Muszę napisać rozprawkę i potrzebne są mi odpowiednie argumenty a temat brzmi :
Jeśli nie szata zdobi człowieka ,to co tak naprawdę liczy się w życiu ?? w rozprawce odwołaj się do dwóch przykładów literackich i innych bardzo proszę o pomoc to jest na jutro
adam19
Niektórzy ludzie mówią: „Nie szata zdobi człowieka”, a inni: „Jak cię widzą tak cię piszą”. Można trzeba by było by się zastanowić, w czym tkwi wartość człowieka? Osobiście uważam, że liczy się wnętrze i serce człowieka, to co on czuje, a nie jak wygląda. W swojej rozprawce postaram się to udowodnić. Bardzo często oceniamy innych ludzi po wyglądzie, wyrabiamy sobie zdanie o kimś na podstawie ubioru. W większości przypadków jest ono omylne i krzywdzące. Elegancki strój i wygląd nie odpowiadają pozytywnym cechą charakteru. Ubranie może nieustannie się zmieniać, zaś wartości życiowe człowieka nie ulegają większym zmianom. Swoje rozważania poprę paroma przykładami z literatury i telewizji Niedawną oglądałem program "Galileo" były tam dwa doświadczenia. Jeden mężczyzna ubrany był w garnitur, i przeszedł przez czerwone światło na skrzyżowaniu, przeszła za nim cała "grupka" ludzi. Drugie doświadczenie było takie sama tylko mężczyzna był ubrany w dres, nikt za nim nie przeszedł. Zanim wydamy sąd o drugim człowieku postarajmy się go lepiej poznać, bo pierwsze spojrzenie może mylić. Dobry człowiek powinien okazywać wyrozumiałość i pomagać ludziom, tych cech nie rozpoznamy po ubraniu. Pierwszym bohaterem, który był niesłusznie oceniony, jest Andrzej Radek z lektury pt.: „Syzyfowe prace” Stefana Żeromskiego. Z powodu chłopskiego pochodzenia i wyglądu, Radek był wyśmiewany przez innych. Prawda była inna, Andrzej był bardzo dobrym uczniem, dopiero z biegiem czasu zmienił się stosunek rówieśników. Radek bardzo cierpiał, gdy był niesłusznie oceniany i wyśmiewany. Następną postacią, która podzieliła los Radka, była bohaterka książki Lucy Maud Montgomery – Ania Shirley. Jako dziecko nosiła szare, brzydkie sukienki, była przez to wyśmiewana i źle traktowana. Tak naprawdę była mądrą i posłuszną dziewczynką. To ona swoją osobą udowodniła, że nieważne jak wyglądamy i w co się ubieramy, lecz liczy się to, co mamy w sercu. Święty Franciszek z Asyżu wyrzekł się wszystkich dóbr materialnych, by pomagać ludziom. Ubierał się jak włóczęga i żebrak, przez to był tak traktowany. Pod strojem biedaka krył się wspaniały człowiek, który żył zgodnie z bożymi przykazaniami. Został świętym, przez to, co wycierpiał. W tym przypadku ubóstwo i skromny wygląd szły w parze z dobrocią serca i nie przeszkodziły w pomaganiu innym ludziom. Podsumowując swoją pracę przytoczę cytat, który niesie ze sobą bardzo ważną prawdę życiową: „dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”. Słowa te wypowiedział lis w książce pt.: „Mały Książe”, były skierowane do głównego bohatera, który poszukiwał przyjaciół. Lis powiedział to by Mały Książe zrozumiał, że nie liczy się tylko wygląd. A zatem człowiek pozna swoją wartość wtedy, gdy poświęci się dla drugiego człowieka. W literaturze i historii jest bardzo dużo przykładów na to, że to nie wygląd jest najważniejszy. Mam nadzieję, że przedstawione przeze mnie argumenty przekonały do stwierdzenia, że to „nie szata zdobi człowieka”. Wiemy, że strój odgrywa bardzo ważną rolę w naszym życiu, ale nie pozwólmy by stał się on najważniejszym miernikiem ludzkich wartości. Skarbem człowieka jest jego serce i sposób bycia. Pamiętajmy, żeby nie oceniać ludzi pochopnie, bo możemy ich skrzywdzić.
