Question

Mam takki mały problem.. Potrzebuje Wszystkie Informacje na temat Głosek dźwięcznych i Bezdźwięcznych..

Answer 1

Głoski dźwięczne i bezdźwięczne
To, czy głoska jest dźwięczna czy bezdźwięczna, zależy od wiązadeł głosowych. Jeśli wiązadła są zsunięte, powietrze
przeciska się przez nie i wprawia je w drgania, to powstaje głoska dźwięczna. Jeżeli natomiast wiązadła są rozsunięte,
czyli nie drgają, powstaje głoska bezdźwięczna.
Do głosek dźwięcznych zaliczamy:
• wszystkie samogłoski,
• większość spółgłosek.
Spółgłosek bezdźwięcznych jest mniej niż dźwięcznych i zawsze mają swoje dźwięczne odpowiedniki. Poniżej przykłady
spółgłosek dźwięcznych i bezdźwięcznych.
• głoski dźwięczne – b, b’, d, d,’ g, g’, w, w’,
• głoski bezdźwięczne – p, p’, t, t’, k, k’, f , f’.

Answer 2

Głoski dźwięczne : b d w z ź ż g dz dź dż
Głoski bezdźwięczne: p t f s ś sz k c ć cz


Spółgłoski dźwięczne nie mające odpowiedników bezdźwięcznych:
m, n, r, ł, j, l.

Głoska ch(h) nie ma natomiast odpowiednika bezdźwięcznego.

Dźwięczność (fonacja) to jedna z cech artykulacji głosek związana z pracą więzadeł głosowych. Głoski wymawiane z wymuszeniem drgań więzadeł przy produkcji dźwięku nazywane są głoskami dźwięcznymi, natomiast wymawiane bez ich drgania nazywane są głoskami bezdźwięcznymi.

W węższym znaczeniu dźwięczność oznacza cechę artykulacyjną głoski dźwięcznej odróżniającą ją od odpowiadającej jej pod względem miejsca i sposobu artykulacji głoski bezdźwięcznej, np. głoska [d] różni się od głoski [t] właśnie dźwięcznością. Cecha braku tak zdefiniowanej dźwięczności, charakteryzująca głoskę [t], nazywa się bezdźwięcznością. Dźwięczność jest stałą cechą samogłosek, w przypadku spółgłosek jest cechą fakultatywną (tzn. istnieją spółgłoski dźwięczne i spółgłoski bezdźwięczne).

W wielu językach świata, w tym w języku polskim, dźwięczność jest cechą fonologicznie relewantną - pełni funkcję rozróżniania fonemów, np. w języku polskim wyrazy pary minimalnej "kody" i "koty", różniące się dźwięcznością jednej z głosek, różnią się też znaczeniem (a więc /d/ i /t/ są oddzielnym fonemami). Istnieją też języki, w których dźwięczność nie posiada funkcji dystynktywnej, ponieważ w systemie fonologicznym tych języków brak jest rozróżnienia na spółgłoski dźwięczne i bezdźwięczne, a fonologicznie relewantna jest na przykład opozycja spółgłoska przydechowa: spółgłoska nieprzydechowa (tak jest m.in. w języku chińskim mandaryńskim).

głoski bezdźwięczne → takie głoski, w realizacji których więzadła głosowe są rozsunięte i powietrze z płuc swobodnie przechodzi przez otwartą głośnię; głoski bezdźwięczne to: p, f, t, h, s, c, sz, cz, ś, ć, k i ich odpowiedniki miękkie: p’[pi], f’[fi], k’[ki], h’[hi].