Na podstawie lektury „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego można stwierdzić, że przyjaźń jest najważniejszą wartością człowieka, zwłaszcza w trudnych czasach wojny i okupacji. Autor przedstawia losy trzech młodych harcerzy, którzy walczyli z niemieckim zaborcą, ryzykując życie i wolność. Byli to Jan Bytnar ps. Rudy, Aleksy Dawidowski ps. Alek i Tadeusz Zawadzki ps. Zośka. Ich przyjaźń była tak silna, że gotowi byli dla siebie poświęcić wszystko.
W książce widzimy, jak przyjaciele wspierają się nawzajem w różnych sytuacjach: podczas górskich wędrówek, akcji małego sabotażu, studiów na tajnych kompletach, a także w chwilach zwątpienia i smutku. Nie tracą nadziei i wiary w lepsze jutro, dzielą się radościami i troskami, pomagają sobie wzajemnie w nauce i pracy konspiracyjnej. Przyjaźń daje im siłę do walki z wrogiem i pozwala zachować godność i honor.
Najbardziej wzruszający jest opis akcji pod Arsenałem, w której harcerze odbijają Rudego z rąk Gestapo. To dowód na to, jak bardzo kochali swojego przyjaciela i jak bardzo bali się o jego los. Nie zważając na niebezpieczeństwo, zorganizowali śmiałą akcję, która przeszła do historii jako jeden z najpiękniejszych przykładów bohaterstwa i solidarności. Niestety, zarówno Rudy, jak i Alek zmarli z powodu odniesionych ran, a Zośka nie mógł się pogodzić ze śmiercią swoich przyjaciół. On też zginął kilka miesięcy później w akcji pod Sieczychami.
Przyjaźń Rudego, Alka i Zośki była nie tylko wartością dla nich samych, ale także dla innych ludzi, którzy czerpali z niej wzór i inspirację. Byli oni symbolem młodego pokolenia, które nie poddało się okupantowi i walczyło o wolną Polskę. Ich historia pokazuje, że przyjaźń jest siłą, która potrafi pokonać nawet największe przeciwności losu.
Odpowiedź:
Na podstawie lektury „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego można stwierdzić, że przyjaźń jest najważniejszą wartością człowieka, zwłaszcza w trudnych czasach wojny i okupacji. Autor przedstawia losy trzech młodych harcerzy, którzy walczyli z niemieckim zaborcą, ryzykując życie i wolność. Byli to Jan Bytnar ps. Rudy, Aleksy Dawidowski ps. Alek i Tadeusz Zawadzki ps. Zośka. Ich przyjaźń była tak silna, że gotowi byli dla siebie poświęcić wszystko.
W książce widzimy, jak przyjaciele wspierają się nawzajem w różnych sytuacjach: podczas górskich wędrówek, akcji małego sabotażu, studiów na tajnych kompletach, a także w chwilach zwątpienia i smutku. Nie tracą nadziei i wiary w lepsze jutro, dzielą się radościami i troskami, pomagają sobie wzajemnie w nauce i pracy konspiracyjnej. Przyjaźń daje im siłę do walki z wrogiem i pozwala zachować godność i honor.
Najbardziej wzruszający jest opis akcji pod Arsenałem, w której harcerze odbijają Rudego z rąk Gestapo. To dowód na to, jak bardzo kochali swojego przyjaciela i jak bardzo bali się o jego los. Nie zważając na niebezpieczeństwo, zorganizowali śmiałą akcję, która przeszła do historii jako jeden z najpiękniejszych przykładów bohaterstwa i solidarności. Niestety, zarówno Rudy, jak i Alek zmarli z powodu odniesionych ran, a Zośka nie mógł się pogodzić ze śmiercią swoich przyjaciół. On też zginął kilka miesięcy później w akcji pod Sieczychami.
Przyjaźń Rudego, Alka i Zośki była nie tylko wartością dla nich samych, ale także dla innych ludzi, którzy czerpali z niej wzór i inspirację. Byli oni symbolem młodego pokolenia, które nie poddało się okupantowi i walczyło o wolną Polskę. Ich historia pokazuje, że przyjaźń jest siłą, która potrafi pokonać nawet największe przeciwności losu.