Question

MOŻE BYĆ Z INTERNETU ALE ŻEBY BYŁO Z SENSEM I KRÓTKO Jak według Reja powinien żyć człowiek

Answer 1

emat: Ideał człowieka poczciwego Mikołaja Reja

Mikołaj Rej początkowe nauki pobierał w Skalmierzu pod Krakowem, a potem krótko uczęszczał do szkoły we Lwowie, potem krótko do Akademii Krakowskiej. Uczyć się lubił, lubił przebywać na wsi i chodzić na polowania, jego ojcu nie zależało na wykształceniu syna. Gdy miał 20 lat ojciec oddał go na dwór Andrzeja Tęczyńskiego i tam po raz pierwszy zetknął się z ideą humanizmu. Bardzo szybko sam zaczął nadrabiać braki edukacyjne, zdążył w pewnym stopniu nadrobić zaległości, po kilku latach przeniósł się na Ruś do Mikołaja Sieniowskiego. Podczas tej wędrówki zapoznał się z ruchem reformacyjnym. Szybko się tym zainteresował, był przychylny nauce Lutra, ale potem opowiedział się po stronie Kalwinizmu.
Osiadł na stałe na wsi i nie stronił od życia publicznego. Potrafił obserwować ludzi, z którymi przebywał Był błyskotliwy lubiany w towarzystwie. Pisać zaczął stosunkowo późno, już jako człowiek dojrzały. Nie piastował żadnego urzędu. 1543-1596 nie było żadnego sejmu, w którym nie brał by udziału.
W 1543 wyszedł drukiem pierwszy utwór Reja "Krótka rozprawa", a potem 1557r. "Postulla", "Zwierzyniec", "Figliki", zbiory wierszy "Żywot człowieka poczciwego" - jest to fragment większego dzieła pt.: "Zwierciadło" Napisał także swoją biografię.
Tytuł "Żywot człowieka poczciwego" sugeruje, że tekst ten przedstawia życie człowieka uznanego przez autora za poczciwego. Jest on bohaterem wzorcowym (literatura parenetyczna) typem poczciwego człowieka jakim powinien stać się każdy odbiorca tego tekstu.
Cechy człowieka poczciwego według Reja :
Powinien być cnotliwy
"tedy ci jeszcze to nieprawe szlachectwo, gdy cnotami nie będzie ozdobione"
Dbałość o dobre imię szlacheckie
"A kto to gniazdo tak zacne dobrowolnie sam przez się szkaradzijest podobien ........ zwierzęcemu dudka"
Nie może być pyszny
"aby w nim jaka szara pycha nie urosła"
Powinien być skromny, a jego zachowanie naturalne
"na ludzi nie patrzy, tylko sam na się spogląda,
cień upatruje, spluwa choć mu nie trzeba..."
Ma cieszyć się życiem i spędzać je zgodnie z naturą i odpoczywać przy nie
"A w każdym a tych czasów i potrzebnego, a różnego
gospodarstwa i rozkosznych czasów i krotofil swych
w moim owym ................. , a spokojnym żywocie
poczciwy człowiek może ............ użyć "Gdy nadejdzie lato, ma używać tego co wypracował i co jest dobre
"żywaj śmiało duszo, bo masz wszystkiego dobrego dosyć"
ŹRÓDŁO: [http://www.sciaga.mocny.com/sciaga.php?id=33]

Temat: Żywot człowieka pocćiwego - Mikołaj Rej

W dziele tym ukazany jest szlachecko - ziemiański ideał życia ludzkiego. U źródeł humanistycznej refleksji Reja leży silne przekonanie o głębokim związku człowieka z naturą, z przyrodą. życie ludzkie w utworze renesansowego poety zostaje przedstawione adekwatnie do cyklu roku przyrodniczego: od wiosny - dzieciństwa po jesień - starość. Rejowy "człowiek poczciwy" to szlachcic, ziemianin, gospodarz, mąż i ojciec, troszczący się o rodzinę i majątek. Zna się na rolnictwie i ogrodnictwie, prowadzi umiarkowany tryb życia, zgodny z porami roku, umie cieszyć się przyrodą i widzi korzyści z obcowania z nią . Rejowa humanistyczna wizja osoby ludzkiej żyjącej w zgodzie z naturą jej uniwersalnymi prawami, przyrodą, jej biologicznym cyklem będzie wielokrotnie w polskiej literaturze powracała. Uważa, że młodych szlachciców nie wolno zbytnio przemęczać: "Arytmetyka, geometria, astronomia, to nauki poważne, acz trudne". Utwór ma charakter dydaktyczny i parenetyczny: "Możesz sobie przysadzić", To sobie oną rozkoszą nasiejesz ziółek", "Możesz drzewka rozsadzić"' "Mszyce pozbierać"... Wyraźnie emocjonalny stosunek autora do przyrody, zdrabnianie nazw tylko polskich owoców i warzyw: rzodkiewek, ziółek, ogóreczków, majoranik, szałwijka.
źródło: [http://www.sciaga.mocny.com/sciaga.php?id=19]

