Mam napisać życiorys tak na pół str w zeszycie o Kornelu Makuszyńskim ale większość ma być o tym jak pisał książke pt "Szatan z siódmej klasy " co go natchniło aby napisać te lekture prosze pomużcie.
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Kornel Makuszyński
urodził się 8 stycznia 1884 w Stryju. Studiował polonistykę i romanistykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W latach 1905-14 był sekretarzem redakcji i recenzentem teatralnym "Słowa Polskiego", podróżował do Włoch (z Kasprowiczem, Staffem i Orkanem), 1908-10 kontynuował studia na Sorbonie. W 1908 ożenił się z Emilią Bażeńską. W 1914 r. został kierownikiem literackim, a następnie dyrektorem Teatru Miejskiego we Lwowie. W 1915 r. wyjechał do Kijowa, gdzie aktywnie uczestniczył w życiu wspólnoty polskiej. W 1918 r. powrócił do kraju i zamieszkał w Warszawie; kilka miesięcy w roku spędzał w Zakopanem. Współpracował m.in. z "Rzeczpospolitą", "Światem", "Tygodnikiem Ilustrowanym", "Ilustrowanym Kurierem Codziennym", "Wiadomościami Literackimi", miesięcznikiem "Pani" "Dziennikiem Poznańskim", "Słowem Polskim", lokalną prasą podhalańską, w latach 30. z "Kurierem Warszawskim" i "Gazetą Polską". W 1927 r., po śmierci pierwszej żony, ożenił się z Janiną Gluzińską. W 1926 otrzymał Państwową Nagrodę Literacką, w 1935 r. - Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury, a w 1937 r. stał się członkiem PAL; od 1929 r. był honorowym obywatelem Zakopanego. Okupację niemiecką przeżył w Warszawie, podczas Powstania współpracował z prasą powstańczą, potem przez obóz w Pruszkowie dotarł do Krakowa i w listopadzie 1944 zamieszkał na stałe w Zakopanem. Po wojnie publikował w "Łodzi Teatralnej" (1946-47), "Dzienniku Literackim" (1947-49) i "Przekroju". Zmarł 31 lipca 1953; pochowany został na zakopiańskim Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku.
Debiutował tomem wierszy "Połów gwiazd" (1908). Jego obfity, różnorodny i nierówny dorobek obejmuje opowiadania, humoreski i felietony (m.in. "Rzeczy wesołe" - 1909, "W kalejdoskopie" - 1910, "Dziwne powieści" - 1911, "Awantury arabskie" - 1913, "Perły i wieprze" - 1915, "O duchach, diabłach i kobietach" - 1924, "Ponure igraszki" - 1927, "Śmieszni ludzie" - 1928, "Żywot Pani i inne świecidełka" - 1929, "Listy zebrane" - 1929, "Ze środy na piątek" - 1931, "Śpiewający diabeł" - 1934, "Kartki z kalendarza" - 1939, wyd. rozsz. 1956), powieści ("Słońce w herbie" - 1914, "Po mlecznej drodze" - 1917, "Człowiek znaleziony w nocy" - 1932, "Złamany miecz" - 1937, "List z tamtego świata" - 1946), wspomnienia ("Bezgrzeszne lata" - 1925), recenzje teatralne ("Dusze z papieru" - 1911), wiersze i piosenki żołnierskie ("Narodziny serca" - 1920, "Żołnierz, diabeł i dziewczyna" - 1920, "Pieśń o Ojczyźnie" - 1924, "Wiersze zebrane" - 1931), przede wszystkim zaś popularne do dziś utwory dla dzieci i młodzieży: "Bardzo dziwne bajki" (1916), powieści "O dwóch takich, co ukradli księżyc" (1928), "Przyjaciel wesołego diabła" (1930), "Panna z mokrą głową" (1933), "Skrzydlaty chłopiec" (1934), "Wyprawa pod psem" (1936), "Wielka brama" (1936), "Awantura o Basię" (1937), "Szatan z siódmej klasy" (1937), "Szaleństwa panny Ewy" (wyd. 1957), a także cykle książeczek - "Przygody Koziołka Matołka" (część 1-4, 1933-1934), "Awantury i wybryki małej małpki Fiki Miki" (część 1-3, 1935-1958) i "Wanda leży w naszej ziemi..." (1938) - ilustrowanych przez Mariana Walentynowicza.