Question

ODPOWIEDZ NA PYTANIA NA PODSTAWIE TEKSTU

Wspomnienia uczestnika strajku szkolnego Józefa Tomczaka, ucznia klasy I szkoły podstawowej w Śremie /dziś I gimnazjalna/
[...] Jak w innych miastach, tak i u nas w Śremie poczęliśmy protestować na niemiecką naukę religii. Strajk u nas zaczął się w czerwcu 1906 r., a zakończył się w lipcu 1907 r. Od Wielkanocy 1906 r. zaczęli nas uczyć po niemiecku nauki religii bez podręczników. Było nam z tym dobrze. Nikt nie myślał o strajkowaniu. Tak my się uczyli do czerwca roku 1906. Ale gdy nam poczęli rozdawać niemieckie podręczniki, zaprotestowaliśmy przeciw temu bez wiedzy rodziców. Pooddawały je dzieci z klasy I chłopców.
Na drugi dzień rozszerzył się strajk prawie we wszystkich klasach. Rodzice zakazali nam też odpowiadać na niemieckiej nauce religii.
Parę dni potem uwiadomił nas nauczyciel (Löesch), że jeżeli nie odbierzemy niemieckich książek religijnych i nie będziemy odpowiadali na niemieckiej nauce religii, to będziemy musieli rok dłużej chodzić do szkoły, będziemy musieli areszt odsiadywać i rodziców będą karać. I to nic nie pomogło. Prawda, iż dość wielka część uczni odebrała książki, ale potem znów oddała. Rosła liczba strajkujących każdego dnia aż do 290.
Po wielkich wakacjach latowych /letnich/ poczęliśmy odsiadywać areszt i to w pierwszych tygodniach 2 godziny dziennie, potem 1 godzinę dziennie. Prawie cały dzień byliśmy w szkole, bo o godz. 8 rano szliśmy do szkoły, a wychodziliśmy o godz. 1-szej, potem od godz. drugiej do godziny piątej wieczorem. I tak nas męczyli, bili i zadawali nam bardzo wiele roboty do domu. Jeśliśmy nie nadążyli zrobić, to nas bili. Oni /nauczyciele/ bardzo dobrze wiedzieli, że tego nie będziemy mogli zrobić, bo to jest nam za wiele, ale na złość, żeby ino nas mogli bić. Najgorszym nauczycielem był Dress.
Jak wiedzieli, że te wszystkie męczarnie na nic się zdadzą, to wpadli na inny pomysł. Oto przysłali nam czterech nowych nauczycieli na stłumienie strajku. Tych niepotrzebnych nauczycieli musieli katolicy utrzymać. Potem przysłali nam jeszcze dwóch nauczycieli, których wcale nie było tu potrzeba, bo jeden nauczyciel drugiemu w drodze stał. [...]
Na Wielkanoc przyjmują małe dzieci do szkoły. Zabrakło dla nich miejsca w szkole. Przeto wybudowali jeden barak na koszt katolickich rodziców. I to nic nie pomogło.
Na koniec nie mieli innego sposobu, poczęli uczniów z gimnazjów i z wyższych szkół pruskich wydalać za to, że rodzeństwo brało udział w strajku szkolnym [...]
Gdy w parlamencie tą sprawą zajęli się polscy posłowie, poczęła władza znowu do szkół tych uczni przyjmować pod warunkiem, że rodzeństwo poprzestanie strajkować. [...]
Na końcu chcieli rodziców karać, martwili ich, brali rodzicom bez ich wiedzy dzieci i odsyłali je do zakładów luterskich. Strajk upadał tak, że strajkujących ze wszystkich klas było tylko 100, potem 30. Rodzice strajkujących dzieci dostali zawezwanie na termin /rozprawę sądową/, na którym byli rodzice zmuszeni podpisać, że ich dzieci będą uczyć się po niemiecku religii.
Najdłużej wytrzymał Stanisław Malinowski, syn kowala. Strajk skończył się w lipcu 1907 roku. [...]

23. Który punkt rozporządzeń władz niemieckich zaczęto realizować w szkole w Śremie w 1906 r.?
24. W jakich innych miejscowościach, których autor nie wymienia, były strajki z tego powodu? Wymień przynajmniej jedną.
25. Co młodzież polska w Śremie zaakceptowała, a na co się nie zgodziła?
zaakceptowała .............................................................................................................................
nie zgodziła się .............................................................................................................................
26. Jakie kary nakładano na młodzież za uczestnictwo w strajku?
27. Jakie obciążenia i kary nakładano na rodziców i rodzeństwo strajkujących uczniów?
28. Kto wystąpił w obronie strajkujących i ich rodzin?