Letni wieczór Już zaszedł nad doliną Złocisty słońca krąg; Ciche odgłosy płyną Z zielonych pól i łąk. Dalekie ludzi głosy, Daleki słychać śpiew I cichy szelest rosy Po drżących liściach drzew. Promieni gra różana Topnieje w sinej mgle, A świeży zapach siana Skoszona łąka śle. Wraz z wonią polnych kwiatów, Z gasnącym blaskiem zórz Cicha poezja światów W głąb ludzkich spływa dusz. W półcieniu pierś olbrzymią Podnoszą widma gór, Nocnymi mgłami dymią, Wdziewają płaszcze chmur. I wiążą swoje skrzydła, Podarty kryjąc stok, Jak senne malowidła Powoli toną w mrok. Wieczoru blask niepewny Oświetla obraz ten... Ludzie w zadumie rzewnej Gonią piękności sen.
1.wypisze z wiersza po 2 środki poetyczne
Epitety: "letni wieczór", "ciche odgłosy"
Metafory: "szelest rosy", "promieni gra różana"
Uosobienie: "pierś olbrzymią podnoszą widma gór", "wdziewają płaszcze chmur"