Portret Rejowego człowieka poczciwego


Mikołaj Rej jest określany mianem " ojca polskiej literatury". W swoich utworach ( " Żywot..." i "Krótka rozprawa...") podjął temat wsi. "Żywot człowieka poczciwego" Reja jest utworem parenetycznym - czyli propagującym pewien wzór osobowości, który ma być wzorem dla czytelnika.
W utworze tym zamieścił opis życia szlachcica - ziemianina, któremu gospodarowanie zapewnia dostatek i jest źródłem wielu radości i satysfakcji. Życie jest podporządkowanie naturalnym zasadom i każdej porze roku - wiośnie, latu, jesieni, zimie odpowiada pewien etap życia, a mianowicie dzieciństwo, młodość, wiek dojrzały i starość, którą Rej ukazuje jako spokojne, pogodne bytowanie. Obserwując każdy z tych etapów, autor podaje wiele pouczeń jak wychować młodego człowieka, "co z nim czynić", gdy nadchodzi wiosna, lato... , lecz szczególny nacisk kładzie na wiek dojrzały. Twierdzi, że jest to obowiązek, który nakłada na człowieka herb, powinność wobec ojczyzny oraz cnoty, które należy spełniać.
Rej zaangażował się emocjonalnie w ukazanie życia poczciwego szlachcica - ziemianina. Znał ziemiańskie życie w najdrobniejszych szczegółach z własnego doświadczenia i obserwacji, dlatego opis jest realistyczny.
Człowiek poczciwy według Reja to ten, co "pokój czyni na ziemi" czyli postępuje właściwie, nikogo nie krzywdzi. Eksponuje w postawie szlachcica wiele zalet, a więc umiłowanie prawdy, sprawiedliwości, roztropności, cnoty. "Człowiek..." powinien umieć czytać, pisać, z pominięciem "szkodliwej" gramatyki i logiki. Ideał, według Reja, powinien sporo podróżować, jeździć konno, strzelać z muszkietu. Autor nie docenia roli i znaczenia nauki w wychowaniu.
Łatwo odczytać tu filozofię stoicką, ponieważ nieobca jest Rejowi zasada złotego środka. Wśród haseł Reja funkcjonują : spokój, umiar, cnotliwe życie zgodne z naturą i rozumem. W utworze zawarty jest także epikureizm. Nie zakazuje on z całkowitej rezygnacji z korzystania z dobrodziejstw natury i wsi, namawia do umiarkowanego czerpania z rozrywek.
O wiele ciekawszy wydaje się być przedstawiony w "Żywocie człowieka poczciwego" wzorzec negatywny postawy, istny antywzór szlachcica - ziemianina. Taki antybohater jest przede wszystkim zarozumiały, pełen pychy, dba o pozory i pogardza innymi ludźmi. Doskonała umiejętność obserwacji innych ludzi pozwala Rejowi stworzyć przekonujący i ironiczny wizerunek takiego człowieka:
"...a on idzie, nawieszawszy dziwnych pstrych chobotów około siebie,
na ludzi nie patrzy, tylko sam na się pogląda,
cień upatruje, spluwa, choć m nie trzeba,
rękawicę z tej ręki, na której sygnet sejmie /.../,
kaszle, choć mu się nie chce, z kamyka na kamyk stąpa..."

"Żywot..." jest nieocenionym źródłem do poznania bytu i obyczajów szerokich mas szlacheckich w wieku XVI. Odzwierciedlona została w tym utworze rejowska radość życia, umiłowanie domu rodzinnego, najbliższych, pracy ziemiańskiej i przyrody. Ten portret szlachcica-ziemianina ukazuje człowieka kierującego się powszechnie uznanymi cnotami i żyjącego zgodnie z naturalnymi prawami cyklu biologicznego.
Twórczość Reja miała znaczenie przełomowe w dziejach literatury polskiej, była dowodem, że nie tylko łacina, ale również język polski nadaje się do wyrażenia różnorodnych uczuć i przeżyć. Poeta posługiwał się niezwykle bogatym słownictwem, wyrazistym, czasem nawet dosadnym, często zaczerpniętym z potocznego języka. Dla urozmaicenia swej wypowiedzi często używa pytań retorycznych, wykrzykników, zwraca się do czytelnika bezpośrednio.
Mikołaj Rej bardzo umiejętnie operuje w "Żywocie człowieka poczciwego" zarówno przykładem pozytywnym, jak i antyprzykładem postaw szlachcica - ziemianina. Z utworu wynika pewien ideał, określony w sposób bardzo szczegółowy i niezwykle barwny.
źródło: [prace.sciaga.pl/437.html]

Rej i Kochanowski o powinnościach "Żywot człowieka poczciwego".