Osobiście uważam, że liczy się wnętrze i serce człowieka, to co on czuje, a nie jak wygląda.
W swojej rozprawce postaram się to udowodnić.
Bardzo często oceniamy innych ludzi po wyglądzie, wyrabiamy sobie zdanie o kimś na podstawie ubioru. W większości przypadków jest ono omylne i krzywdzące. Elegancki strój i wygląd nie odpowiadają pozytywnym cechą charakteru. Ubranie może nieustannie
się zmieniać, zaś wartości życiowe człowieka nie ulegają większym zmianom.
Swoje rozważania poprę paroma przykładami z literatury i telewizji
Niedawną oglądałem program "Galileo" były tam dwa doświadczenia. Jeden mężczyzna ubrany był w garnitur, i przeszedł przez czerwone światło na skrzyżowaniu, przeszła za nim cała "grupka" ludzi. Drugie doświadczenie było takie sama tylko mężczyzna był ubrany w dres, nikt za nim nie przeszedł.
Zanim wydamy sąd o drugim człowieku postarajmy się go lepiej poznać, bo pierwsze spojrzenie może mylić. Dobry człowiek powinien okazywać wyrozumiałość i pomagać ludziom, tych cech nie rozpoznamy po ubraniu.
Pierwszym bohaterem, który był niesłusznie oceniony, jest Andrzej Radek z lektury pt.: „Syzyfowe prace” Stefana Żeromskiego. Z powodu chłopskiego pochodzenia i wyglądu, Radek był wyśmiewany przez innych. Prawda była inna, Andrzej był bardzo dobrym uczniem, dopiero z biegiem czasu zmienił się stosunek rówieśników. Radek bardzo cierpiał, gdy był niesłusznie oceniany i wyśmiewany.
Następną postacią, która podzieliła los Radka, była bohaterka książki Lucy Maud Montgomery – Ania Shirley. Jako dziecko nosiła szare, brzydkie sukienki, była przez
to wyśmiewana i źle traktowana. Tak naprawdę była mądrą i posłuszną dziewczynką. To ona swoją osobą udowodniła, że nieważne jak wyglądamy i w co się ubieramy, lecz liczy się to, co mamy w sercu.
Święty Franciszek z Asyżu wyrzekł się wszystkich dóbr materialnych, by pomagać ludziom. Ubierał się jak włóczęga i żebrak, przez to był tak traktowany. Pod strojem biedaka krył się wspaniały człowiek, który żył zgodnie z bożymi przykazaniami. Został świętym, przez to, co wycierpiał. W tym przypadku ubóstwo i skromny wygląd szły w parze z dobrocią serca i nie przeszkodziły w pomaganiu innym ludziom.
Podsumowując swoją pracę przytoczę cytat, który niesie ze sobą bardzo ważną prawdę życiową: „dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”. Słowa
te wypowiedział lis w książce pt.: „Mały Książe”, były skierowane do głównego bohatera, który poszukiwał przyjaciół. Lis powiedział to by Mały Książe zrozumiał, że nie liczy
się tylko wygląd. A zatem człowiek pozna swoją wartość wtedy, gdy poświęci się dla drugiego człowieka.
W literaturze i historii jest bardzo dużo przykładów na to, że to nie wygląd jest najważniejszy.
Mam nadzieję, że przedstawione przeze mnie argumenty przekonały do stwierdzenia, że to „nie szata zdobi człowieka”.
Wiemy, że strój odgrywa bardzo ważną rolę w naszym życiu, ale nie pozwólmy by stał
się on najważniejszym miernikiem ludzkich wartości. Skarbem człowieka jest jego serce
i sposób bycia. Pamiętajmy, żeby nie oceniać ludzi pochopnie, bo możemy ich skrzywdzić.