Question

Mamy taki projekt z polskiego. Gra planszowa. Wybrałyśmy temat "Z historii mody" Musimy ułożyć kilka pytań. Pomożecie ? Dużo punktów (12). Bardzo proszę :)

Answer 1

Pochodzenie damskich spodni
Początek spodni
Bardzo ważnym odkryciem, które zmieniło ubiór średniowiecznego Europejczyka na zawsze, były spodnie. Po raz pierwszy pojawiły się w okresie wielkich podbojów dokonywanych przez plemiona germańskie przybyłe z Azji Mniejszej, od III do VI wieku. Tradycja przewiązywania luźnych szat i tunik wyniesiona ze Starożytności, powoli wychodziła z powszechnego użycia. Długie szaty nabrały znaczenia dostojności, [.
Muszka męska
Od kiedy wynaleziono koszule zapinane na guziki, każdy szanowany mężczyzna nosił przewiązkę, chustkę bądź podobny kawałek materiału, który dopinał i przykrywał

Nosić suknię “po kreteńsku”
Co to znaczy nosić suknię “po kreteńsku”?
Dla historii Europy, jej rozwoju kulturowego oraz światopoglądowego, nie ma bardziej znaczącej cywilizacji niż Starożytna Grecja. Po przeprowadzonych podbojach przez Imperium Cesarstwa Rzymskiego, grecka filozofia i sztuka zafascynowała niemal wszystkie ówcześnie panujące dwory, przynosząc nową estetykę, swój kanon piękna, a co za tym również idzie, nową modę.

KOTURNY
W starożytnym teatrze greckim, aby grających aktorów było lepiej widać, zakładano specjalne buty na wysokiej, drewnianej podeszwie, które zyskały miano koturnów. Powróciły jako modny fason obuwia, głównie damskiego, w pierwszej połowie XVI wieku, kiedy były noszone przez modne Hiszpanki i Wenecjanki. W XX wieku weszły na trwałe do mody. Pomimo, że nie są tworzone specjalnie do noszenia w teatrze, nie zatraciły do końca swojego funkcjonalnego przeznaczenia – kobiety do dzisiaj chodzą w butach na koturnach, by stać się wyższymi.

Parasolki

Także parasol, przedmiot prawdopodobnie sprowadzony ze Starożytnych Chin do Europy, w modzie na szeroka skalę pojawił się pod koniec XVII wieku. Najpierw ochraniał przed słońcem, potem stał się niezmiennym atrybutem szlachcianki i damy. Zaczęto wytwarzać parasole różnej długości, koloru, stosowanego materiału, tak by komponował się z kompletami sukienek, dodatków w postaci torebek, butów itp. W XX wieku zaczął powtórnie pełnić pierwotne funkcje – czyli chronił przed słońcem lub opadami atmosferycznymi.

Peruka
Fantazyjne fryzury oraz nakrycia głowy były w modzie już od czasów starożytnych. Noszono także peruki by zabezpieczyć głowę przed owadami rozsiewającymi choroby i gnieżdżącymi się w naturalnych włosach. Dlatego głowy golono i zakładano peruki, taki zabieg higieniczny był niezbędny szczególnie w upalnym klimacie Starożytnego Egiptu. Jednak istota noszenia peruki zmieniła się od XVII wieku, kiedy na dworze francuskim Ludwik XIII zaczął poważnie chorować i tracić włosy. By zakryć łysinę, zaczął nosić wymyślne peruki. Skoro król nosił peruki, dlaczego i jego dworzanie nie mieliby takiej nosić jak on? Powstająca moda na noszenie peruk z długich loków, swój szczyt osiągnęła pod koniec XVII wieku. Ludwik XIV dość niechętnie odnosił się do tego wynalazku, z racji posiadania zdrowych, długich włosów. Jednak nie łamiąc konwencji, zakładał perukę z „okienkami” by móc przez nie przepuszczać pukle swoich naturalnych włosów. Zdarzało się, że głowy specjalnie golono by móc swobodnie nosić taką perukę, co stanowi całkowite wypaczenie jej pierwotnej funkcji. Odtąd wielu elegantów prześcigało się w wymyślaniu coraz bardziej nienaturalnych fryzur. Szlachcic Binet wymyślił perukę trzyczęściowa z puklami lokowanych włosów, które piętrowo opadały na głowę i plecy, stad takie peruki otrzymały nazwę „binette”. Na początku XVIII wieku Francja eksportowała swoje wyroby do innych krajów, a najznakomitsi perukarze stawali się równie sławni, co kreatorzy mody odzieżowej.
SPENCER
Spencerami przyjęło się określać krótką, dopasowaną kurtkę, o bardzo wąskich rękawach, którą nosił angielski książę Spencer, żyjący na przełomie XVIII i XIX wieku. Początkowo ubierali je tylko mężczyźni, ale z racji zmian społecznych, idei zrównania praw kobiet i mężczyzn głoszonych w XIX wieku, taka kurtka zainteresowała swoim oryginalnym fasonem również płeć żeńską, a przede wszystkim okazał się być dla nich bardzo funkcjonalna. Zapewniała okrycie dla ramion w chłodne wieczory, ponieważ chadzano w cienkich muślinowych bluzeczkach. Dotąd jednym sposobem na ogrzanie się było zakładanie dodatkowego szala, wykonanego z indyjskiego kaszmiru (potem zastąpionego przez tańszy wyrób angielski). Noszenie spencera było znacznie wygodniejsze niż owijanie się szalem. Powrót do XIX-wiecznego spencerku widać także w dzisiejszej modzie damskiej, jego rozwinięciem jest bolerko.