W okresie baroku pisano bardzo często komplementy dworskie; wiersze z tej epoki nie zawsze były rymowane, ale zwykle przy komplementach na końcu zastosowana była figura sumacji.
oczy twe niebieskie, w których galopuje uśmiech
jak pagórki na błękicie
Aksamitne dłonie, które czule dotykaja
jak promienie Słońca pieszcząc Ziemię
Usta twe przepełnione czerwienią jak róże
które wciąz się do mnie smieją
Nie oczy niebieskie lecz niebiańskie,
nie aksamitne dłonie, nie czerwone usta
lecz gorące serce kocham.
Użyłem: figury sumacji, porównan, metafor, epitetów itp.
W okresie baroku pisano bardzo często komplementy dworskie; wiersze z tej epoki nie zawsze były rymowane, ale zwykle przy komplementach na końcu zastosowana była figura sumacji.
oczy twe niebieskie, w których galopuje uśmiech
jak pagórki na błękicie
Aksamitne dłonie, które czule dotykaja
jak promienie Słońca pieszcząc Ziemię
Usta twe przepełnione czerwienią jak róże
które wciąz się do mnie smieją
Nie oczy niebieskie lecz niebiańskie,
nie aksamitne dłonie, nie czerwone usta
lecz gorące serce kocham.
Użyłem: figury sumacji, porównan, metafor, epitetów itp.