Metody te obejmują zwalczanie chorób i szkodników za pomocą środków mechanicznych.
Nie należy dopuszczać do zasiedlania upraw przez owady. Wiele owadów latających, np. takich jak mszyce, motyle, muchy, pluskwiaki czy wciornastki, można utrzymać z dala od roślin, stosując odpowiednie siatki. Przykrywając glebę lub podłoże folią lub tkaniną, bądź zabezpieczając szyjki korzeniowe specjalnymi kołnierzami można chronić rośliny przed larwami żerującymi na korzeniach i podziemnych częściach roślin. Stosowanie takich środków pozwala także zahamować rozwój i rozprzestrzenianie tych larw i poczwarek, które potrzebują gleby, by przeobrazić się w postać dorosłą. Należy wyłapywać szkodniki. Owady latające wyłapywać można za pomocą pułapek lepowych, feromonowych, lamp owadobójczych, roślin przywabiających owady, itp. Organizmy szkodliwe zwalczać można wysoką temperaturą. Stosowane są następujące sposoby: Gorąca woda Nasiona, cebule, bulwy i sadzonki można zanurzyć w gorącej wodzie w celu zabicia takich patogenów jak owady, roztocza, nicienie, grzyby i bakterie. Gorące powietrze Patogeny występujące w roślinach, bulwach i nasionach można także zwalczać gorącym powietrzem. Solaryzacja Przykrycie podłoża w lecie przeźroczystą folią i pozostawienie jej na kilka tygodni powoduje wzrost temperatury w związku z promieniowaniem słonecznym, co z kolei powoduje śmierć wielu organizmów szkodliwych. Parowanie Za pomocą pary można dezynfekować glebę, podłoże, skrzynki, itp. Do zwalczania szkodników wykorzystać można zalewanie podłoża. Zalanie pola na odpowiednio długi czas spowoduje wyginięcie większości szkodników z powodu braku tlenu. Niezbędne jest usuwanie porażonych roślin z uprawy i ich niszczenie.
Metody zwalczania szkodników na drzewach i krzewach Zabiegi z zakresu ochrony lasów są bardzo różnorodne. Ze względu na sposób oddziaływania na szkodnika lub na jego środowisko można wszystkie dotychczas znane zabiegi ująć w ramy kilku podstawowych metod. Są to metody: kwarantannowa agrotechniczna fizyko-chemiczna chemiczna biologiczna kompleksowa Niektóre z tych metod mają zdecydowany charakter profilaktyczny, np. Kwarantannowa czy agrotechniczna zmierzają do zwiększenia naturalnej odporności drzewostanów lub utrzymywania właściwego stanu sanitarnego lasu. Grupę metod zapobiegawczych należy stawiać na pierwszym miejscu. Zastosowanie ich wymaga jednak znajomości bardzo skomplikowanych powiązań biocenotycznych w lesie; należy wspomnieć, że nie zawsze dają się one pogodzić z coraz większymi wymaganiami stawianymi przed gospodarką leśną.
Metody te obejmują zwalczanie chorób i szkodników za pomocą środków mechanicznych.
Gorąca woda
Nasiona, cebule, bulwy i sadzonki można zanurzyć w gorącej wodzie w celu zabicia takich patogenów jak owady, roztocza, nicienie, grzyby i bakterie.
Gorące powietrze
Patogeny występujące w roślinach, bulwach i nasionach można także zwalczać gorącym powietrzem.
Solaryzacja
Przykrycie podłoża w lecie przeźroczystą folią i pozostawienie jej na kilka tygodni powoduje wzrost temperatury w związku z promieniowaniem słonecznym, co z kolei powoduje śmierć wielu organizmów szkodliwych.
Parowanie
Za pomocą pary można dezynfekować glebę, podłoże, skrzynki, itp. Do zwalczania szkodników wykorzystać można zalewanie podłoża. Zalanie pola na odpowiednio długi czas spowoduje wyginięcie większości szkodników z powodu braku tlenu. Niezbędne jest usuwanie porażonych roślin z uprawy i ich niszczenie.
Metody zwalczania szkodników na drzewach i krzewach Zabiegi z zakresu ochrony lasów są bardzo różnorodne. Ze względu na sposób oddziaływania na szkodnika lub na jego środowisko można wszystkie dotychczas znane zabiegi ująć w ramy kilku podstawowych metod. Są to metody: kwarantannowa agrotechniczna fizyko-chemiczna chemiczna biologiczna kompleksowa Niektóre z tych metod mają zdecydowany charakter profilaktyczny, np. Kwarantannowa czy agrotechniczna zmierzają do zwiększenia naturalnej odporności drzewostanów lub utrzymywania właściwego stanu sanitarnego lasu. Grupę metod zapobiegawczych należy stawiać na pierwszym miejscu. Zastosowanie ich wymaga jednak znajomości bardzo skomplikowanych powiązań biocenotycznych w lesie; należy wspomnieć, że nie zawsze dają się one pogodzić z coraz większymi wymaganiami stawianymi przed gospodarką leśną.