"Żywot człowieka poczciwego", jest traktatem parenetycznym podsumowującym życie Reja, napisanym pod koniec życia. Jest jakby filozoficznym testamentem i pożegnaniem ze światem jednocześnie. zawarte są tu poglądy na temat życia i człowieka; oscylują między humanistycznym a średniowiecznym widzeniem istoty ludzkiej. proponuje wzorzec człowieka poczciwego, ideał szlachcica-ziemianina, najważniejszą wartością jest cnota, rozumiana jako uczciwość, patriotyzm, życie w zgodzie z naturą (np. w zgodzie z odwiecznym rytmem pór roku). Poza tym porom roku przypisane są kolejne etapy życia. Wiosna to dzieciństwo i młodość, jest to czas kształtowania się, nauki, wychowania, zbierania pierwszych doświadczeń. Lato to wiek dojrzały, udział w życiu rodzinnym, politycznym i społecznym. Odpowiednie wywiązywanie się z tych obowiązków określa wartość życia człowieka poczciwego. Koniec to oczywiście starość, kiedy to przychodzi czas na podsumowanie życia, refleksje natury religijnej i moralnej. wracając do natury, w życiu ziemianina odgrywa ona kluczową rolę - jest on nierozerwalnie złączony z rytmem pór roku. Kieruje ona jego życiem, a w każda pora daje radość z powodu dobrodziejstw przyrody. (wiosna -pora sadzenia i siania, lato - radość z dojrzewających plonów, jesień - zbiera wspaniałe plony, zima to czas odpoczynku). Z wielkim kunsztem, radością i znajomością rzeczy opisuje Rej przyjemności płynące z życia na wsi. Poczciwość nie wynika z dziedzicznego czy nadanego tytułu, ale jest oparta na wewnętrznych przykazaniach moralnych i etycznych Kochanowski prezentuje nam w pieśniach postawę człowieka żyjącego wg zasad epikureizmu i stoicyzmu, czyli głównie cieszenia się chwilą, korzystania z życia (ale z umiarem - Horacy), zachowywania powagi życia wobec tragedii i nieszczęśliwych wypadków losu. Uważa za niedopuszczalne zajmowanie się tylko dobrami doczesnymi. Za ważną rzecz w życiu człowieka uznaje oczywiście Boga w pieśni świętojańskiej o sobótce też zwraca uwagę na piękno i sielankowość życia na wsi, uznaje to sprawę wręcz archetypiczną.
źródło: [prace.sciaga.pl/375.html]

"ŻYWOT CZŁOWIEKA POCZCIWEGO" MIKOŁAJ REJ
Jest to utwór parenetyczny czyli propagujący pewien typ osobowości, który ma być wzorem cnót dla czytelników współczesnych autorowi. W tym przypadku ideałem jest szlachcic, właściciel dóbr ziemskich, wiodący prawy i spokojny tryb życia. Rej podaje wiele pouczeń jak wychowywać młodego człowieka. Autor kładzie nacisk na wiek dojrzały. Według niego szlachectwo to nie tylko powód do chwały i wyróżnienie, ale obowiązek, który nakłada człowiekowi herb , powinność wobec ojczyzny i szereg cnót. Rej pokazuje to prezentując też scenki negatywne. Wyśmiewa naśladowców obcej mody, pretensjonalność i snobizm szlachciców zapatrzonych na inne kraje. Proponuje on szlachcicowi spokojny tryb życia w posiadłości wiejskiej, korzystanie z wszelkich dóbr, jakie przynoszą kolejne pory roku (zbiór owoców jesienią, rybołóstwo, a zimą polowania...). Rej nie stroni od analizowania kwestii życia człowieka (dobór małżonków, praca, rozrywka, obowiązki obywatelskie). Poczciwy ziemianin prowadzi pogodny tryb życia, nie boi się starości ani śmierci. [stoicyzm - spokój, umiar, cnotliwe życie w zgodzie z naturą i rozumem, rozplanowanie bez zbytnich namiętności][epikureizm: nie zakazuje on pełnego korzystania z dóbr natury i wsi, namawia do czerpania rozrywek, przyjemności wynikające z życia zapobiegliwego i gospodarnego człowieka poczciwego.
źródło: [prace.sciaga.pl/5247.html]
może pomoże tylko się musisz wczytać !