Może już robiliście . jeśli tak podajcie odp . WAŻNE ! PROSZĘ !
Sporządź krótki opis wybranego fragmentu obrazu C.D. Friedricha , ale zastosuj język poetycki.
obrazek w załączniku !
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
„Poranek” powstał między 1820, a 1821 rokiem w Niemczech. Namalowany został farbą olejną na płótnie, obecnie znajduje się w muzeum w Hanowerze. Jest tu pokazany krajobraz gór i lasów o poranku, jeszcze przykrytych gęstą mgłą. Obraz można podzielić na trzy części: część dolna, w której znajduje się woda wraz z płynącym w łodzi rybakiem, środkowa zawierająca obraz drzew i kontury wzgórz, oraz najwyższa, którą jest niebo zabarwione na pomarańczowo.
Ciekawym elementem obrazu, charakterystycznym dla Caspar David Friedricha jest wtopienie w pejzaż samotnej osoby, z którą widz może się utożsamiać, wyobrażając sobie jej lub własne rozważania w takiej sytuacji, patrząc na ogrom świata i własną marność. Co sami byśmy czuli, samotnie płynąc przez cichą wodę o poranku dnia? Czy czujemy teraz Boga? Takie właśnie pytania same się nam nasuwają.
Z obrazu emanuje spokój - chociaż nieobce jest odczucie znikomości ludzkiej egzystencji, wobec ogromu natury. Oglądając ten pejzaż mamy uczucie, że słyszymy to co się dzieje nad jeziorem - słychać szum fal, śpiew ptaków i szelest dobiegający z pobliskiego lasu.
Wystające z mgły drzewa podkreślają kompozycję, opierającą się na wznoszącym się ku szczytowi, ruchu. Można odczytać taką sytuacje, jako pochwała dla Boga oraz Jego wywyższenie. Następuje tu podkreślenie bytu Stwórcy w naturze.
Malarz wykorzystał tu zarówno ciepłe barwy - żółć czy czerwień, do przedstawienia nieba oświetlonego wschodzącym słońcem, które chowa się jeszcze za górami, jak i barw zimnych i ciemnych by namalować nieoświetlony masyw wzgórz i las.
Osobiście najbardziej zainteresowała mnie mgła ogarniająca większość natury ukazanej na obrazie. Myślę, że wnosi ona pewną tajemniczość do sztuki Niemca, gdyż trzeba wiedzieć, iż na wielu swych obrazach Caspar David używa tego zjawiska. Jest to najprawdopodobniej kolejna metafora Boga Wszechobecnego. (inny obraz niż ten w załączniku)