Question

Musimy zrobić notatkę na temat templariuszy i cystersów, każda z nich minimum-jedna strona A5. notatki muszą zawierać: rok założenia, czym się zajmował dany zakon, żeński odpowiednik, oraz inne informacje.

Answer 1

Templariusze.Zakon powstał w Jerozolimie w 1118 lub 1119r. Swoją popularna nazwę wziął od łacińskiego słowa templum, co oznacza świątynię, miejsce poświęcone, oznaczone przez augura dla obserwacji znaków wróżebnych. Według tradycji pierwsi templariusze mieli zamieszkać w pobliżu ruin budynku należącego do świątyni Salomona w Jerozolimie.
Pomysł założenia zakonu templariuszy przyszedł do głowy Hugowi de Payens (pełnił on obowiązki wielkiego mistrza zakonu przez 18 lat od momentu jego założenia; zmarł w 1136/37) i musi mieć związek z zakonem asasynów, założonym przez Hasana Sabbaha w perskich górach Elburs.
Znani pod nazwa Muhamar, „Czerwoni”, Fedawa z Kalifatu ismaelickiego nosili czerwoną czapkę, sznur i obuwie do białej szaty. Templariusze nosili równoramienny czerwony krzyż na białym płaszczu, a rycerze św. Jana z Jerozolimy (w 1530- 1798 nazywani rycerzami maltańskimi), często odwracali symbolikę templariuszy, przyjęli w końcu za emblemat biały krzyż na czerwonym tle.
Podstawą życia i działalności templariuszy była reguła ułożona w 1128r. przez św. Bernarda z Clairvaux. W 1291r. templariusze osiedlili się na Cyprze, potem we Francji. Ok. 1225r. przybyli na Dolny Śląsk.
Zakon składał się z trzech klas:
- rycerzy (fratres milites)
- służby (servientes)
- duchownych (fratres capellani)
Przy poparciu młodego Bernarda z Clairvaux, który przystosuje dla nich surową regułę św. Bernarda do wartości żołnierskiego życia, templariusze uzyskali oficjalne prawo do noszenia broni. Obowiązkiem templariuszy było bowiem troszczenie się o zdrowie i bezpieczeństwo pielgrzymów w Ziemi Świętej (do czego zobowiązywali się poprzez złożenie czwartego ślubu) oraz branie udziału w walkach w obronie królestwa Jerozolimskiego.
Później głównym zadaniem zakonu stała się walka z muzułmanami. W praktyce stali się specjalistami od obrony Ziemi świętej. Kiedy papież przyznał im (tak jak szpitalnikom) przywilej podlegania wyłącznie stolicy apostolskiej, bez konieczności pośrednictwa kolejnych instancji kościelnej biurokracji, stali się prawdziwymi panami Ziemi świętej.
Te elitarne zastępy chrześcijan, odważne, wręcz brawurowe w walkach, potrafiły stworzyć sobie niezwykle ważne miejsce w życiu Zachodu. Początkowo templariusze zapewniali przewóz pieniędzy do Ziemi Świętej, a potem, dysponując rozciągającą się od Szkocji po Hiszpanię siecią twierdz, przewożenie pieniędzy do Europy i w końcu wydawanie zaświadczenia o wymianie. Byli bankierami królów, ze swej działalności nie musieli zdawać sprawy nikomu prócz papieża, wreszcie swym bogactwem i niezależnością zaniepokoili scalającą się właśnie władzę państwową.

Cytersi.Założycielem zakonu cystersów był Robert z Molesme, opat klasztoru benedyktynów w Molesme, zwolennik eremicko-ascetycznego stylu życia zakonnego. W wyniku sporu ze zwolennikami stylu zakonnego propagowanego przez mnichów w Cluny, Robert wraz z dwudziestoma mnichami opuścił Molesme i osiadł w podarowanym przez Raynalda z Beaune pustkowiu Cîteaux, około dwudziestu kilometrów od Dijon w Burgundii, w diecezji Chalon-sur-Saône. Wśród mnichów-założycieli byli Alberyk i Stefan Harding. Biskup Walter potwierdził nowy klasztor, a książę Burgundii Odo I Rudy na polecenie legata apostolskiego, Hugona z Lyonu, wyposażył klasztor ekonomicznie. Uroczysty akt fundacyjny klasztoru ogłoszono w dniu św. Benedyktyna, 21 marca 1098 roku. W czerwcu 1099 roku synod biskupów zebrany w Port-d'Anselle, przychylił się do prośby zakonników z Molesme i polecił Robertowi powrót do Molesme na stanowisko opata. Robert podporządkował się decyzji biskupów i z dwunastoma mnichami wrócił do Molesme, gdzie umarł w 1111 roku. Według tradycji w Cîteaux pozostało ośmiu mnichów, którzy postanowili kontynuować życie zakonne według własnych reguł. Nowym opatem został dawny przeor klasztoru w Molesme Alberyk, a Cîteaux w ten sposób stał się klasztorem macierzystym. Opat Alberyk wysłał mnichów Jana i Ilbodusa do papieża Paschalisa II z prośbą o prawne zatwierdzenie Novum Monasterium. Paschalis II wydał 19 października 1100 roku w Troi przywilej, który brał klasztor pod szczególną opiekę papieską i potwierdzał nowy styl życia zakonnego. W 1101 roku mnisi opuścili drewniane baraki i w niedalekiej odległości zbudowali stały klasztor. Pierwszy kościół klasztorny został poświęcony przez biskupa Waltera w 1106 roku. Alberyk funkcję opata pełnił przez 9 lat i jemu przypisuje się autorstwo Instituta monachorum Cisterciensium de Molismo venientium, które kładły fundament pod regułę zakonu cystersów. W 1109 roku opatem w Cîteaux został dotychczasowy przeor Stefan Harding, autor Carta Caritatis, zatwierdzonego przez Kaliksta II 23 grudnia 1119 roku dokumentu regulującego wzajemne stosunki między opactwami cysterskimi oraz zasady życia zakonnego. W 1113 roku do klasztoru w Cîteaux wstąpił Bernard z Clairvaux wraz z trzydziestoma towarzyszami, a kilka tygodni później założono pierwszy klasztor filialny w La Ferté. Kolejnym klasztorem filialnym został klasztor w Pontigny ufundowany w 1114 roku. Opatem w Pontigny został Hugon z Mâcon, który wstąpił do zakonu razem z Bernardem. W 1115 powstały dwa kolejne klasztory filialne: Clairvaux (opatem został Bernard) i Morimond (opatem został Arnold).

Myślę że pomogłem