Antygona" powstała w 442 roku p.n.e. Przedstawia konflikt dwóch równorzędnych racji: prawa obowiązującego w państwie, ustalonego przez człowieka, i prawa wynikającego z nakazu bogów i głosu sumienia. Bohaterka staje wobec sytuacji, w której nie może dokonać dobrego wyboru, gdyż każda droga postępowania prowadzi do klęski.
Po śmierci Edypa jego synowie, a bracia Antygony Polinejkes i Eteokles podzielili się władzą. Wbrew umowie po roku rządów Eteokles nie przekazał tronu bratu. Polinejkes sprowadził obce wojska, aby odzyskać tron. Między braćmi rozpoczęła się walka o władzę, w której obaj zginęli. Władcą został ich stryj Kreon. Uznał on Polinejkesa za zdrajcę i wydał zakaz grzebania jego zwłok. Eteoklesowi wyprawił uroczysty pogrzeb. Antygona, przeciwstawiła się rozkazowi Kreona i pochowała zwłoki Polinejkesa.
Potężny Kreonie! Zwracamy się do Ciebie o Wielki abyś ułaskawił swoją siostrzenicę- Antygonę, córkę Edypa i Jokasty- Twojej siostry. Służyła Ci dotąd wiernie i posłusznie. Uważała Twe zdanie za wartościowe i pełne sprawiedliwości. Jak wszyscy wiedzą- ciału, któremu nie urządzono pochówku nie może dostać się do Hadesu. Dusza błąka się nad brzegami Styksu, skargami zakłócając spokój nieśmiertelnym, co sprowadza boginie zemsty- erynie, które karzą tych, którzy nie spełnili swych obowiązków wobec zmarłego. Jej położenie było opłakane wręcz tragiczne. Miała do wyboru dwa rozwiązania a który by nie wybrała skończyłoby się dla niej źle. Uznawszy wyższość praw boskich, sprzeniewierzyłaby się prawom ludzkim, złamałaby Twój zakaz i zostanie skazana na wcześniejszą śmierć. Lecz podporządkowując się Twej woli ocali wprawdzie życie, ale nie zazna spokoju sumienia świadoma, że nie dopełniła obrzędów religijnych oraz narazić się na gniew bogów. Postanowiła więc pochować brata swego Polinejkesa, co znaczy, że uznała przewagę praw stałych. Jej życie jest uzależnione od wyroku nieubłagalnego Fatum.
Antygona" powstała w 442 roku p.n.e. Przedstawia konflikt dwóch równorzędnych racji: prawa obowiązującego w państwie, ustalonego przez człowieka, i prawa wynikającego z nakazu bogów i głosu sumienia. Bohaterka staje wobec sytuacji, w której nie może dokonać dobrego wyboru, gdyż każda droga postępowania prowadzi do klęski.
Po śmierci Edypa jego synowie, a bracia Antygony Polinejkes i Eteokles podzielili się władzą. Wbrew umowie po roku rządów Eteokles nie przekazał tronu bratu. Polinejkes sprowadził obce wojska, aby odzyskać tron. Między braćmi rozpoczęła się walka o władzę, w której obaj zginęli. Władcą został ich stryj Kreon. Uznał on Polinejkesa za zdrajcę i wydał zakaz grzebania jego zwłok. Eteoklesowi wyprawił uroczysty pogrzeb. Antygona, przeciwstawiła się rozkazowi Kreona i pochowała zwłoki Polinejkesa.
Potężny Kreonie!
Zwracamy się do Ciebie o Wielki abyś ułaskawił swoją siostrzenicę- Antygonę, córkę Edypa i Jokasty- Twojej siostry. Służyła Ci dotąd wiernie i posłusznie.
Uważała Twe zdanie za wartościowe i pełne sprawiedliwości. Jak wszyscy wiedzą- ciału, któremu nie urządzono pochówku nie może dostać się do Hadesu. Dusza błąka się nad brzegami Styksu, skargami zakłócając spokój nieśmiertelnym, co sprowadza boginie zemsty- erynie, które karzą tych, którzy nie spełnili swych obowiązków wobec zmarłego. Jej położenie było opłakane wręcz tragiczne. Miała do wyboru dwa rozwiązania a który by nie wybrała skończyłoby się dla niej źle. Uznawszy wyższość praw boskich, sprzeniewierzyłaby się prawom ludzkim, złamałaby Twój zakaz i zostanie skazana na wcześniejszą śmierć. Lecz podporządkowując się Twej woli ocali wprawdzie życie, ale nie zazna spokoju sumienia świadoma, że nie dopełniła obrzędów religijnych oraz narazić się na gniew bogów. Postanowiła więc pochować brata swego Polinejkesa, co znaczy, że uznała przewagę praw stałych.
Jej życie jest uzależnione od wyroku nieubłagalnego Fatum.