Question

Miłosz Czesław
MIASTO MŁODOŚCI

Przystojniej byłoby nie żyć. A żyć nie jest przystojnie, Powiada ten, kto wrócił po bardzo wielu latach Do miasta swojej młodości. Nie było nikogo Z tych, którzy kiedyś chodzili tymi ulicami, I teraz nic nie mieli oprócz jego oczu. Potykając się, szedł i patrzył zamiast nich Na światło, które kochali, na bzy, które znów kwitły. Jego nogi, bądź co bądź, były doskonalsze Niż nogi bez istnienia. Płuca wdychały powietrze Jak zwykle u żywych, serce biło Zdumiewając, że bije. W ciele teraz biegła Ich krew, jego arterie żywiły ich tlenem. W sobie czuł ich wątroby, trzustki i jelita. Męskość i żeńskość, minione, w nim się spotykały, I każdy wstyd, każdy smutek, każda miłość. Jeżeli nam dostępne rozumienie, Myślał, to w jednej współczującej chwili, Kiedy co mnie od nich oddzielało, ginie, I deszcz kropel z kiści bzu sypie się na twarz Jego, jej i moją równocześnie.

N a podstawie wiersza odpowiedz:

1. Jaka chwila zostala nazwana "wspolczujaca"? (4-5 zdan)
2. Co wedlug osoby mowiacej w wierszu jest najważniejsze w wedrowaniu? (4-5 zdan)
3. Wymień wartosci nieprzemijajace w życiu człowieka.(kilka)

Answer 1

1. Współczującą została nazwana w chwilę, w której podmiot liryczny umiera i łączy się z ludźmi których kochał, a którzy już nie stąpają po tej ziemi. Świadczy o tym cytat "Kiedy co mnie od nich oddzielało, ginie", czyli to, co oddzielało podmiot liryczny od martwych ludzi których zachował we wspommieniach, umiera.

2. W wędrowaniu najważniejsi są ludzie, którzy wcześniej dreptali szlakami, którymi my chodzimy dzisiaj. Wędrówka jest znakomitą okazją do refleksji i oddania czci osobom, które nosimy w sercu, a z którymi nie możemy już porozmawiać.

3. 
- pamięć o bliskich, bo pomimo tego, że umrą, pamiętamy ich esencję, ich istotę
- na pewno taką wartością jest wiara, której nikt nie może nam fizycznie odebrać, nawet czas
- tutaj trzeba wznieść się trochę na metafizyczny grunt, ale jest nią na pewno wolna wola człowieka, samoświadomość, sama istota istnienia