Świteź opowiada o tajemniczym jeziorze, na dnie którego znajdują się ruiny zatopionego miasta. Aby wyjaśnić tajemnicze zjawiska związane z jeziorem, ludzie zorganizowali wyprawę. Podczas badania głębin akwenu wyłowiona zostaje dziewczyna, która okazuje się córką Tuhana, dawnego władcy Świtezi. Kobieta opowiada historię powstania jeziora. Dawniej na jego miejscu znajdowało się miasto Świteź. Gdy Litwie zagroziły wojska cara, Tuhan wyruszył na pomoc władcy państwa, Mendogowi. W mieście pozostały tylko kobiety i dzieci. Podczas szturmu ruskich oddziałów zrozpaczone kobiety błagały Boga o pomoc. Bóg wysłuchał ich modlitw - zatopił miasto, a jego mieszkańców zamienił w wodne kwiaty. Żołnierze ruscy zrywali te kwiaty, pletli z nich wianki i ozdabiali nimi swoje szyszaki. Każdy z żołnierzy zapadał na tajemniczą chorobę i umierał. Od tego czasu nikt nie może zrywać kwiatów o nazwie ,,cary" ani też zakłócać spokoju mieszkańców zatopionego miasta. Po opowiedzeniu tej historii tajemnicza kobieta znika wśród fal.Mickiewicz wykorzystał w balladzie motywy z wierzeń ludowych: zatopione miasto, tajemnicza postać wyłaniająca się z głębin jeziora, kobiety zamienione w kwiaty, duchy zmarłych. Poeta umieścił też motyw ,,historyczny'' - wyprawę Tuhana na odsiecz Mendogowi. Istotny jest także motyw kary, która spotyka tych, którzy postępują niegodziwie (żołnierzy rabujących miasto, mordujących kobiety, starców i dzieci, czeka śmierć).
Świteź opowiada o tajemniczym jeziorze, na dnie którego znajdują się ruiny zatopionego miasta. Aby wyjaśnić tajemnicze zjawiska związane z jeziorem, ludzie zorganizowali wyprawę. Podczas badania głębin akwenu wyłowiona zostaje dziewczyna, która okazuje się córką Tuhana, dawnego władcy Świtezi. Kobieta opowiada historię powstania jeziora.
Dawniej na jego miejscu znajdowało się miasto Świteź. Gdy Litwie zagroziły wojska cara, Tuhan wyruszył na pomoc władcy państwa, Mendogowi. W mieście pozostały tylko kobiety i dzieci. Podczas szturmu ruskich oddziałów zrozpaczone kobiety błagały Boga o pomoc. Bóg wysłuchał ich modlitw - zatopił miasto, a jego mieszkańców zamienił w wodne kwiaty. Żołnierze ruscy zrywali te kwiaty, pletli z nich wianki i ozdabiali nimi swoje szyszaki. Każdy z żołnierzy zapadał na tajemniczą chorobę i umierał. Od tego czasu nikt nie może zrywać kwiatów o nazwie ,,cary" ani też zakłócać spokoju mieszkańców zatopionego miasta. Po opowiedzeniu tej historii tajemnicza kobieta znika wśród fal.Mickiewicz wykorzystał w balladzie motywy z wierzeń ludowych: zatopione miasto, tajemnicza postać wyłaniająca się z głębin jeziora, kobiety zamienione w kwiaty, duchy zmarłych. Poeta umieścił też motyw ,,historyczny'' - wyprawę Tuhana na odsiecz Mendogowi. Istotny jest także motyw kary, która spotyka tych, którzy postępują niegodziwie (żołnierzy rabujących miasto, mordujących kobiety, starców i dzieci, czeka śmierć).
Troche dlugie ale :D jest