Question

możecie mi napisać jakie są dobre i złe strony panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego?

Answer 1

1. mecenas sztuki:
a: założenie Teatru Narodowego w W-wie (1765 r.)
b: budowa Pałacu na Wodzie, organizacja obiadów czwartkowych
c: wspieranie artystów (wydał dzieła Adama Naruszewicza, promował Krasickiego, Zabłockiego, Bogusławskiego, Niemcewicza) sprowadzał artystów z zagranicy - Bacciarelli
2 Był pomysłodawcą 'Monitora" (1765 r)
3. Dbał o naukę - szlkoła rycerska, KEN
4. Mimo działań państw zaborczych po pierwszym rozbiorze król nie dał się zepchnąć w cień, chociaż właściwie po 1773 r. (sejm skonfederowany miał głównie zatwierdzic rozbiór, pozbawiały takze króla prawa powoływania ministrów, senatorów i oficerów) pozostawiono mu niewiele władzy. To dzięki jego zabiegom (dobrym stosunkom z ambasadorem Cesarstwa w Polsce Ottonem Magnusem von Stackelbergiem, który bezpośrednio oddziaływał na Katarzynę) strona rosyjska godziła się na umiarkowane reformy w Rzplitej, a Rada Nieustająca stała się całkiem sprawnie działającym organem.
Później jednak rosja straciła do króla zaufanie i wspierała opozycję, Stanisław więc, dosyc rozsądnie, prowadził politykę 'małych kroków", powoli wprowadzając napilniejsze ustawy itd.
5. No i wreszcie uchwalenie Konstytucji
Argumenty przeciwko:
1. Zadłużył skarb państwa przez sprowadzanie i kupowanie dzieł sztuki
2. I wiadomo - rozbiory, Targowica

Answer 2

Król zmienił obyczaj odbywania Rad Senatu, zwołując je dwa razy w tygodniu na obrady przy drzwiach zamkniętych[21].W pierwszych latach swojego panowania powołał namiastkę rządu tzw. konferencję króla z ministrami. W jej skład wchodzili czterej kanclerze, August Czartoryski, Stanisław Lubomirski, Jacek Ogrodzki i bracia królewscy. We wrześniu 1764 rozpoczął tworzyć kancelarię królewską tzw. Gabinet, na czele z Jackiem Ogrodzkim. Podjął próbę utworzenia stałej polskiej służby dyplomatycznej[22]. Jednakże Rosjanie na każdym kroku dawali mu odczuć, że jest jedynie wykonawcą instrukcji nadsyłanych z Petersburga i że nie powinien nadmiernie korzystać z praw majestatu królewskiego, nie będąc samodzielnym władcą w swoim państwie[23]. Wtedy też zaczęły rozchodzić się drogi polityczne króla i jego wujów Czartoryskich, którzy zamierzali jedynie wykorzystać pomoc rosyjską do wzmocnienia swojej pozycji, co dałoby im okazję do późniejszego uniezależnienia się i zrzucenia zewnętrznej opieki. Swym postępowaniem król udowodnił, że nie dążył do niezależności Rzeczypospolitej, zdając sobie sprawę, że będąc narzucony siłą, nie ostałby się wtedy bez pomocy Katarzyny II[24].

W 1765 roku Królestwo Prus uznało wprowadzenie cła generalnego w Rzeczypospolitej za godzące w jego interesy handlowe oraz sprzeczne z traktatami polsko-pruskimi i w ramach represaliów w kwietniu tego roku ustanowiło obsadzoną działami pozycyjnymi komorę celną w Kwidzynie, gdzie Prusacy pobierali cło w wysokości od 10 do 15% od wszystkich towarów spławianych do i z Gdańska. Spowodowało to protest władz Rzeczypospolitej a Stanisław August poprosił o pomoc stronę rosyjską. Po nieudanej próbie skorumpowania króla przez Prusaków (oferowano mu 200 000 talarów stałej pensji z dochodów komory kwidzyńskiej), dyplomacjaKatarzyny II doprowadziła do zawieszenia i likwidacji cła generalnego i zamknięcia w czerwcu 1765 roku komory kwidzyńskiej. Król wysłał podziękowania cesarzowej Rosji, jednak Rzeczpospolita straciła źródło finansowe[25].

Wkrótce po wstąpieniu na tron król nosił się z zamiarem utworzenia synodu katolickiego w Rzeczypospolitej, niezależnego od Stolicy Apostolskiej[26].