Lis jest najpospolitszym drapieżnikiem w naszym kraju. Tułów ma wydłużony, głowę o ostro zakończonym pysku i długich trójkątnych uszach. Kończyny ma krótkie, przednie 5-, tylne6-palcowe, opuszki stóp owłosione. Ogon (kita) jest długi i puszysty. Koniec ogona jest biały, na górnej jego stronie, 5-6 cm od nasady, znajduje się gruczoł zapachowy. Wierzch ciała jest rudawy, spód biały, uszy i dolna część kończyn czarne Zmienność ubarwienia jest bardzo duża stąd rozliczne nazwy, jak węglarz, krzyżak
Zamieszkuje lasy różnego typu i dobrze przystosowuje się do zmieniających warunków. Lubi przebywać w lasach o gęstym podszyciu lub młodnikach. Preferuje głównie tereny suche, ale chętnie przebywa też wśród zarośniętych wód i w trzcinowiskach. W rozległych, dużych lasach trzyma się raczej na obrzeżach lub enklawach leśnych. Szczególnie wyróżnia gęste, zwierające się uprawy, młodniki oraz wszelkiego rodzaju zarośla i zapusty. Bardzo odpowiada mu sąsiedztwo pól uprawnych i łąk. W okolicach bezleśnych osiedla się w zaniedbanych remizach, zakrzewionych parowach, trzcinach czy zarośniętych dolinach rzecznych. Odpowiadają mu zwięzłe gleby, gdzie z reguły między korzeniami drzew kopie rozbudowane nory, z rozgałęzionymi korytarzami, przestronną komorą oraz licznymi wejściami i wyjściami. Niekiedy poszerza nory królików albo korzysta z nor borsuczych. Nory są najczęściej usytuowane w niedużej odległości od łąk, pól i osad ludzkich. W Polsce jest rozpowszechniony w całym kraju. Nigdzie też nie jest zwierzęciem rzadkim.
Lis jest najpospolitszym drapieżnikiem w naszym kraju. Tułów ma wydłużony, głowę o ostro zakończonym pysku i długich trójkątnych uszach. Kończyny ma krótkie, przednie 5-, tylne6-palcowe, opuszki stóp owłosione. Ogon (kita) jest długi i puszysty. Koniec ogona jest biały, na górnej jego stronie, 5-6 cm od nasady, znajduje się gruczoł zapachowy. Wierzch ciała jest rudawy, spód biały, uszy i dolna część kończyn czarne Zmienność ubarwienia jest bardzo duża stąd rozliczne nazwy, jak węglarz, krzyżak
Zamieszkuje lasy różnego typu i dobrze przystosowuje się do zmieniających warunków. Lubi przebywać w lasach o gęstym podszyciu lub młodnikach. Preferuje głównie tereny suche, ale chętnie przebywa też wśród zarośniętych wód i w trzcinowiskach. W rozległych, dużych lasach trzyma się raczej na obrzeżach lub enklawach leśnych. Szczególnie wyróżnia gęste, zwierające się uprawy, młodniki oraz wszelkiego rodzaju zarośla i zapusty. Bardzo odpowiada mu sąsiedztwo pól uprawnych i łąk. W okolicach bezleśnych osiedla się w zaniedbanych remizach, zakrzewionych parowach, trzcinach czy zarośniętych dolinach rzecznych. Odpowiadają mu zwięzłe gleby, gdzie z reguły między korzeniami drzew kopie rozbudowane nory, z rozgałęzionymi korytarzami, przestronną komorą oraz licznymi wejściami i wyjściami. Niekiedy poszerza nory królików albo korzysta z nor borsuczych. Nory są najczęściej usytuowane w niedużej odległości od łąk, pól i osad ludzkich. W Polsce jest rozpowszechniony w całym kraju. Nigdzie też nie jest zwierzęciem rzadkim.