Kultura słowa jest potrzebna jak nigdy dotąd. Przekonujemy się o tym, kiedy oglądamy telewizję lub idziemy ulicą. Każdy chciałby być wysłuchany i zrozumiany, ale często nie wie, jak ten cel osiągnąć. A wystarczy tak niewiele. Poznanie retoryki, czyli sztuki słowa, przydaje się każdemu - od małego dziecka po dojrzałego człowieka. Wystarczy chcieć poprawić dykcję, pracować nad poprawnością wypowiedzi, także nad zrozumieniem przekazu innych osób, który często jest zmanipulowany.
To umiejętność poprawnego i sprawnego mówienia i pisania, zgodnego z przyjętymi regułami językowymi. Kultura języka wymagana jest od każdego człowieka, zwłaszcza w kontaktach służbowych i oficjalnych.
To w jaki sposób człowiek posługuje się swoim językiem ojczystym świadczy ogólnie o jego kulturze osobistej. Należy więc dbać o swój język z taką samą lub większą dbałością, jak o swój strój służbowy i kompetencje zawodowe.
W skład terminu „kultura językowa” wchodzą:
1. Sprawność językowa – sprawne i bezbłędne posługiwanie się językiem, które sprawi, że nasz odbiorca bez problemu nas zrozumie. Musimy przestrzegać przy tym nie tylko zasad gramatycznych, interpunkcyjnych czy ortograficznych, ale również zasad poprawności stylistycznej. Do nieznajomej osoby lub przełożonego nie napiszemy w stylu potocznym tak jak do kolegi, ale poważnie z zachowaniem wszelkiej staranności.
2. Etyka słowa – konstruowanie wypowiedzi z poszanowaniem odbiorcy, uwzględnianiem jego przyzwyczajeń i poglądów, nienarzucaniu mu swojego zdania, danie mu możliwości wyboru postawy. Etyka słowa postuluje, abyśmy mówili w sposób uczciwy i przyjazny wobec naszego rozmówcy.
3. Estetyka słowa – usuwanie z naszej mowy i pisma wyrazów
Kultura słowa jest potrzebna jak nigdy dotąd. Przekonujemy się o tym, kiedy oglądamy telewizję lub idziemy ulicą. Każdy chciałby być wysłuchany i zrozumiany, ale często nie wie, jak ten cel osiągnąć. A wystarczy tak niewiele. Poznanie retoryki, czyli sztuki słowa, przydaje się każdemu - od małego dziecka po dojrzałego człowieka. Wystarczy chcieć poprawić dykcję, pracować nad poprawnością wypowiedzi, także nad zrozumieniem przekazu innych osób, który często jest zmanipulowany.
To umiejętność poprawnego i sprawnego mówienia i pisania, zgodnego z przyjętymi regułami językowymi. Kultura języka wymagana jest od każdego człowieka, zwłaszcza w kontaktach służbowych i oficjalnych.To w jaki sposób człowiek posługuje się swoim językiem ojczystym świadczy ogólnie o jego kulturze osobistej. Należy więc dbać o swój język z taką samą lub większą dbałością, jak o swój strój służbowy i kompetencje zawodowe.
W skład terminu „kultura językowa” wchodzą:
1. Sprawność językowa – sprawne i bezbłędne posługiwanie się językiem, które sprawi, że nasz odbiorca bez problemu nas zrozumie. Musimy przestrzegać przy tym nie tylko zasad gramatycznych, interpunkcyjnych czy ortograficznych, ale również zasad poprawności stylistycznej. Do nieznajomej osoby lub przełożonego nie napiszemy w stylu potocznym tak jak do kolegi, ale poważnie z zachowaniem wszelkiej staranności.
2. Etyka słowa – konstruowanie wypowiedzi z poszanowaniem odbiorcy, uwzględnianiem jego przyzwyczajeń i poglądów, nienarzucaniu mu swojego zdania, danie mu możliwości wyboru postawy. Etyka słowa postuluje, abyśmy mówili w sposób uczciwy i przyjazny wobec naszego rozmówcy.
3. Estetyka słowa – usuwanie z naszej mowy i pisma wyrazów