Stefan Czarniecki herbu Łodzia (ur. ok. 1599 w Czarncy, zm. 16 lutego 1665 w Sokołówce) – polski dowódca wojskowy Najbardziej znany z prowadzenia wojny partyzanckiej przeciw wojskom Karola X Gustawa w czasie potopu szwedzkiego, choć miał też poważny wkład w pacyfikację powstania Chmielnickiego i w trakcie wojny polsko-rosyjskiej 1654–1667. Popularność zapewnił mu udział w walkach z Bohdanem Chmielnickim (1648-1655). Podczas bitwy pod Żółtymi Wodami w 1648 dostał się do niewoli tatarskiej W 1649, po zawarciu ugody zborowskiej został wykupiony z niewoli. W czasie potopu szwedzkiego (1655-1660) początkowo dowodził obroną Krakowa. Zmarł w czasie podróży do Lwowa 16 lutego 1665 roku w Sokołówce na Ukrainie od postrzału otrzymanego podczas tłumienia buntu w Stawiszczu
Stefan Czarniecki- od 1665 roku był hetmanem polnym koronnym.Podczas potopu szwedzkiego bronił Krakowa (1655r).Od 1656 roku z woli króla został regimentarzem czyli dowódcą niezależnym od hetmanów.W 1657 roku pokonał księcia siedmiogrodzkiego Jerzego Rakoczego.W 1658 roku poprowadził siły polskie w wyprawie do sojuszniczej Danii w celu oswobodzenia jej spod panowania szwedzkiego.Zwycięzca armii rosyjskiej pod Połonką w 1660 roku.
Stefan Czarniecki herbu Łodzia (ur. ok. 1599 w Czarncy, zm. 16 lutego 1665 w Sokołówce) – polski dowódca wojskowy
Najbardziej znany z prowadzenia wojny partyzanckiej przeciw wojskom Karola X Gustawa w czasie potopu szwedzkiego, choć miał też poważny wkład w pacyfikację powstania Chmielnickiego i w trakcie wojny polsko-rosyjskiej 1654–1667.
Popularność zapewnił mu udział w walkach z Bohdanem Chmielnickim (1648-1655). Podczas bitwy pod Żółtymi Wodami w 1648 dostał się do niewoli tatarskiej
W 1649, po zawarciu ugody zborowskiej został wykupiony z niewoli.
W czasie potopu szwedzkiego (1655-1660) początkowo dowodził obroną Krakowa.
Zmarł w czasie podróży do Lwowa 16 lutego 1665 roku w Sokołówce na Ukrainie od postrzału otrzymanego podczas tłumienia buntu w Stawiszczu
Stefan Czarniecki- od 1665 roku był hetmanem polnym koronnym.Podczas potopu szwedzkiego bronił Krakowa (1655r).Od 1656 roku z woli króla został regimentarzem czyli dowódcą niezależnym od hetmanów.W 1657 roku pokonał księcia siedmiogrodzkiego Jerzego Rakoczego.W 1658 roku poprowadził siły polskie w wyprawie do sojuszniczej Danii w celu oswobodzenia jej spod panowania szwedzkiego.Zwycięzca armii rosyjskiej pod Połonką w 1660 roku.