Question

Na jaką wyspe został wygnany Napoleon?

Answer 1

Napoleon został wygnany na wyspę św Heleny. Tam też zmarł najprawdopodobniej został otruty lub zmarł na tego samego raka co jego ojciec.

Na wyspie Elb też był ale to wcześniej i krócej

Answer 2

W wyniku sukcesów w odnoszonych polityce wewnętrznej oraz podbojów militarnych w 1804 r. senat obrał Napoleona dziedzicznym cesarzem Francuzów, co zatwierdził plebiscyt 3,5 miliona głosów. Również Napoleon przybrał tytuł króla Włoch. Pomiędzy cesarstwem francuskim a Europą panowały stosunki naprężone, zwłaszcza przodująca potęga morska, handlowa i kolonijna jaką była Anglia, nie mogła znieść hegemonii Napoleona na kontynencie. William Pitt doprowadził do skutku w 1805 roku trzecią koalicję, ale Napoleon podbił Austriaków pod Ulm, następnie w bitwie trzech cesarzy pod Austerlitz zniszczył armię austriacką i rosyjską i zawarł w Petersburgu pokój z Austrią, uzyskując panowanie nad Włochami i Niemcami. W 1806 roku stworzył Związek Reński, do którego przystąpili książęta niemieccy. Następnie pokonał Prusy pod Jeną i Auerstedtem, zajął Berlin i wkroczył do Polski. Po nierozstrzygniętej bitwie pod Pruską Iławą rozgromił Rosjan 14 czerwca 1807 r. pod Frydlągiem a na zajeździe w Tylży 28 czerwca 1807 r. pojednał się z cesarzem Aleksandrem i zawarł z nim przymierze. Prusy musiały wyrzec się połowy terytorium. Za zgodą cara Rosji Napoleon utworzył z drugiego i trzeciego zaboru pruskiego Księstwo Warszawskie. W celu zgniecenia głównego wroga, Anglii, ogłosił Napoleon Bonaparte blokadę kontynentalną, spodziewając się pozbawić ją stosunków handlowych z Europą. Potęga Napoleona osiągnęła swój punkt szczytowy, równocześnie jednak począł się budzić opór ujarzmionych i drażnionych narodów. Blokada kontynentalna rodziła sprzeciw wobec dominacji napoleońskiej Francji. Stało się to widoczne, gdy cesarz Francuzów przystąpił do działań wojennych w Hiszpanii i Portugalii, mających na celu podporządkowanie również i tych krajów systemowi blokady i rządom francuskim. Gdy Napoleon zmusił w 1807 roku króla hiszpańskiego do abdykacji i osadził na tronie swego brata Józefa wybuchło powstanie ludowe, które poparte przez Anglię, zakończyło się w 1813r. klęską Francuzów. Zachęcona tym Austria rozpoczęła nową wojnę. W 1809 roku zaatakowała ona m.in. Księstwo Warszawskie. W trudnej kampanii wojennej zdołało ono nie tylko obronić swój byt (bitwa pod Raszynem), lecz również po zwycięstwach księcia Józefa Poniatowskiego w Galicji, zająć część zaboru austriackiego i powiększyć swoje terytorium. Austria raz jeszcze została pokonana przez Napoleona (bitwa pod Wargam w 1809r.)i zmuszona do kolejnych ustępstw. W dodatku cesarz Franciszek musiał wydać swoją córkę Marię Luizę za Napoleona, który rozwiódł się ze swą bezdzietną żoną, Józefiną. Chcąc tym skuteczniej przeprowadzić izolację Anglii, zaatakował Napoleon w 1810 r. Holandię i Niemcy północne. Tymczasem sojusz z Aleksandrem uległ rozkładowi a w 1812 r. nastąpiło jego zerwanie. Bonaparte wyprawił się z wielką armią na Moskwę i po zwycięstwach pod Smoleńskiem i we wrześniu 1812 roku pod Borodino zajął ją. Jednakże wzniecony przez Rosjan pożar zmusił go do odwrotu, w trakcie którego wojsko jego wyginęło wskutek głodu, zimna i rosyjskiej pogoni. Klęska Napoleona stała się hasłem utworzenia nowej koalicji i powstania niezadowolonych ludów: w pierwszym rzędzie Niemcy pod przewodnictwem Prus zerwały się do tzw. wojny o wyzwolenie. Mimo zwycięstw pod Lutzen, Budziszynem i Dreznem, Napoleon uległ przemocy złączonych przeciwników w bitwie narodów pod Lipskiem w październiku 1813 r. Zepchnięty na terytorium Francji po kilku klęskach abdykował w Fontainebleau, zachowując tytuł carski i panowanie nad wyspą Elbą. W marcu 1814 r. doszło do kapitulacji Paryża. Na tron powołany został brat Ludwika VI - Ludwik VIII. Napoleon wygnany na Elbę pilnie śledził nastroje w swoim kraju, gdzie szerzyły się obawy przed powrotem burbońskiego absolutyzmu. Napoleon w przekonaniu, że znajdzie poparcie społeczeństwa zdecydował się na brawurową akcję (Sto dni). Uciekł z Elby, wylądował na wybrzeżu Francji i ruszył ku Paryżowi. Zaalarmowane mocarstwa europejskie zmobilizowały swe wojska. Na terenie dzisiejszej Belgii w ostatecznej swej bitwie z wojskami angielskimi pod Waterloo 18 czerwca 1815 roku Napoleon poniósł klęskę. Pokonany Napoleon został przewieziony na Wyspę Świętej Heleny. Napoleon wydawał się coraz groźniejszy. Ponowne pojawienie się cesarza we Francji wywołać by mogło nowy wybuch wojny europejskiej. Wyspa Św. Heleny już ze względu na swe położenie na oceanie i odległość od lądu gwarantowała niemożliwości powrotu Napoleona. Na wyspę przysłano także cały oddział wojska, który na niej rozlokowano, aby pilnowali więźnia.

