Metody polityki okupacyjnej - niemieckiej (POJĘCIA: deportacje z Kraju Warty do GG, Volkslista, likwidacja polskiej inteligencji: akcja AB, Specjalna akcja Kraków, gadzinówka, policja granatowa) - sowieckiej : deportacje ludności cywilnej do łagrów, przymusowe osiedlenie w Kazachstanie i na Syberii, obozy dla polskich jeńców ( Kozielsk, Starobielsk i Ostaszków), zbrodnia katyńska, paszportyzacja, nacjonalizacja, kolektywizacja
Polityka okupacyjna to zestaw działań i strategii stosowanych przez okupujące państwo w celu kontrolowania i wykorzystania okupowanego terytorium oraz jego ludności. W przypadku Polski, podczas II wojny światowej polityka okupacyjna była prowadzona przez dwie główne mocarstwa: Niemcy i Związek Sowiecki. Poniżej przedstawiono niektóre z metod stosowanych przez te państwa:
Niemiecka polityka okupacyjna w Polsce obejmowała m.in. deportacje ludności cywilnej z terenów nadreniańskich do Generalnego Gubernatorstwa (GG) - obszaru w Polsce pod bezpośrednią kontrolą Niemiec. Deportacje te były częścią planu eksterminacji ludności polskiej przez Niemców. Innym elementem tej polityki była tzw. Volkslista - system klasyfikacji ludności polskiej według stopnia "niemieckości", który decydował o tym, jakie prawa i obowiązki mieli Polacy w GG. Niemcy prowadzili także akcję AB, polegającą na likwidacji polskiej inteligencji, oraz Specjalną akcję Kraków, podczas której aresztowano i wymordowano ok. 2,5 tys. osób z polskiej elity intelektualnej. Do innych metod stosowanych przez Niemców należały m.in. utworzenie "gadzinówki" - polskiej policji granatowej służącej do wspierania niemieckiej okupacji oraz wymuszanie współpracy z Niemcami przez zastraszanie i przymuszanie Polaków do współpracy z okupantem.
Sowiecka polityka okupacyjna w Polsce obejmowała m.in. deportacje ludności cywilnej do łagrów - obozów pracy przymusowej w Związku Sowieckim. Wielu Polaków zostało przymusowo osiedlonych w Kazachstanie i na Syberii. Sowieci prowadzili także obozy dla polskich
Odpowiedź:
Polityka okupacyjna to zestaw działań i strategii stosowanych przez okupujące państwo w celu kontrolowania i wykorzystania okupowanego terytorium oraz jego ludności. W przypadku Polski, podczas II wojny światowej polityka okupacyjna była prowadzona przez dwie główne mocarstwa: Niemcy i Związek Sowiecki. Poniżej przedstawiono niektóre z metod stosowanych przez te państwa:
Niemiecka polityka okupacyjna w Polsce obejmowała m.in. deportacje ludności cywilnej z terenów nadreniańskich do Generalnego Gubernatorstwa (GG) - obszaru w Polsce pod bezpośrednią kontrolą Niemiec. Deportacje te były częścią planu eksterminacji ludności polskiej przez Niemców. Innym elementem tej polityki była tzw. Volkslista - system klasyfikacji ludności polskiej według stopnia "niemieckości", który decydował o tym, jakie prawa i obowiązki mieli Polacy w GG. Niemcy prowadzili także akcję AB, polegającą na likwidacji polskiej inteligencji, oraz Specjalną akcję Kraków, podczas której aresztowano i wymordowano ok. 2,5 tys. osób z polskiej elity intelektualnej. Do innych metod stosowanych przez Niemców należały m.in. utworzenie "gadzinówki" - polskiej policji granatowej służącej do wspierania niemieckiej okupacji oraz wymuszanie współpracy z Niemcami przez zastraszanie i przymuszanie Polaków do współpracy z okupantem.
Sowiecka polityka okupacyjna w Polsce obejmowała m.in. deportacje ludności cywilnej do łagrów - obozów pracy przymusowej w Związku Sowieckim. Wielu Polaków zostało przymusowo osiedlonych w Kazachstanie i na Syberii. Sowieci prowadzili także obozy dla polskich
Wyjaśnienie: