Ostatnią wybranką Zeusa wśród śmiertelnych kobiet była Alkmena, żona króla Trojzeny. Zeus pragnął spłodzić z Alkmeną wielkiego bohatera, dobroczyńcę ludzkości i obrońcę Olimpu. Aby zrealizować swój zamiar i zdobyć cnotliwą Alkmenę król bogów posłużył się podstępem przybierając postać jej męża, biorącego wówczas udział w wyprawie wojennej. Herakles przyszedł na świat w Tebach, wkrótce potem urodził się jego brat bliźniak, Ifikles, syn Amfitrona. Zeus pragnął zapewnić swojemu synowi nieśmiertelność, w tym celu należało napoić dziecko mlekiem Hery, jego największej nieprzyjaciółki. Dla Hery Herakles jest jedynie żyjącym dowodem zdrad Zeusa – niemile widzianym bękartem. Bogini będzie zawsze jego wrogiem. Mając osiem miesięcy Herakles udusił przysłane przez Herę dwa wielkie węże, które miały go zgładzić, dając w ten sposób pierwszy dowód swego boskiego pochodzenia. Herakles wyrósł szybko na wspaniałego mężczyznę o imponującym wzroście czterech łokci i jednej stopy (co w przybliżeniu możemy przeliczyć na 210 – 220cm.). Mając osiemnaście lat Herakles wsławił się zabijając u podnóży Helikonu ogromnego lwa, który zagrażał trzodom Amfitrona i jego sąsiada, króla Tespiosa. W czasie polowania na lwa Herakles mieszkał w pałacu Tespiosa i pięćdziesiąt nocy spędził kolejno z pięćdziesięcioma córkami swego gospodarza. Był to podstęp Tespiosa, który pragnąc mieć wnuki pochodzące z krwi Heraklesa, co noc podsuwał młodemu herosowi inną swą córkę, podczas gdy Herakles myślał, że wciąż ta sama dotrzymuje mu towarzystwa. Po wytropieniu i zabiciu lwa Herakles zdarł skórę zwierzęcia i uczynił z niej swój ulubiony strój. Po powrocie do Teb Herakles znieważył i straszliwie okaleczył posłów króla Orchomenos, Erginosa, który zażądał daniny, zgodnie z uprzednio zawartą umową jako zadośćuczynienie za śmierć swego ojca. Następnie Herakles zebrał wojska i ruszył przeciw Erginosowi, którego pokonał i zabił. Zdobył Orchomenos i zmusił je do płacenia daniny w podwójnej wysokości. W nagrodę za to zwycięstwo Herakles otrzymał rękę Megary, starszej córki króla Teb, Kreona. Z Megarą miał wielu synów. Los tego potomstwa był tragiczny. Herakles opanowany szałem, który zesłała nań Hera, pozabijał swoje dzieci strzałami z łuku lub wrzucając je do ognia. Kiedy obłęd ustąpił, heros był bliski samobójstwa. Udał się w końcu do Wyroczni Delfickiej, aby dowiedzieć jak ma odpokutować tę popełnioną w stanie nieświadomości zbrodnię. Wyrocznia nakazuje mu udać się do Eurysteusa, gdzie na jego zlecenie ma wykonać dwanaście prac.
Ostatnią wybranką Zeusa wśród śmiertelnych kobiet była Alkmena, żona króla Trojzeny. Zeus pragnął spłodzić z Alkmeną wielkiego bohatera, dobroczyńcę ludzkości i obrońcę Olimpu. Aby zrealizować swój zamiar i zdobyć cnotliwą Alkmenę król bogów posłużył się podstępem przybierając postać jej męża, biorącego wówczas udział w wyprawie wojennej. Herakles przyszedł na świat w Tebach, wkrótce potem urodził się jego brat bliźniak, Ifikles, syn Amfitrona. Zeus pragnął zapewnić swojemu synowi nieśmiertelność, w tym celu należało napoić dziecko mlekiem Hery, jego największej nieprzyjaciółki. Dla Hery Herakles jest jedynie żyjącym dowodem zdrad Zeusa – niemile widzianym bękartem. Bogini będzie zawsze jego wrogiem. Mając osiem miesięcy Herakles udusił przysłane przez Herę dwa wielkie węże, które miały go zgładzić, dając w ten sposób pierwszy dowód swego boskiego pochodzenia. Herakles wyrósł szybko na wspaniałego mężczyznę o imponującym wzroście czterech łokci i jednej stopy (co w przybliżeniu możemy przeliczyć na 210 – 220cm.). Mając osiemnaście lat Herakles wsławił się zabijając u podnóży Helikonu ogromnego lwa, który zagrażał trzodom Amfitrona i jego sąsiada, króla Tespiosa. W czasie polowania na lwa Herakles mieszkał w pałacu Tespiosa i pięćdziesiąt nocy spędził kolejno z pięćdziesięcioma córkami swego gospodarza. Był to podstęp Tespiosa, który pragnąc mieć wnuki pochodzące z krwi Heraklesa, co noc podsuwał młodemu herosowi inną swą córkę, podczas gdy Herakles myślał, że wciąż ta sama dotrzymuje mu towarzystwa. Po wytropieniu i zabiciu lwa Herakles zdarł skórę zwierzęcia i uczynił z niej swój ulubiony strój. Po powrocie do Teb Herakles znieważył i straszliwie okaleczył posłów króla Orchomenos, Erginosa, który zażądał daniny, zgodnie z uprzednio zawartą umową jako zadośćuczynienie za śmierć swego ojca. Następnie Herakles zebrał wojska i ruszył przeciw Erginosowi, którego pokonał i zabił. Zdobył Orchomenos i zmusił je do płacenia daniny w podwójnej wysokości. W nagrodę za to zwycięstwo Herakles otrzymał rękę Megary, starszej córki króla Teb, Kreona. Z Megarą miał wielu synów. Los tego potomstwa był tragiczny. Herakles opanowany szałem, który zesłała nań Hera, pozabijał swoje dzieci strzałami z łuku lub wrzucając je do ognia. Kiedy obłęd ustąpił, heros był bliski samobójstwa. Udał się w końcu do Wyroczni Delfickiej, aby dowiedzieć jak ma odpokutować tę popełnioną w stanie nieświadomości zbrodnię. Wyrocznia nakazuje mu udać się do Eurysteusa, gdzie na jego zlecenie ma wykonać dwanaście prac.