Praca u podstaw była jednym z najważniejszych założeń polskiego pozytywizmu. Wiązało się ono z silnym przekonaniem o konieczności szerzenia edukacji i rozbudzania świadomości narodowej wśród najbiedniejszych warstw społeczeństwa. To właśnie one stanowiły najliczniejszą grupę (podstawę społeczeństwa) wśród wszystkich przedstawicieli narodu, więc odpowiednie przygotowanie i zapewnienie im dobrych warunków życia mogło wpłynąć pozytywnie na „organizm”, jakim było całe społeczeństwo (praca u podstaw była ściśle związana z pracą organiczną).
Praca u podstaw najdynamiczniej rozwijała się między latami 70. a 90. XIX stulecia. Jednak pierwsze starania poczyniono już w 1864 r. – wprowadzono ustawę uwłaszczającą chłopów. Od tego momentu mogli oni samodzielnie zarządzać przyznanymi im gruntami i czerpać z nich zyski.
Praca u podstaw była jednym z najważniejszych założeń polskiego pozytywizmu. Wiązało się ono z silnym przekonaniem o konieczności szerzenia edukacji i rozbudzania świadomości narodowej wśród najbiedniejszych warstw społeczeństwa. To właśnie one stanowiły najliczniejszą grupę (podstawę społeczeństwa) wśród wszystkich przedstawicieli narodu, więc odpowiednie przygotowanie i zapewnienie im dobrych warunków życia mogło wpłynąć pozytywnie na „organizm”, jakim było całe społeczeństwo (praca u podstaw była ściśle związana z pracą organiczną).
Praca u podstaw najdynamiczniej rozwijała się między latami 70. a 90. XIX stulecia. Jednak pierwsze starania poczyniono już w 1864 r. – wprowadzono ustawę uwłaszczającą chłopów. Od tego momentu mogli oni samodzielnie zarządzać przyznanymi im gruntami i czerpać z nich zyski.