Balladyna (postać alegoryczna) - jej imię jest odwołaniem do słowa „ballada”, stanowi więc aluzję literacką do gatunku literackiego o ludowym rodowodzie (patrz Lilie Adama Mickiewicza). Zła córka i siostra, leniwa i lek komyślna, gotowa na wszystko, by wyrwać się z nędznej egzystencji, popełnia zbrodnię. Ma potem wyrzuty sumienia, ale brak jej chęci pokuty, nie chce też powrotu do wcześniejszego życia (odmawia, gdy Pustelnik proponuje jej ożywienie Aliny). Wraz z Fon Kostrynem popełnia dwie zbrodnie, których celem jest zdobycie władzy. Pokonawszy męża w bratobójczej walce i pozbywszy się niedawnego sprzymierzeńca, osiąga zamierzony cel. W trakcie sprawowania pierwszych w życiu sądów postawiona zostaje wobec swoich własnych zbrodni i zmuszona prawem i sumieniem do wydania wyroku śmierci. Aby sprawiedliwości stało się zadość, ginie uderzona gromem.
Alina - bohaterka drugoplanowa, młodsza córka wdowy, uosobienie szlachetności i niewinności. Przyjęto uważać, że była blondynką o słowiańskiej urodzie. Cicha, łagodna, kocha wszystkich wokół. Nie wywyższa się nad innych, nie marzy o bogactwie ani władzy, chce zostać żoną Kirkora, bo wie, że mogłaby się w nim zakochać.
Kirkor (postać symboliczna „doskonały rycerz”) - szlachetny, prawy rycerz, za radą Pustelnika szuka żony z ludu, bo pragnie prostoty, uczciwości i niewinności. Uważa za swój obowiązek walczyć z uzurpatorem zasiadającym na gnieźnieńskim tronie, nie potrafi dostrzec, jaką ambicję rozbudził w swojej żonie.
Pustelnik - bohater epizodyczny, właściwie król Popiel III, zmuszony ukrywać się w lesie w obawie o własne życie. Na tronie zastąpił go okrutny Popiel IV. Pustelnik jest szlachetny i bezkompromisowy, stanowi wzór cnót patriotycznych i obywatelskich.
Grabiec - prostak, wiejski głupek i pijanica, w którym zakochała się Goplana. Jest też adoratorem Balladyny. Ginie zamordowany przez nią, bo przez przypadek staje się posiadaczem świętej korony Lachów.
Filon - bohater epizodyczny, podobny do bohaterów sielanek, jest symbolem idealnej miłości (zakochuje się w zmarłej Alinie).
Fon Kostryn - Niemiec z pochodzenia, łotr i oszust, na zamku Kirkora pełni funkcję dowódcy zamkowej straży, sprzymierza się z Balladyną, ponieważ jego głównym celem jest zdobycie władzy. Ginie z ręki Kirkorowej żony, która nie chce mieć świadka swoich zbrodni.
Wdowa - bohaterka drugoplanowa, matka Aliny i Balladyny, bardzo kocha córki, w imię tej miłości nie zdradza imienia zbrodniarki, która ślepą matkę wygnała z domu (była nią Balladyna). W dramacie wdowa jest symbolem matczynej miłości.
Goplana - nimfa wodna, władczyni Gopła, kiedy swe istnienie splata z życiem człowieka i zaczyna ingerować w przebieg zdarzeń, popełnia błąd; żałując tego, co zrobiła, na zawsze opuszcza swoje jezioro.
Chochlik, Skierka - dwa duszki, radosne, psotne, które służą swej pani, Goplanie, wykonując wszystkie jej polecenia.
Balladyna (postać alegoryczna) - jej imię jest odwołaniem do słowa „ballada”, stanowi więc aluzję literacką do gatunku literackiego o ludowym rodowodzie (patrz Lilie Adama Mickiewicza). Zła córka i siostra, leniwa i lek komyślna, gotowa na wszystko, by wyrwać się z nędznej egzystencji, popełnia zbrodnię. Ma potem wyrzuty sumienia, ale brak jej chęci pokuty, nie chce też powrotu do wcześniejszego życia (odmawia, gdy Pustelnik proponuje jej ożywienie Aliny). Wraz z Fon Kostrynem popełnia dwie zbrodnie, których celem jest zdobycie władzy. Pokonawszy męża w bratobójczej walce i pozbywszy się niedawnego sprzymierzeńca, osiąga zamierzony cel. W trakcie sprawowania pierwszych w życiu sądów postawiona zostaje wobec swoich własnych zbrodni i zmuszona prawem i sumieniem do wydania wyroku śmierci. Aby sprawiedliwości stało się zadość, ginie uderzona gromem.
Alina - bohaterka drugoplanowa, młodsza córka wdowy, uosobienie szlachetności i niewinności. Przyjęto uważać, że była blondynką o słowiańskiej urodzie. Cicha, łagodna, kocha wszystkich wokół. Nie wywyższa się nad innych, nie marzy o bogactwie ani władzy, chce zostać żoną Kirkora, bo wie, że mogłaby się w nim zakochać.
Kirkor (postać symboliczna „doskonały rycerz”) - szlachetny, prawy rycerz, za radą Pustelnika szuka żony z ludu, bo pragnie prostoty, uczciwości i niewinności. Uważa za swój obowiązek walczyć z uzurpatorem zasiadającym na gnieźnieńskim tronie, nie potrafi dostrzec, jaką ambicję rozbudził w swojej żonie.
Pustelnik - bohater epizodyczny, właściwie król Popiel III, zmuszony ukrywać się w lesie w obawie o własne życie. Na tronie zastąpił go okrutny Popiel IV. Pustelnik jest szlachetny i bezkompromisowy, stanowi wzór cnót patriotycznych i obywatelskich.
Grabiec - prostak, wiejski głupek i pijanica, w którym zakochała się Goplana. Jest też adoratorem Balladyny. Ginie zamordowany przez nią, bo przez przypadek staje się posiadaczem świętej korony Lachów.
Filon - bohater epizodyczny, podobny do bohaterów sielanek, jest symbolem idealnej miłości (zakochuje się w zmarłej Alinie).
Fon Kostryn - Niemiec z pochodzenia, łotr i oszust, na zamku Kirkora pełni funkcję dowódcy zamkowej straży, sprzymierza się z Balladyną, ponieważ jego głównym celem jest zdobycie władzy. Ginie z ręki Kirkorowej żony, która nie chce mieć świadka swoich zbrodni.
Wdowa - bohaterka drugoplanowa, matka Aliny i Balladyny, bardzo kocha córki, w imię tej miłości nie zdradza imienia zbrodniarki, która ślepą matkę wygnała z domu (była nią Balladyna). W dramacie wdowa jest symbolem matczynej miłości.
Goplana - nimfa wodna, władczyni Gopła, kiedy swe istnienie splata z życiem człowieka i zaczyna ingerować w przebieg zdarzeń, popełnia błąd; żałując tego, co zrobiła, na zawsze opuszcza swoje jezioro.
Chochlik, Skierka - dwa duszki, radosne, psotne, które służą swej pani, Goplanie, wykonując wszystkie jej polecenia.
Gralon - wierny sługa Kirkora.