W wielu procesach fizycznych występują siły sprężystości, pojawiające się w odkształconym sprężyście ciele.
Ciało odkształcone sprężyście wraca do pierwotnego kształtu po odjęciu siły powodującej odkształcenie.
Przekroczenie zakresu sprężystości ciała objawia się tym, że nie wraca ono do pierwotnej postaci (np. drut ulega trwałemu zgięciu, zerwaniu, wydłużeniu, itp.).
Przykładem takich odkształceń są sprężyny.
Odkształcenia sprężyste nawet w sprężynach zachodzą tylko w pewnym zakresie wartości siły odkształcającej.
Ciało odkształcone (przy działającej nadal sile zewnętrznej) spoczywa. Oznacza to, że spoczywa też każdy makroskopowy element sprężyny.
W konsekwencji każdy element znajduje się w równowadze. Wniosek musi więc być jeden – na każdy element odkształconego ciała działają dwie równoważące się siły.
Jedna z nich to siła zewnętrzna powodująca odkształcenie ciała. Druga z nich to siła sprężystości.
W wielu procesach fizycznych występują siły sprężystości, pojawiające się w odkształconym sprężyście ciele.
Ciało odkształcone sprężyście wraca do pierwotnego kształtu po odjęciu siły powodującej odkształcenie.
Przekroczenie zakresu sprężystości ciała objawia się tym, że nie wraca ono do pierwotnej postaci (np. drut ulega trwałemu zgięciu, zerwaniu, wydłużeniu, itp.).
Przykładem takich odkształceń są sprężyny.
Odkształcenia sprężyste nawet w sprężynach zachodzą tylko w pewnym zakresie wartości siły odkształcającej.
Ciało odkształcone (przy działającej nadal sile zewnętrznej) spoczywa. Oznacza to, że spoczywa też każdy makroskopowy element sprężyny.
W konsekwencji każdy element znajduje się w równowadze.
Wniosek musi więc być jeden – na każdy element odkształconego ciała działają dwie równoważące się siły.
Jedna z nich to siła zewnętrzna powodująca odkształcenie ciała. Druga z nich to siła sprężystości.