Pochwała surowości. Średniowiecze zachowało szczątkową wiedzę o Sparcie za pośrednictwem pisarzy chrześcijańskich. Potępiano postawę Spartan, którzy dla fałszywej nagrody, czyli sławy, oddawali życie, ale akceptowano te elementy ich obyczajów, które były chrześcijanom bliskie. Tertulian zestawiał spartański sprawdzian wytrzymałości w świątyni Artemidy Orthia z chrześcijańskim męczeństwem, Klemens z Aleksandrii doceniał spartańską surowość obyczajów, wytrzymałość na trudy, pogardę dla luksusu. Z kolei u Orygenesa przykład Sokratesa i Leonidasa, którzy wyrzekają się życia, ma pomóc zrozumieć ofiarę Chrystusa.
W renesansie podziw dla Sparty rośnie. Podstawą wiedzy stają się „Żywoty” i „Moralia” Plutarcha, w centrum uwagi znajduje się spartańskie wychowanie, proste jedzenie, ubranie, szacunek dla starszych. Z czasem Sparta przykuwa zainteresowanie myślicieli – Machiavelli zwraca uwagę na posłuszeństwo prawom okazywane przez królów spartańskich, Kalwin w związku z kontrolą władzy państwowej przywołuje jako wzór eforów, a dla Bodina Sparta Likurga jest przykładem demokracji
Pochwała surowości. Średniowiecze zachowało szczątkową wiedzę o Sparcie za pośrednictwem pisarzy chrześcijańskich. Potępiano postawę Spartan, którzy dla fałszywej nagrody, czyli sławy, oddawali życie, ale akceptowano te elementy ich obyczajów, które były chrześcijanom bliskie. Tertulian zestawiał spartański sprawdzian wytrzymałości w świątyni Artemidy Orthia z chrześcijańskim męczeństwem, Klemens z Aleksandrii doceniał spartańską surowość obyczajów, wytrzymałość na trudy, pogardę dla luksusu. Z kolei u Orygenesa przykład Sokratesa i Leonidasa, którzy wyrzekają się życia, ma pomóc zrozumieć ofiarę Chrystusa.
W renesansie podziw dla Sparty rośnie. Podstawą wiedzy stają się „Żywoty” i „Moralia” Plutarcha, w centrum uwagi znajduje się spartańskie wychowanie, proste jedzenie, ubranie, szacunek dla starszych. Z czasem Sparta przykuwa zainteresowanie myślicieli – Machiavelli zwraca uwagę na posłuszeństwo prawom okazywane przez królów spartańskich, Kalwin w związku z kontrolą władzy państwowej przywołuje jako wzór eforów, a dla Bodina Sparta Likurga jest przykładem demokracji