1. Happening sztuka ulicy - widowisko sceniczne. 2. Instalacje - kompozycje umieszczone w przestrzeni. 3. Nasz region - zabytki znajdujące się w naszym regionie? (np. Zamość/ łańcut itp (podkarpackie/ lubelskie)Wyszukaj informacje na temat ciekawego obiektu muzealnego sztuki lub architektury naszegoregionu i opisz.
O charakterystycznym układzie przestrzennym zamojskiego Starego Miasta świadczy linia dawnych murów z siedmioma bastionami i układ ulic w obrębie dawnej twierdzy, przecinających się pod kątem prostym. Od czasu założenia miasta miały tu miejsce pewne zmiany, które obejmowały przede wszystkim budynki (zwłaszcza w okresie zaborczym, kiedy wiele z nich zostało pozbawionych bogatego wystroju, a niektóre nawet rozebrano) oraz fragmenty fortyfikacji, szczególnie bastiony (spośród których pozostał tylko jeden) i inne elementy umocnień zamojskiej twierdzy. Niemniej jednak układ miasta przetrwał do dzisiaj w stanie praktycznie niezmienionym. To on stanowi główną atrakcję dla urbanistów i architektów odwiedzających Zamość, jest bowiem przykładem realizacji założeń miasta idealnego.
Pierwszy "pan na Zamościu" Jan Zamoyski zlecił zaprojektowanie miasta architektowi Bernardo Morando, który w opracowanym projekcie nawiązał do koncepcji antropomorficznych. Główne osie tego układu to jedne z najruchliwszych ulic zamojskiej Starówki: ulica Grodzka na linii wschód-zachód ("kręgosłup" miasta), biegnąca przez Rynek Wielki ("serce") w kierunku dawnego pałacu ("głowy" miasta), oraz ulice Solna i B. Moranda na linii północ-południe (jego "ramiona"), na której znajdują się trzy rynki, a poza głównym Rynkiem Wielkim są to: Rynek Solny (na północ) o nieregularnych bokach, oraz Rynek Wodny (na południe od Rynku Wielkiego), będące "organami wewnętrznymi" miasta. Bastiony to z kolei jego "ręce" i "nogi" służące do obrony[1].
Południowa pierzeja Rynku Wielkiego w Zamościu
Południowa pierzeja Rynku Wielkiego w Zamościu
Oprócz rynków pozostałe place to położony w północnej części plac M. Stefanidesa i plac Wolności w części wschodniej (w miejscu rozebranego klasztoru franciszkanów) oraz niewielki placyk J. Jaroszewicza koło kościoła św. Katarzyny i gmachu dawnej akademii.
Plac M. Stefanidesa
Ulica Grodzka
W ciągu ostatnich lat wiele z ulic Starego Miasta zostało wyremontowanych i zmienionych w ciągi pieszo-jezdne, bez odrębnych chodników (m.in. ulice: Grodzka, Kolegiacka, B. Moranda), a obecnie prowadzone są remonty kolejnych. Niektóre są przeznaczone wyłącznie dla ruchu pieszego (Grodzka, Ratuszowa, fragmenty ulic: I. Pereca, Ormiańskiej, Solnej, S. Staszica).
W zabudowie Starego Miasta dominują kamienice, głównie dwu-, trzykondygnacyjne (choć nie tylko) pochodzące z różnych okresów.
Gęstość zabudowy jest wyraźnie większa w jego wschodniej części, gdzie jest bardziej zwarta, i tu skupia się większość lokali mieszkaniowych, których liczba obecnie maleje, co jest związane z funkcjami tej części miasta, zwłaszcza usługowymi obejmującymi turystykę i kulturę. Wyraźnie rzadsza, a jednocześnie większa zabudowa obejmuje zachodnią i południową część Starówki, gdzie jest więcej wolnej przestrzeni pomiędzy budynkami, co można zauważyć przy takich obiektach jak dawny pałac, dawna akademia, katedra, dawny szpital kolegiacki czy arsenał. Wśród większych budynków, wyróżniających się od pozostałej zabudowy, są także kościoły położone bliżej linii dawnych murów, czyli niejako na peryferiach zwartej zabudowy.
Do wyjątków zabudowy Starego Miasta, które zupełnie nie przypominają zabytków i niejako "burzą" jej harmonię, należą takie budynki jak: wyraźnie większy od otaczających hotel "Renesans" zbudowany w miejscu dawnego kościoła ormiańskiego na przełomie lat 60. i 70. XX w.; budynek na rogu ulic Grodzkiej i Kolegiackiej czy biurowiec Urzędu Pracy przy placu Wolności, połączony od zachodu z wyższym budynkiem (tzw. "Centralką").
W 1992 r. zamojskie Stare Miasto, stanowiące przykład renesansowej zabudowy miejskiej, zostało wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.
26 czerwca 2004 na II Forum Polskich Miast i Miejsc UNESCO miasta i obiekty w Polsce, znajdujące się na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO, w celu przekazywania informacji, współpracy i promocji skupiły się w Ligę Polskich Miast i Miejsc UNESCO. Siedzibą Ligi został Toruń, a jej pierwszym (i aktualnym) prezesem – prezydent Zamościa Marcin Zamoyski.
