Na dole jest ten wiersz. proszę rozwiążcie. DAM NAJ!!
a) Ustal, jaką funkcję pełni poetycki obraz albatrosa. W tym celu wykreśl te zakończenia zdania, które są - twoim zdaniem - niezgodne z prawdą.
Rozbudowany obraz poetycki ukazujący zachowanie albatrosa...
- jest apelem o lepsze traktowanie albatrosów.
- jest oskarżeniem wszystkich tych, którzy źle traktują ludzi nieumiejących żyć bez marzeń.
- jest metaforą człowieka zagubionego w świecie.
- jest próbką wyrażenia tego, co sądzi o sobie podmiot liryczny.
- jest pretekstem do ukazania świata, w którym żyje i tworzy poeta.
- służy temu, by zwrócić uwagę odbiorcy na ciężki los ptaków.
b) Dopisz inne zakończenia powyższego zdania, które byłyby- według ciebie- zgodne z treścią wiersza.
- ..........................................................................
- ............................................................................
-.............................................................................
ALBATROS
Czasami dla zabawy uda się załodze
Pochwycić albatrosa, co śladem okrętu
Polatuje, bezwiednie towarzysząc w drodze.
Która wiedzie przez fale gorzkiego odmętu.
Ptaki dalekolotne, albatrosy białe,
Osaczone, niezdarne, zhańbione głęboko.
Opuszczają bezradnie swe skrzydła wspaniałe
I jak wiosła zbyt ciężkie po pokładzie wloką.
O jakiż jesteś marny, jaki szpetny z bliska,
Ty, niegdyś piękny w locie, wysoko, daleko!
Ktoś ci fajką w dziób stuka, ktoś dla pośmiewiska
Przedrzeźnia twe podrygi, skrzydlaty kaleko!
Poeta jest podobny księciu na obłoku.
która brata się z burzą, a szydzi z łucznika;
Lecz spędzony na ziemię i szczuty co kroku-
Wiecznie się o swe skrzydła olbrzymie potyka.
a) Ustal, jaką funkcję pełni poetycki obraz albatrosa. W tym celu wykreśl te zakończenia zdania, które są - twoim zdaniem - niezgodne z prawdą.
Rozbudowany obraz poetycki ukazujący zachowanie albatrosa...
- jest apelem o lepsze traktowanie albatrosów.
- jest oskarżeniem wszystkich tych, którzy źle traktują ludzi nieumiejących żyć bez marzeń.
- jest metaforą człowieka zagubionego w świecie.
- jest próbką wyrażenia tego, co sądzi o sobie podmiot liryczny.
- jest pretekstem do ukazania świata, w którym żyje i tworzy poeta.
- służy temu, by zwrócić uwagę odbiorcy na ciężki los ptaków.
b) Dopisz inne zakończenia powyższego zdania, które byłyby- według ciebie- zgodne z treścią wiersza.
- ..........................................................................
- ............................................................................
-.............................................................................
ALBATROS
Czasami dla zabawy uda się załodze
Pochwycić albatrosa, co śladem okrętu
Polatuje, bezwiednie towarzysząc w drodze.
Która wiedzie przez fale gorzkiego odmętu.
Ptaki dalekolotne, albatrosy białe,
Osaczone, niezdarne, zhańbione głęboko.
Opuszczają bezradnie swe skrzydła wspaniałe
I jak wiosła zbyt ciężkie po pokładzie wloką.
O jakiż jesteś marny, jaki szpetny z bliska,
Ty, niegdyś piękny w locie, wysoko, daleko!
Ktoś ci fajką w dziób stuka, ktoś dla pośmiewiska
Przedrzeźnia twe podrygi, skrzydlaty kaleko!
Poeta jest podobny księciu na obłoku.
która brata się z burzą, a szydzi z łucznika;
Lecz spędzony na ziemię i szczuty co kroku-
Wiecznie się o swe skrzydła olbrzymie potyka.
More Questions From This User See All
a) Ustal, jaką funkcję pełni poetycki obraz albatrosa. W tym celu wykreśl te zakończenia zdania, które są - twoim zdaniem - niezgodne z prawdą.
Rozbudowany obraz poetycki ukazujący zachowanie albatrosa...
- jest oskarżeniem wszystkich tych, którzy źle traktują ludzi nieumiejących żyć bez marzeń.
- jest próbką wyrażenia tego, co sądzi o sobie podmiot liryczny.
- jest pretekstem do ukazania świata, w którym żyje i tworzy poeta.
b) Dopisz inne zakończenia powyższego zdania, które byłyby- według ciebie- zgodne z treścią wiersza.
- - jest apelem o lepsze traktowanie ludzi
- - wytykamy ludzi wad i się z nich naśmiewamy
- - ludzie chowają się ze swoimi błedami - wadami
ALBATROS
Czasami dla zabawy uda się załodze
Pochwycić albatrosa, co śladem okrętu
Polatuje, bezwiednie towarzysząc w drodze.
Która wiedzie przez fale gorzkiego odmętu.
Ptaki dalekolotne, albatrosy białe,
Osaczone, niezdarne, zhańbione głęboko.
Opuszczają bezradnie swe skrzydła wspaniałe
I jak wiosła zbyt ciężkie po pokładzie wloką.
O jakiż jesteś marny, jaki szpetny z bliska,
Ty, niegdyś piękny w locie, wysoko, daleko!
Ktoś ci fajką w dziób stuka, ktoś dla pośmiewiska
Przedrzeźnia twe podrygi, skrzydlaty kaleko!
Poeta jest podobny księciu na obłoku.
która brata się z burzą, a szydzi z łucznika;
Lecz spędzony na ziemię i szczuty co kroku-
Wiecznie się o swe skrzydła olbrzymie potyka.