Dziewczęta kaszubskie ubierały spoódnice za kolana, marszczone lub układane, były tak szerokie, że czasem materiał na nie rozkładano na klepisku w stodole do cięcia i szycia. Robiono je z lekkiej wełny, jednobarwnej, najczęściej w kolorach: modrym (ultramaryna), wiśniowym, zielonym lub żółtym. Bluzeczki noszono białe, o sutych rękawach zebranych w mankieciki, wiązane tasiemką w kolorze spódnicy, podobnie jak stojący mały kołnierzyk. Na ramionach i mankietach zdobiono bluzki wielobarwnym haftem. Na bluzki przy święcie dziewczyny kaszubskie wkładały “ liwôoczek pluszowy ”, aksamitny gorsecik uniwersalny czarny bądź dobierany w kolorze spódnicy niebieskiej – granatowy, do zielonej – ciemnozielony i tak dalej. Gorseciki czarne, brunatne lub bordo wyszywano złotą nicią, a granatowe i zielone – srebrną. Uzupełnieniem stroju dziewczęcego były haftowane na dole białe nieduże fartuszki. Halka nie stanowiła na Kaszubach reprezentacyjnej części stroju, nie wypadało, aby choć w tańcu było ją widać.Na nogi wkładano do wełnianych brunatnych lub białych pończoch czarne niskie buciki z podwyższonym obcasem, zapinane na paseczek. Ozdoby dodatkowe stanowiły naszyjniki z bursztynu i wianek z polnych kwiatów na głowie. Dla dziewcząt, bo “ biôłki ” ozdabiały głowy pięknymi czepcami – “ złotnicami ”. Kolor niebieski dominował w stroju kobiecym północnych Kaszub (morze, jeziora), a zielony i żółty – południowych (lasy, łąki).
Strój męski.“ Skorznie ” – buty z szeroką cholewą, w którą wpuszczano “ buksy ” – spodnie, białe parciane, granatowe sukienne lub najelegantsze – ze skóry sarniej. Na koszulę z białego płótna, wiązaną pod szyją czerwoną lub ciemnożółtą tasiemką, wkładano albo “ liwk ” – kamizelkę, albo “ węps ” – kamizelkę z rękawami. Strojem wierzchnim była “ sëknia ” – bardzo kosztowna sukmana, przekazywana w rodzinie z ojca na syna. “ Sëknię ” szyto z sukna, najczęściej granatowego, czarnego lub ciemnobrązowego, i podbijano białą lub czerwoną podszewką. Poza tym musiała ona mieć wyłogi i mankiety, fałdki na bokach, skórzane guziki i szereg innych strojnych detali. Wykończeniem stroju męskiego było nakrycie głowy. Noszono i kapelusze – czrne filcowe lub latem słomkowe, i zimą przede wszystkim “ muce ” – charakterystyczne dla Kaszub czapy futrzane.
Dziewczęta kaszubskie ubierały spoódnice za kolana, marszczone lub układane, były tak szerokie, że czasem materiał na nie rozkładano na klepisku w stodole do cięcia i szycia. Robiono je z lekkiej wełny, jednobarwnej, najczęściej w kolorach: modrym (ultramaryna), wiśniowym, zielonym lub żółtym. Bluzeczki noszono białe, o sutych rękawach zebranych w mankieciki, wiązane tasiemką w kolorze spódnicy, podobnie jak stojący mały kołnierzyk. Na ramionach i mankietach zdobiono bluzki wielobarwnym haftem. Na bluzki przy święcie dziewczyny kaszubskie wkładały “ liwôoczek pluszowy ”, aksamitny gorsecik uniwersalny czarny bądź dobierany w kolorze spódnicy niebieskiej – granatowy, do zielonej – ciemnozielony i tak dalej. Gorseciki czarne, brunatne lub bordo wyszywano złotą nicią, a granatowe i zielone – srebrną. Uzupełnieniem stroju dziewczęcego były haftowane na dole białe nieduże fartuszki. Halka nie stanowiła na Kaszubach reprezentacyjnej części stroju, nie wypadało, aby choć w tańcu było ją widać.Na nogi wkładano do wełnianych brunatnych lub białych pończoch czarne niskie buciki z podwyższonym obcasem, zapinane na paseczek. Ozdoby dodatkowe stanowiły naszyjniki z bursztynu i wianek z polnych kwiatów na głowie. Dla dziewcząt, bo “ biôłki ” ozdabiały głowy pięknymi czepcami – “ złotnicami ”. Kolor niebieski dominował w stroju kobiecym północnych Kaszub (morze, jeziora), a zielony i żółty – południowych (lasy, łąki).
Strój męski.“ Skorznie ” – buty z szeroką cholewą, w którą wpuszczano “ buksy ” – spodnie, białe parciane, granatowe sukienne lub najelegantsze – ze skóry sarniej. Na koszulę z białego płótna, wiązaną pod szyją czerwoną lub ciemnożółtą tasiemką, wkładano albo “ liwk ” – kamizelkę, albo “ węps ” – kamizelkę z rękawami. Strojem wierzchnim była “ sëknia ” – bardzo kosztowna sukmana, przekazywana w rodzinie z ojca na syna. “ Sëknię ” szyto z sukna, najczęściej granatowego, czarnego lub ciemnobrązowego, i podbijano białą lub czerwoną podszewką. Poza tym musiała ona mieć wyłogi i mankiety, fałdki na bokach, skórzane guziki i szereg innych strojnych detali. Wykończeniem stroju męskiego było nakrycie głowy. Noszono i kapelusze – czrne filcowe lub latem słomkowe, i zimą przede wszystkim “ muce ” – charakterystyczne dla Kaszub czapy futrzane.