Question

Mam napisać jedno z tych punktów :

1.Moj ideal ucznia
2.To jest prawdziwy autorytet-charakterystyka postaci fikcyjnej lub prawdziwej
3.o człowieku świadcza jego czyny-charakteryystyka postaci literackiej
4.Jestem dzieckiem europy-autoprezentacja
5."dobry polityk powinien przede wszystkim uważnie słuchac"-Podana wypowiedź potraktuj jako inspiracje do zredagowania charakterystyki
6.taka chcialabym byc.charakterystyka w formie zartobliwej lub ironicznej

To na jutro.. pomóżcie ! ;)

Answer 1

Przed uczniem rozpoczynającym, trwającą wiele lat, edukację szkolną piętrzy się wiele trudności, z którymi radzi sobie sam lub przy pomocy osób dorosłych - najczęściej nauczycieli. Specyficznym ich źródłem są granice pomiędzy kolejnymi szczeblami szkolnymi i, wiążącymi się z ich przekraczaniem, problemami adaptacji do nowych warunków szkolnych. Zespoły tych trudności noszą nazwę progów szkolnych. Spośród pięciu progów szkolnych najtrudniejsze dla uczniów wydają się dwa pierwsze. Dzieje się tak, bowiem wprowadzają one dziecko w zupełnie odmienny obszar doświadczeń edukacyjnych. Konieczne wydaje się zatem podejmowanie szczególnych przed­sięwzięć dydaktyczno-wychowawczych. Ich celem jest udzielanie uczniom pomocy mającej charakter wyprzedzający powstanie przynajmniej niektórych niepowodzeń szkolnych. Działalność taką prowadzi wielu nauczycieli przedszkoli i szkół podstawowych. Są to jednakże często działania okazjonalne lub też systematyczne, lecz podejmowane zbyt późno. Niemniej nie zawsze muszą być takie, czego przykładem jest prezentowana książka.

Powstała ona jako rezultat współpracy nauczycieli akademickich oraz nauczycieli-praktyków. Składają się nań dwie części. W pierwszej zawarto trzy artykuły, poświęcone profilaktyce niepowodzeń szkolnych uczniów u progu szkolnej edukacji oraz roli nauczyciela w tej sferze działań profilaktycznych. Na drugą składa się pięć programów, których autorami jest jedenastu nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej, słuchaczy studiów podyplomowych działających przy Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Mamy nadzieję, że przedstawiony tom stanie dla wielu czytelników - nauczycieli - źródłem inspiracji do doskonalenia własnej pracy dydaktyczno-wychowawczej w sferze profilaktyki niepowodzeń szkolnych.



Mój uczeń przekracza próg szkolny. Profilaktyka niepowodzeń szkolnych 6- 7- i 9- 10-latków

Answer 2

1. Pierwszy akapit to przedstawienie postaci. Podajemy tu imię, nazwisko, wiek, zawód bohatera, czasem miejsce zamieszkania czy stan cywilny, np.:

Pan Tomasz, główny bohater noweli Bolesława Prusa pt. „Katarynka”, to dojrzały, wykształcony człowiek, z zawodu adwokat.

2. W następnym akapicie opisujemy dokładnie wygląd zewnętrzny postaci. Jeśli mamy do czynienia z postacią autentyczną, znaną z widzenia lub przynajmniej z telewizji, wiemy zazwyczaj wszystko, co trzeba. Znamy kolor oczu, kształt podbródka, kolor włosów, itd. Dopiero gdy chcemy opisać bohatera literackiego, często daremnie szukamy w książce potrzebnych szczegółów. Skąd mam wiedzieć, jakie oczy miał ten Franek Sztacheta? - myślisz wtedy ze złością. Takie sytuacje nie powinny cię martwić. Po prostu umieść w tym akapicie wszystko to, co da się powiedzieć na podstawie utworu. Jeśli dla autora nie są istotne oczy Franka, to i ty nie musisz ich opisywać. Jeśli jednak uda ci się zebrać pokaźną ilość informacji o wyglądzie bohatera, pomyśl o podzieleniu ich na akapity: pierwszy niech mówi o twarzy, drugi o sylwetce, trzeci o sposobie poruszania się, itd.

3 i 4. Naprawdę trudny jest dopiero ten etap tworzenia charakterystyki - przedstawienie wnętrza bohatera, czyli jego cech charakteru, usposobienia, intelektu, stosunku do innych ludzi i do wartości.

Charakter to cechy ukształtowane przez wychowanie i doświadczenie życiowe, np. ktoś jest pracowity, uczynny, złośliwy.
Usposobieniem nazywamy sposób zachowania się, np. ktoś może być wesoły, pogodny albo ponury.
Intelekt (inaczej umysłowość) to z kolei sposób myślenia i zdolności człowieka, np. bystrość, inteligencja, łatwość uczenia się języka obcego.

Nie zawsze utwór literacki dostarczy ci informacji zarówno o charakterze i usposobieniu, jak o intelekcie i stosunku do wartości. Niewiele np. można powiedzieć o intelekcie Santiago ze „Starego człowieka i morze”, po prostu nie jest on dla autora najważniejszy. A skoro tak, ty także możesz go w swej charakterystyce pominąć. Czasem trudno jest odróżnić cechy charakteru od cech usposobienia, jeśli ci się te dwie sprawy połączą, nie będzie to wielkim wykroczeniem. Wesołość, skłonność do patrzenia przez różowe okulary to na pewno cechy usposobienia, ambicja i upór - cechy charakteru. Ale już otwartości nie możemy tak pewnie sklasyfikować. Warto natomiast w osobnym akapicie zająć się stosunkiem bohatera do świata, tj. do innych ludzi, do przyrody, do wartości takich jak przyjaźń, miłość, ojczyzna, rodzina, praca, itd.

5. W ostatnim akapicie należy zawrzeć ocenę postaci: co ci się w niej podoba, co nie, kiedy ją rozumiesz, kiedy nie, czy chciałbyś ją spotkać, czy ją podziwiasz (a może potępiasz?), komu postawiłbyś ją za wzór, itd.

Zdarzy się też, że trzeba będzie napisać charakterystykę porównawczą, tzn. zestawić cechy dwu bohaterów. Plan takiej pracy w niczym nie odbiega od planu zwykłej charakterystyki pojedynczego bohatera, tyle że każdy akapit mówi wtedy najpierw o jednym, a potem o drugim bohaterze. Jeśli bohaterowie się różnią, możesz przejść od jednego do drugiego przy pomocy słowa natomiast lub przeciwnie, jeśli ich cechy są zbieżne, wykorzystuj słowo podobnie.


( to jest do punktu 2)