• Do pustej puszki wlewamy niewielką ilość wody (kilka milimetrów).
• Stawiając puszkę na kuchence podgrzewamy znajdującą się wewnątrz wodę.
• Po wygotowaniu się wody chwytamy puszkę i umieszczamy ją otworem do dołu w misce wypełnionej wodą. Włożenie do wody
puszki otworem do dołu gwarantuje utrzymanie tej samej liczby cząstek powietrza wewnątrz puszki podczas schładzania.
• Obserwujemy proces jej zgniatania.
Wynik:
Włożenie puszki do wody powoduje jej natychmiastowe zgniecenie.
Dlaczego?
Podczas ogrzewania puszki, ogrzewamy również wodę i powietrze znajdujące się wewnątrz. Wraz ze wzrostem temperatury woda zaczyna parować, zamieniając się w parę wodną, która zaczyna wypełniać całą puszkę wewnątrz. Para wodna wypycha w ten sposób nadmiar powietrza i pary wodnej na zewnątrz przez otwór u wylotu puszki. Gdy wkładamy puszkę do miski z wodą, temperatura wewnątrz puszki gwałtownie się obniża i znajdująca się wewnątrz para wodna zaczyna się skraplać. Skroplona para wodna zajmuje mniejszą objętość niż wcześniej i w puszce ciśnienie spada. W porównaniu z ciśnieniem na zewnątrz jest ono znacznie mniejsze. Na skutek sił działających na puszkę (siły działające na ścianki puszki od wewnątrz są znacznie mniejsze, niż siły działające na zewnątrz) ulega ona zgnieceniu. Zgniecenie następuje aż do wyrównania ciśnień w puszce i na zewnątrz. Proces ten zwany jest implozją.
Krążek Newtona
Cel: Otrzymanie światła białego przez addytywne składanie barw.
• Kolorowe kartki tniemy tak, aby otrzymać wycinki koła każdego koloru.
• Za pomocą taśmy dwustronnej przyklejamy je do płyty CD lub przegródki od płyt, tak jak przedstawia to Rysunek 2
• Kołeczek powinien być naostrzony i powinien być tak duży, aby zmieścić się w otworze płyty CD.
• Tak wykonane urządzenie wprawiamy w ruch kręcąc kołeczkiem i obserwujemy rezultat. Dla lepszego efektu możemy
przymocować płytę do szlifierki lub wiertarki i włączyć, aby się obracała.
Wynik:
Gdy wprawimy krążek w szybki ruch obrotowy, przestajemy widzieć poszczególne barwne sektory. Cała powierzchnia wydaje się mieć barwę zbliżoną do białej.
Dlaczego?
Światło białe składa się z następujących barw: czerwona, pomarańczowa, żółta, zielona, niebieska i fioletowa. Ze względu na ograniczoną czasową zdolność rozdzielczą siatkówki oka („bezwładność”) następujące po sobie obrazy nie są widziane oddzielnie, ale jako występujące jednocześnie. Takie złożenie obrazów o barwach tęczy daje wrażenie, że krążek jest biały. W ten sposób udowadniamy, że światło białe jest mieszaniną światła o różnych barwach.
Zjawisko implozji
Cel: Doświadczalne pokazanie zjawiska implozji.
Materiały: miska
woda
puszka
źródło ciepła, np. kuchenka elektryczna
szczypce do uchwycenia gorącej puszki
Czynności:
• Do pustej puszki wlewamy niewielką ilość wody (kilka milimetrów).
• Stawiając puszkę na kuchence podgrzewamy znajdującą się wewnątrz wodę.
• Po wygotowaniu się wody chwytamy puszkę i umieszczamy ją otworem do dołu w misce wypełnionej wodą. Włożenie do wody
puszki otworem do dołu gwarantuje utrzymanie tej samej liczby cząstek powietrza wewnątrz puszki podczas schładzania.
• Obserwujemy proces jej zgniatania.
Wynik:
Włożenie puszki do wody powoduje jej natychmiastowe zgniecenie.
Dlaczego?
Podczas ogrzewania puszki, ogrzewamy również wodę i powietrze znajdujące się wewnątrz. Wraz ze wzrostem temperatury woda zaczyna parować, zamieniając się w parę wodną, która zaczyna wypełniać całą puszkę wewnątrz. Para wodna wypycha w ten sposób nadmiar powietrza i pary wodnej na zewnątrz przez otwór u wylotu puszki. Gdy wkładamy puszkę do miski z wodą, temperatura wewnątrz puszki gwałtownie się obniża i znajdująca się wewnątrz para wodna zaczyna się skraplać. Skroplona para wodna zajmuje mniejszą objętość niż wcześniej i w puszce ciśnienie spada. W porównaniu z ciśnieniem na zewnątrz jest ono znacznie mniejsze. Na skutek sił działających na puszkę (siły działające na ścianki puszki od wewnątrz są znacznie mniejsze, niż siły działające na zewnątrz) ulega ona zgnieceniu. Zgniecenie następuje aż do wyrównania ciśnień w puszce i na zewnątrz. Proces ten zwany jest implozją.
Krążek Newtona
Cel: Otrzymanie światła białego przez addytywne składanie barw.
Materiały: nożyczki
dwustronna taśma klejąca
kolorowe kartki (czerwona, zielona, niebieska, żółta, jasnoniebieska, różowa)
plastikowy krążek chroniący płyty CD
kołeczek z drewna
Czynności:
• Kolorowe kartki tniemy tak, aby otrzymać wycinki koła każdego koloru.
• Za pomocą taśmy dwustronnej przyklejamy je do płyty CD lub przegródki od płyt, tak jak przedstawia to Rysunek 2
• Kołeczek powinien być naostrzony i powinien być tak duży, aby zmieścić się w otworze płyty CD.
• Tak wykonane urządzenie wprawiamy w ruch kręcąc kołeczkiem i obserwujemy rezultat. Dla lepszego efektu możemy
przymocować płytę do szlifierki lub wiertarki i włączyć, aby się obracała.
Wynik:
Gdy wprawimy krążek w szybki ruch obrotowy, przestajemy widzieć poszczególne barwne sektory. Cała powierzchnia wydaje się mieć barwę zbliżoną do białej.
Dlaczego?
Światło białe składa się z następujących barw: czerwona, pomarańczowa, żółta, zielona, niebieska i fioletowa. Ze względu na ograniczoną czasową zdolność rozdzielczą siatkówki oka („bezwładność”) następujące po sobie obrazy nie są widziane oddzielnie, ale jako występujące jednocześnie. Takie złożenie obrazów o barwach tęczy daje wrażenie, że krążek jest biały. W ten sposób udowadniamy, że światło białe jest mieszaniną światła o różnych barwach.