Question

Na czym polega tragizm etyczny Don Kichota ? (Proszę o wyczerpującą odpowiedz)

Dziękuję.

Answer 1

Głównym bohaterem powieści jest Alons Kiczano, który przybrał imię Don Kichot. Był to ubogi szlachcic pochodzący z hiszpańskiej wioski La Mancha. „W wolnych chwilach oddawał się lekturze ksiąg rycerskich, i to z taką gorliwością a zapamiętaniem, że zaniedbywał przy tym i z kretesem zapominał o wszystkim, nawet o polowaniu i gospodarstwie. Bohater nie odkładał książki, dopóki jej nie przeczytał. Nie robił przerw ani na jedzenie, ani na sen. Jego chęć przeżycia równie niebezpiecznych i przynoszących chwałę przygód była tak silna, że zaczął się utożsamiać z postaciami ze swoich książek. To, o czym czytał, uważał za prawdę. Wymyślił dla siebie imię Don Kichot z La Manchy, gdyż wydawało mu się, że jest ono piękne i dostojne. Alons ubierał starą zbroję, której pewne elementy były wykonane własnoręcznie, jednak on sam nie zwracał uwagi na to, że wygląda śmiesznie. Swojemu koniowi nadał imię, Rosynant. Za damę swojego serca wybrał wieśniaczkę Aldonzę Lorenzo i nazwał ją Doną Dulcyneą z Toboso. Don Kichot bardzo szanował kodeks rycerski. Zawsze starał się postępować według jego zasad. Na rycerza pasował go gospodarz pewnej karczmy. Jego największym marzeniem była sława i miłość Dulcynei. Kiczano to prawy, uczciwy człowiek, który zawsze stara się pomagać innym, był również niezwykle mężny i wytrwały. Walczył, mimo że często był ranny. Nigdy nie przestawał wierzyć w zwycięstwo. Jego odwaga również zasługuje na podziw. Aby udowodnić, że nie boi się czarnoksiężników, chciał walczyć z lwami. Na szczęście zwierzęta były spokojne i nie rzuciły się na niego. Bohater miał bardzo bujną wyobraźnię, przez co czasami wpadał w tarapaty. Był również porywczy. Kiedy wmówił sobie, że wiatraki to niebezpieczne olbrzymy, nic nie mogło go powstrzymać przed natarciem. Don Kichot był wiernym swej pani mężczyzną. Bardzo kochał Dulcyneę i nigdy jej nie zdradził. To dla niej potyczkował się z napotkanymi ludźmi, przesyłał jej wiadomości. Rozmyślał o niej całymi godzinami. Był jednak traktowany jak błazen, szaleniec. Często przyjmowano go pod dach tylko po to, aby mieć ciekawą rozrywkę. Ludzie nie traktowali go poważnie. Uważali go za dziwaka, czasami zabierali mu pieniądze. Mimo to Don Kichot miał kilku przyjaciół, na których mógł zawsze liczyć i którzy starali się go wyleczyć z obłędu.
Don Kichot tuż przed śmiercią odzyskał zdrowy rozsądek. Zrozumiał, że przeczytane książki nim zawładnęły. Spisał testament, pożegnał się ze swymi przyjaciółmi i umarł. Na jego grobie przyjaciel Samson Karaska napisał: „Nawet w godzinie śmierci pozostał zwycięzcą pogromił, bowiem własne szaleństwo i odnalazł swą dawną mądrość.”
Donkiszoteria i walka z wiatrakami –stały się przysłowiowe w kulturze Europy po dziś dzień. Któż, bowiem nie zna historii ubogiego szlachcica, który naczytał się romansów rycerskich, a owe księgi całkiem przewróciły mu w głowie. Do tego stopnia, iż uwierzył, że sam jest rycerzem! Don Kichot jest fantastą, ale i buntownikiem, samotnym bojownikiem naprawiającym świat. Ale przede wszystkim realizuje dawny wzór rycerza, a jego urojenia sprawiają, że jest szczęśliwy.