3.Transport elektronów i protonów w łańcuchu fotosyntetycznym.
Byłoby super jakby ktoś pomógł chociaż z dwoma punktami :) Pozdrawiam:)
oli023
Białka wydzielnicze są uwalniane z komórki w drodze egzocytozy
We wszystkich komórkach eukariotycznych zachodzi stały przepływ pęcherzyków, które pączkują z sieci trans AG i ulegają fuzji z błoną komórkową.
Ten szlak konstytutywnej egzocytozy (wydzielanie ciągłe, niezależne od bodźców zewnętrznych) działa w sposób ciągły i dostarcza nowo powstałe lipidy i białka do błony komórkowej; jest to droga zapewniająca wzrost błony komórkowej w czasie powiększania się komórek przed ich podziałem. Niesie ona również w procesie wydzielania (sekrecji), białka, które mają być wydzielone na zewnątrz. Pewne wydzielone białka przywierają do powierzchni komórki i stają się powierzchniowymi białkami błony komórkowej, niektóre są wbudowywane w substancję międzykomórkową, a jeszcze inne dyfundują do płynu, międzykomórkowego, aby odżywiać inne komórki lub stanowić dla nich sygnały.
Poza drogą konstytutywnej egzocytozy działającej we wszystkich komórkach eukariotycznych w sposób ciągły, istnieje droga egzocytozy regulowanej (wydzielanie okresowe, zachodzące pod wpływem bodźców), która funkcjonuje tylko w komórkach wyspecjalizowanych w wydzielaniu. Wyspecjalizowane komórki wydzielnicze wytwarzają duże ilości szczególnych produktów, takich jak hormony, śluz lub enzymy trawienne, które są magazynowane w pęcherzykach wydzielniczych. Pęcherzyki wydzielnicze odpączkowują z sieci trans AG i nagromadzają się w pobliżu błony komórkowej. Ulegają one fuzji z błoną komórkową i uwalniają swą zawartość na zewnątrz tylko wtedy, gdy komórka zostanie pobudzona przez sygnał zewnątrzkomórkowy. Na przykład, wzrost stężenia glukozy we krwi jest dla komórek trzustki sygnałem do wydzielenia hormonu insuliny.
Białka przeznaczone do pęcherzyków wydzielniczych są sortowane i pakowane w sieci trans AG. Białka wędrujące tą drogą mają właściwości wywołujące ich agregację w warunkach jonowych panujących w sieci trans AG (środowisko kwaśne i wysoki poziom Ca2+). Zagregowane białka są rozpoznawane przez nieznany mechanizm i pakowane do pęcherzyków wydzielniczych, które odrywają się od strefy trans. Białka wydzielane w drodze konstytutywnej nie agregują i dlatego są automatycznie przenoszone do błony komórkowej przez pęcherzyki transportujące drogi konstytutywnej. Selektywna agregacja pozwala na gęste upakowanie białek wydzielniczych w pęcherzykach wydzielniczych, do stężeń 200 razy większych niż stężenie niezagregowanych białek w świetle cystern AG. Zawartość takich pęcherzyków jest zagęszczana a ich rozmiar ulega zmniejszeniu – przekształcają się w ziarna wydzielnicze. To umożliwia komórkom wydzielniczym szybkie wydzielenie wielkich ilości białka, gdy zostaną do tego pobudzone.
Gdy pęcherzyk wydzielniczy lub pęcherzyk transportujący ulega fuzji z błoną komórkową i wyładowuje swą zawartość w drodze egzocytozy, jego błona staje się częścią błony komórkowej. Aczkolwiek powinno to znacznie zwiększyć powierzchnię błony komórkowej, zwiększenie takie jest tylko przejściowe, ponieważ składniki błony są usuwane z innych obszarów powierzchni w drodze endocytozy prawie tak samo szybko, jak zostały one dodane przez egzocytozę. To usuwanie błony przywraca zarówno lipidy, jak i białka pęcherzyków błonowych do sieci trans AG, gdzie mogą być użyte ponownie.
Wyróżnia się dwa główne typy endocytozy na podstawie wielkości powstających pęcherzyków endocytotycznych. Pinocytoza („picie przez komórkę") — to wchłanianie płynu i cząsteczek przez małe pęcherzyki (o średnicy < 150 nm). Fagocytoza („jedzenie przez komórkę") — to wchłanianie dużych cząstek, np. mikroorganizmów i szczątków komórkowych, przez duże pęcherzyki - fagosomy (o średnicy > 250 nm). O ile wszystkie komórki eukariotyczne ustawicznie wchłaniają płyn i cząsteczki przez pinocytozę, o tyle duże cząstki są wchłaniane głównie przez wyspecjalizowane komórki fagocytujące, np. makrofagi.
