- Hydrofity– rośliny zanurzone całkowicie lub częściowo w wodzie, mające słabo wykształcony system korzeniowy lub brak korzeni; blaszki liściowe są delikatne, cienkie z aparatami szparkowymi w górnej skórce, liście podwodne nie mają ich w ogóle.
Rys. Heterofilia u strzałki wodnej
W blaszkach liściowych nie ma miękiszu palisadowego, występuje tylko gąbczasty; liście nawodne są szerokie, podwodne wąskie, poddające się ruchom wody – heterofilia. Brak tkanki wzmacniającej, a przewodząca wykształcona jest słabo. W łodygach występuje miękisz przewietrzający – aerenchyma, w przestrzeniach komórkowych gromadzą się gazy umożliwiające unoszenie się w wodzie, a także oddychanie rośliny.
- Hygrofity – rośliny zielne rosnące na dnie lasu, w klimacie gorącym w cieniu roślin lasu tropikalnego; są przystosowane do środowiska bardzo wilgotnego; komórki epidermy są cienkościenne, zawierają chloroplasty oraz żywe włoski zwiększające parowanie, aparaty szparkowe są stale otwarte, zlokalizowane po obu stronach blaszki liściowej. System korzeniowy jest słabo rozwinięty, dlatego są mało wytrzymałe na suszę, np. zawilec gajowy, piżmaczek wiosenny, szczawik zajęczy, niecierpek pospolity oraz tropikalne begonie, gloksynie.
- Kserofity– rośliny żyjące w klimacie suchym i gorącym (pustynie, stepy, skały) oraz w klimacie umiarkowanym, gdzie brak wody nie jest spowodowany warunkami klimatycznymi, lecz niską temperaturą czy dużym zasoleniem (rośliny piaskowe, zimozielone, słonorośla). Zaliczamy do nich sklerofity i sukulenty (aloes, agawa, rozchodnik, rojnik). Kserofity charakteryzują się powolnym wzrostem, bowiem dzięki umiejętności znoszenia długotrwałych okresów suszy nie grozi im konkurencja ze strony innych roślin.
- Mezofity – rośliny przystosowane do warunków umiarkowanie wilgotnych klimatu umiarkowanego, mają typowo wykształcone liście właściwe o budowie grzbietobrzusznej, z miękiszem zróżnicowanym na palisadowy i gąbczasty. Są to formy pośrednie między hygrofitami i kserofitami.
Chyba o to chodzi heh xD.
- Hydrofity– rośliny zanurzone całkowicie lub częściowo w wodzie, mające słabo wykształcony system korzeniowy lub brak korzeni; blaszki liściowe są delikatne, cienkie z aparatami szparkowymi w górnej skórce, liście podwodne nie mają ich w ogóle.
Rys. Heterofilia u strzałki wodnej
W blaszkach liściowych nie ma miękiszu palisadowego, występuje tylko gąbczasty; liście nawodne są szerokie, podwodne wąskie, poddające się ruchom wody – heterofilia. Brak tkanki wzmacniającej, a przewodząca wykształcona jest słabo. W łodygach występuje miękisz przewietrzający – aerenchyma, w przestrzeniach komórkowych gromadzą się gazy umożliwiające unoszenie się w wodzie, a także oddychanie rośliny.
- Hygrofity – rośliny zielne rosnące na dnie lasu, w klimacie gorącym w cieniu roślin lasu tropikalnego; są przystosowane do środowiska bardzo wilgotnego; komórki epidermy są cienkościenne, zawierają chloroplasty oraz żywe włoski zwiększające parowanie, aparaty szparkowe są stale otwarte, zlokalizowane po obu stronach blaszki liściowej. System korzeniowy jest słabo rozwinięty, dlatego są mało wytrzymałe na suszę, np. zawilec gajowy, piżmaczek wiosenny, szczawik zajęczy, niecierpek pospolity oraz tropikalne begonie, gloksynie.
- Kserofity– rośliny żyjące w klimacie suchym i gorącym (pustynie, stepy, skały) oraz w klimacie umiarkowanym, gdzie brak wody nie jest spowodowany warunkami klimatycznymi, lecz niską temperaturą czy dużym zasoleniem (rośliny piaskowe, zimozielone, słonorośla). Zaliczamy do nich sklerofity i sukulenty (aloes, agawa, rozchodnik, rojnik). Kserofity charakteryzują się powolnym wzrostem, bowiem dzięki umiejętności znoszenia długotrwałych okresów suszy nie grozi im konkurencja ze strony innych roślin.
- Mezofity – rośliny przystosowane do warunków umiarkowanie wilgotnych klimatu umiarkowanego, mają typowo wykształcone liście właściwe o budowie grzbietobrzusznej, z miękiszem zróżnicowanym na palisadowy i gąbczasty. Są to formy pośrednie między hygrofitami i kserofitami.