wyłają!

Ogon miał ci z rzemyka,

Podogonie zaś z łyka.

Siadł Bajdale na piersi, jak ten kruk na snopie -

Póty dusił i dusił, aż coś warkło w chłopie!

Warkło, trzasło, spotniało!

Coć się stało, Bajdało?

Dmucha w wąsy ze zgrozy, jękiem złemu przeczy -

Słuchajta, wszystkie wierzby, jak chłop przez sen beczy!

Sterał we śnie Bajdała

Pół duszy i pół ciała,

Lecz po prawdzie niedługo ze zmorą marudził -

Wyparskał ją nozdrzami, zmarszczył się i zbudził.

Rzekł Bajdała do szkapy:

Czemu zwieszasz swe chrapy?

Trzebać było kopytem Dusiołka przetrącić,

Zanim zdążył mój spokój w całym polu zmącić!

Rzekł Bajdała do wołu:

Czemuś skąpił mozołu?

Trzebać było rogami Dusiołka postronić,

Gdy chciał na mnie swej duszy paskudę wyłonić!

Rzekł Bajdała do Boga:

O, rety - olaboga!

Nie dość ci, żeś potworzył mnie, szkapę i wołka,

Jeszcześ musiał takiego zmajstrować Dusiołka ?

Answer 1

Pewnego razu wiosną po świecie chodził sobie Bajdała. Ale nie był on sam, miał przy sobie wiernych towarzyszy mianowicie szkapę i woła. Bajdała chcą przeczekać upał, poszedł spać. Wypatrzył sobie miejsce, a czy jest wygodne sprawdził obcasem. Położył się pomiędzy szkapą a wołem, ziewnął i zasnął. Nikt z obecnych na Ziemi nie wie co śniło się Bajdlae. W między czasie, gdy Bajdała smacznie spał z rowu wyszedł Dusiołek. Jego twarz przypominała ślimaka, a jego zad przypominał kwokę kiedy znosi jajko. Jego ogon przypominał rzemyk. Taki oto Dusiołek usiadł na Bajdale. Przez to nasz główny bohater mówił przez sen. Wszyskie wierzby w lesie słyszały jak Bajdała chrapie. Po pewnym czasie obudził się i mówi do szkapy: - Dlaczego nie potrąciłeś Dusiołka, abym ja mógł się wyspać? Należało go rogami przegonić..-powiedział kręcąc głową nad nieumyślnością szkapy. Bajdała pytał się również Boga - dlaczego stworzył takiego Dusiołka. licze na naj