Podczas ostatnich lat swego życia cesarz wiedział, że niedługo nastąpi koniec, więc aby ludzkość nie zapomniała jego dokonań zaczął dyktować Las Case`owi swoje wspomnienia. Od końca marca 1821r. zaczęły się u Napoleona powtarzać straszne bóle wewnętrzne. Kiedy doktor Arnott zakomunikował, że stan chorego się pogarsza Bonaparte rozkazał hrabiemu Montholonowi spisać testament. Dnia 5 maja 1821 r. o godzinie szóstej wieczorem cesarz zakończył życie.
Ostatnimi jego słowami były: "Francja...armia...awangarda". Zdaniem niektórych badaczy przyczyną śmierci Napoleona miał być rak żołądka. Inni utrzymują, że zmarł on wskutek stopniowego zatrucia arszenikiem, do którego dojść mogło celowo z zamiarem zamordowania byłego cesarza, bądź też w rezultacie przedawkowania stosowanych wówczas lekarstw zawierających arszenik.

Napoleon dowiódł, że jeden człowiek, który ma dużą siłę przekonywania innych może bardzo dużo zdziałać. Posiadał on wiele cech charakteru, z których można czerpać przykład. Był człowiekiem pracowitym, zatroskanym o losy swoich najbliższych. Napoleon to wybitny wódz, polityk i twórca nowoczesnej armii. Uważam jednak, że jego działania skierowane na podbój całej Europy pod swoim panowaniem nie były właściwe. Człowiek, który wyzwalał narody, mianował marszałków, królów i książąt, wygrywał liczne bitwy, ten który przez 20 lat kształtował historię Europy, zmarł w osamotnieniu z dala od rodziny, przyjaciół i znajomych. Moim zdaniem wygnanie go na wyspę Świętej Heleny było niesłuszną decyzją, podjętą przez jego wrogów wyłącznie z zazdrości i chęci zemsty. Po tym, co Napoleon zrobił dla Francji, jego rodacy nie powinni zgodzić się na takie postępowanie wobec niego.
W pamięci Polaków Napoleon zapisał się jako władca, dzięki któremu po wielu latach zaborów państwo polskie zdołało się odrodzić.