We wszystkich komórkach eukariotycznych zachodzi stały przepływ pęcherzyków, które pączkują z sieci trans AG i ulegają fuzji z błoną komórkową.
Ten szlak konstytutywnej egzocytozy (wydzielanie ciągłe, niezależne od bodźców zewnętrznych) działa w sposób ciągły i dostarcza nowo powstałe lipidy i białka do błony komórkowej; jest to droga zapewniająca wzrost błony komórkowej w czasie powiększania się komórek przed ich podziałem. Niesie ona również w procesie wydzielania (sekrecji), białka, które mają być wydzielone na zewnątrz. Pewne wydzielone białka przywierają do powierzchni komórki i stają się powierzchniowymi białkami błony komórkowej, niektóre są wbudowywane w substancję międzykomórkową, a jeszcze inne dyfundują do płynu, międzykomórkowego, aby odżywiać inne komórki lub stanowić dla nich sygnały.
Poza drogą konstytutywnej egzocytozy działającej we wszystkich komórkach eukariotycznych w sposób ciągły, istnieje droga egzocytozy regulowanej (wydzielanie okresowe, zachodzące pod wpływem bodźców), która funkcjonuje tylko w komórkach wyspecjalizowanych w wydzielaniu. Wyspecjalizowane komórki wydzielnicze wytwarzają duże ilości szczególnych produktów, takich jak hormony, śluz lub enzymy trawienne, które są magazynowane w pęcherzykach wydzielniczych. Pęcherzyki wydzielnicze odpączkowują z sieci trans AG i nagromadzają się w pobliżu błony komórkowej. Ulegają one fuzji z błoną komórkową i uwalniają swą zawartość na zewnątrz tylko wtedy, gdy komórka zostanie pobudzona przez sygnał zewnątrzkomórkowy. Na przykład, wzrost stężenia glukozy we krwi jest dla komórek trzustki sygnałem do wydzielenia hormonu insuliny.
Białka przeznaczone do pęcherzyków wydzielniczych są sortowane i pakowane w sieci trans AG. Białka wędrujące tą drogą mają właściwości wywołujące ich agregację w warunkach jonowych panujących w sieci trans AG (środowisko kwaśne i wysoki poziom Ca2+). Zagregowane białka są rozpoznawane przez nieznany mechanizm i pakowane do pęcherzyków wydzielniczych, które odrywają się od strefy trans. Białka wydzielane w drodze konstytutywnej nie agregują i dlatego są automatycznie przenoszone do błony komórkowej przez pęcherzyki transportujące drogi konstytutywnej. Selektywna agregacja pozwala na gęste upakowanie białek wydzielniczych w pęcherzykach wydzielniczych, do stężeń 200 razy większych niż stężenie niezagregowanych białek w świetle cystern AG. Zawartość takich pęcherzyków jest zagęszczana a ich rozmiar ulega zmniejszeniu – przekształcają się w ziarna wydzielnicze. To umożliwia komórkom wydzielniczym szybkie wydzielenie wielkich ilości białka, gdy zostaną do tego pobudzone.
Gdy pęcherzyk wydzielniczy lub pęcherzyk transportujący ulega fuzji z błoną komórkową i wyładowuje swą zawartość w drodze egzocytozy, jego błona staje się częścią błony komórkowej. Aczkolwiek powinno to znacznie zwiększyć powierzchnię błony komórkowej, zwiększenie takie jest tylko przejściowe, ponieważ składniki błony są usuwane z innych obszarów powierzchni w drodze endocytozy prawie tak samo szybko, jak zostały one dodane przez egzocytozę. To usuwanie błony przywraca zarówno lipidy, jak i białka pęcherzyków błonowych do sieci trans AG, gdzie mogą być użyte ponownie.
Wyróżnia się dwa główne typy endocytozy na podstawie wielkości powstających pęcherzyków endocytotycznych. Pinocytoza („picie przez komórkę") — to wchłanianie płynu i cząsteczek przez małe pęcherzyki (o średnicy < 150 nm). Fagocytoza („jedzenie przez komórkę") — to wchłanianie dużych cząstek, np. mikroorganizmów i szczątków komórkowych, przez duże pęcherzyki - fagosomy (o średnicy > 250 nm). O ile wszystkie komórki eukariotyczne ustawicznie wchłaniają płyn i cząsteczki przez pinocytozę, o tyle duże cząstki są wchłaniane głównie przez wyspecjalizowane komórki fagocytujące, np. makrofagi.