Marek Aureliusz
"Rozmyślania"
Długość życia ludzkiego- to punkcik, istota- płynna, spostrzeganie- niejasne, zespół całego ciała- to zgnilizna, dusza- wir, los- to zagadka, sława- rzecz niepewna. Krótko mówiąc, wszystko, co związane z ciałem, to rzeka, co z duszą, to sen i mara. Życie- to wojna i przystanek chwilowy w podróży, wspomnieniem pośmiertnym- zapomnienie. Cóż więc może posłużyć za ostoję? Tylko jedno: filozofia. A ona zasadza się na utrzymywaniu naszego demona bez zmazy i szkody, aby był silniejszym nad przyjemność i cierpienie, by nic nie czynił bez rozwagi ani w sposób fałszywy i obłudny, by nie pragnął od nikogo niczego. I by wszystkie zdarzenia i losy przyjmował jako pochodzące skądś stamtąd, skąd sam przyszedł. A przede wszystkim, by w każdym położeniu śmierci oczekiwał z otuchą, w przeświadczeniu, że to nic innego jak rozkład pierwiastków, z których każde stworzenie się składa. Jeżeli zaś samym pierwiastkom niestraszna jest przemiana nieustanna jednego w drugi, dlaczego by się obawiać przemiany i rozkładu wszystkich? Przecież to dzieje się zgodnie z prawami natury. A nic nie jest złe, co jest zgodne z naturą.
Jak malutką cząstkę niezmierzonego i nie-ogarniętego czasu wymierzono każdemu! W mgnieniu oka bowiem znika w wieczności! Jak małą cząstkę wszechmaterii! Jak małą wszechduszy! Po jak małym zakątku całej ziemi się czołgasz! Mając to wszystko na myśli, nic nie uważaj za ważne jak to, byś działał zgodnie z kierunkiem swej natury, a znosił to, co z sobą przynosi wszechnatura.
Byłeś człowiecze, obywatelem tego oto wielkiego państwa. Cóż ci na tym zależy, czy lat pięć czy sto? Co jest według praw, to jest dla wszystkich równe. Cóż więc w tym strasznego, jeżeli cię usuwa z granic państwa nie tyran, nie sędzia niesprawiedliwy, ale natura, która cię w nie wprowadziła? Tak jak aktora usuwa ze sceny pretor, który go przyjął. " Alem nie odegrał pięciu aktów, tylko trzy!"- Dobrze. Ale w życiu trzy akty tworzą sztukę całą. Bo kiedy się ma skończyć, wyznacza ów, kto przedtem zespół ułożył, a teraz rozpuszcza. Ty zaś ani w jednym, ani w drugim udziału nie brałeś. Odejdź więc łagodnie. Łagodny bowiem jest i ten, kto cię zwalnia.
Odpowiedz na pytania:)
1.Jaką koncepcję życia ludzkiego przekazują "Rozmyślenia" Marka Aureliusza?
2.Na postawie fragmentu powiedz, czym powinienn kierować się w swoim życiu prawdziwy mędrzec.
3.Do czego porównuje życie ludzkie Marek Aureliusz? Wyjaśnij sens tych porównań.
4.Określ jaki jest stosunek stoickiego filozofa do śmierci.
Prosze o pomoc.. bardzo :)
Nie musi byc tak dokładnie :P
Ad 1
Życie ludzkie jest rzeczą ulotną, jakby powiedział Heraklit z Efezu, wszystko płynie, przemija to co jest, mija i staje się przeszłością. Życie to wojna dla Marka Aureliusza, ale wojna w przenośni - jeśli ją toczysz to znaczy że jeszcze żyjesz, śmierć jest charakterytyczna dla wojny, jest jej częścią, tak jak dla człowieka. Człowiek powinien myśleć o śmierci i się z nią pogodzić, powinien także działać w zgodzie z naturą
Ad 2
Powinien żyć w zgodzie z prawami natury, powinien też pamiętać o śmierci i o końeczności wszystkiego. Filozofia jest dla takiego człowieka ostoją w drodze zwanej życiem.
Ad 3
"Życie to punkcik, istota- płynna, spostrzeganie- niejasne, zespół całego ciała- to zgnilizna, dusza- wir, los- to zagadka, sława- rzecz niepewna. Krótko mówiąc, wszystko, co związane z ciałem, to rzeka, co z duszą, to sen i mara. Życie- to wojna i przystanek chwilowy w podróży, wspomnieniem pośmiertnym- zapomnienie."
Porównania te podkreślają tylko chwilowość istnienia, jego przemijalność, pomagają nam zobrazować myśli autora i szybciej zrozumieć przesłanie, które stara nam się przekazać.
Ad 4
Stosunek stoika do śmierci może być tylko stoicki, bo czego można by się spodziewać od niego. Godzi się On z przemijalnością, że wszystko to co się zaczęło musi kiedyś przeminąc i się skończyć, nie ma do nikogo żalu, nie szuka pomocy, czy oparcia, godzi się z tym co zostało mu dane, stara się to zrozumieć przy pomocy filozofii. Chce żyć w zgodzie ze sobą i ze swoją naturą a także jej prawami, natura i Ja są równorzędna, uzupełniają się i stanowią spójną całość.