Stare Miasto
Plan Starego Miasta
Fizjonomia i układ przestrzenny
O charakterystycznym układzie przestrzennym zamojskiego Starego Miasta świadczy linia dawnych murów z siedmioma bastionami i układ ulic w obrębie dawnej twierdzy, przecinających się pod kątem prostym. Od czasu założenia miasta miały tu miejsce pewne zmiany, które obejmowały przede wszystkim budynki (zwłaszcza w okresie zaborczym, kiedy wiele z nich zostało pozbawionych bogatego wystroju, a niektóre nawet rozebrano) oraz fragmenty fortyfikacji, szczególnie bastiony (spośród których pozostał tylko jeden) i inne elementy umocnień zamojskiej twierdzy. Niemniej jednak układ miasta przetrwał do dzisiaj w stanie praktycznie niezmienionym. To on stanowi główną atrakcję dla urbanistów i architektów odwiedzających Zamość, jest bowiem przykładem realizacji założeń miasta idealnego.
Pierwszy "pan na Zamościu" Jan Zamoyski zlecił zaprojektowanie miasta architektowi Bernardo Morando, który w opracowanym projekcie nawiązał do koncepcji antropomorficznych. Główne osie tego układu to jedne z najruchliwszych ulic zamojskiej Starówki: ulica Grodzka na linii wschód-zachód ("kręgosłup" miasta), biegnąca przez Rynek Wielki ("serce") w kierunku dawnego pałacu ("głowy" miasta), oraz ulice Solna i B. Moranda na linii północ-południe (jego "ramiona"), na której znajdują się trzy rynki, a poza głównym Rynkiem Wielkim są to: Rynek Solny (na północ) o nieregularnych bokach, oraz Rynek Wodny (na południe od Rynku Wielkiego), będące "organami wewnętrznymi" miasta. Bastiony to z kolei jego "ręce" i "nogi" służące do obrony[1].
Południowa pierzeja Rynku Wielkiego w Zamościu
Południowa pierzeja Rynku Wielkiego w Zamościu
Oprócz rynków pozostałe place to położony w północnej części plac M. Stefanidesa i plac Wolności w części wschodniej (w miejscu rozebranego klasztoru franciszkanów) oraz niewielki placyk J. Jaroszewicza koło kościoła św. Katarzyny i gmachu dawnej akademii.
Plac M. Stefanidesa
Ulica Grodzka
W ciągu ostatnich lat wiele z ulic Starego Miasta zostało wyremontowanych i zmienionych w ciągi pieszo-jezdne, bez odrębnych chodników (m.in. ulice: Grodzka, Kolegiacka, B. Moranda), a obecnie prowadzone są remonty kolejnych. Niektóre są przeznaczone wyłącznie dla ruchu pieszego (Grodzka, Ratuszowa, fragmenty ulic: I. Pereca, Ormiańskiej, Solnej, S. Staszica).
W zabudowie Starego Miasta dominują kamienice, głównie dwu-, trzykondygnacyjne (choć nie tylko) pochodzące z różnych okresów.
Gęstość zabudowy jest wyraźnie większa w jego wschodniej części, gdzie jest bardziej zwarta, i tu skupia się większość lokali mieszkaniowych, których liczba obecnie maleje, co jest związane z funkcjami tej części miasta, zwłaszcza usługowymi obejmującymi turystykę i kulturę. Wyraźnie rzadsza, a jednocześnie większa zabudowa obejmuje zachodnią i południową część Starówki, gdzie jest więcej wolnej przestrzeni pomiędzy budynkami, co można zauważyć przy takich obiektach jak dawny pałac, dawna akademia, katedra, dawny szpital kolegiacki czy arsenał. Wśród większych budynków, wyróżniających się od pozostałej zabudowy, są także kościoły położone bliżej linii dawnych murów, czyli niejako na peryferiach zwartej zabudowy.
Do wyjątków zabudowy Starego Miasta, które zupełnie nie przypominają zabytków i niejako "burzą" jej harmonię, należą takie budynki jak: wyraźnie większy od otaczających hotel "Renesans" zbudowany w miejscu dawnego kościoła ormiańskiego na przełomie lat 60. i 70. XX w.; budynek na rogu ulic Grodzkiej i Kolegiackiej czy biurowiec Urzędu Pracy przy placu Wolności, połączony od zachodu z wyższym budynkiem (tzw. "Centralką").
W 1992 r. zamojskie Stare Miasto, stanowiące przykład renesansowej zabudowy miejskiej, zostało wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.
26 czerwca 2004 na II Forum Polskich Miast i Miejsc UNESCO miasta i obiekty w Polsce, znajdujące się na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO, w celu przekazywania informacji, współpracy i promocji skupiły się w Ligę Polskich Miast i Miejsc UNESCO. Siedzibą Ligi został Toruń, a jej pierwszym (i aktualnym) prezesem – prezydent Zamościa Marcin Zamoyski.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Architektura_Zamościa